Ο σκηνοθέτης της σερβικής «Παγίδας» επιστρέφει με μια ταινία που πήρε το Βραβείο Κοινού και το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου του 2020. Ο «Πατέρας» του Srdan Golubovic αναδεικνύει το ζοφερό τοπίο της σύγχρονης Σερβίας μέσα από τη συγκλονιστική ιστορία ενός πατέρα που αγωνίζεται να πάρει την κηδεμονία των παιδιών του.
«Πατέρας» | Srdan Golubovic | Goran Bogdan, Boris Isakovic, Nada Šargin | Σερβία, Γαλλία, Γερμανία, Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Ο Νίκολα ζει σε μια μικρή πόλη της Σερβίας με τη γυναίκα του και τα δύο ανήλικα παιδιά τους. Πάμφτωχοι και εξαθλιωμένοι, προσπαθούν μάταια να επιβιώσουν. Ο πατέρας δεν βρίσκει παρά περιστασιακά μεροκάματα εδώ κι εκεί. Η μητέρα απελπίζεται και καταλήγει στο νοσοκομείο.
Η Πρόνοια αποφασίζει να δώσει τα παιδιά σε ανάδοχη οικογένεια έως ότου ο Νίκολα μπορέσει να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσής τους. Μέχρις ότου καταφέρει να βρει μια μόνιμη δουλειά και κατορθώσει να αποκτήσει το σπίτι του τις απαραίτητες προδιαγραφές για να κατοικηθεί. Δηλαδή, ποτέ. Γιατί στη σύγχρονη Σερβία λίγοι έχουν μόνιμη δουλειά. Οι περισσότεροι, ή τουλάχιστον αρκετοί, φυτοζωούν σε παραπήγματα που τα αποκαλούν σπίτια, με λιγοστά έπιπλα και περίσσια απόγνωση.
Επιπλέον, στη σύγχρονη Σερβία του Srdan Golubovic τα πάντα μετριούνται με το χρήμα, που οι περισσότεροι δεν διαθέτουν, εκτός και εάν είναι διεφθαρμένοι μέχρι το κόκαλο. Όπως ο επικεφαλής της Πρόνοιας, που έχει κάνει την αναδοχή παιδιών κερδοφόρα μπίζνα, με αποτέλεσμα να αρνείται πεισματικά να δώσει στον Νίκολα τα παιδιά του.
Με τη μόνη διαφορά ότι ο Νίκολα δεν το βάζει κάτω και αποφασίζει να διανύσει 300 χιλιόμετρα με τα πόδια, αφού δεν έχει καθόλου λεφτά, προκειμένου να παραδώσει με τα ίδια του τα χέρια την έφεση στο αρμόδιο υπουργείο στο Βελιγράδι, ώστε να επανεξεταστεί η υπόθεσή του.
Η ταινία βασίζεται σε αληθινό γεγονός. Μιλά για έναν άνθρωπο που είναι καταδικασμένος μόνο για ένα πράγμα, την επιβίωση. Έναν άνδρα που διανύει την απόσταση έως τη σερβική πρωτεύουσα με ματωμένα δάχτυλα, ένα μπουκάλι νερό που δεν βρίσκει πάντα να γεμίσει και ένα κομμάτι ψωμί που καταναλώνει μπουκιά μπουκιά για να καταφέρει να ολοκληρώσει τη διαδρομή του. Έναν πατέρα που δυσκολεύεται να θρέψει τα παιδιά του, αλλά μπορεί να τα αγαπάει μέχρι τα βάθη της ψυχής του.
Έναν άνθρωπο που κινδυνεύει να χάσει τα πάντα, αλλά αρνείται να πετάξει την υπόληψή του στα σκουπίδια. Ο Νίκολα, που ενσαρκώνει αριστουργηματικά ο Goran Bogdan (έπαιζε στην τηλεοπτική σειρά «Fargo»), αν και είναι υποχρεωμένος να ζει όπως τα ζώα της ζούγκλας (πάντα υπό την απειλή του αφανισμού), αν και περιστοιχίζεται από συντρίμμια (κατεστραμμένα κτίρια συναντά στο διάβα του) και ανηθικότητα (η διακίνηση παράνομων μεταναστών βρίσκεται στον δρόμο του), αν και όλα δείχνουν πως τελικά θα χάσει ό,τι αγαπά περισσότερο (τα παιδιά του), προτιμά να ελπίζει και να παλεύει. Χωρίς εκδικητικότητα. Χωρίς μένος. Με μια δύναμη που κανείς δεν μπορεί να του πάρει, γιατί την κρύβει στην ψυχή του.
Η ταινία του Σέρβου σκηνοθέτη Srdan Golubovic είναι ένα καθηλωτικό ταξίδι στην παραφροσύνη των ημερών μας. Ένα ταξίδι στο αδιέξοδο που προκαλεί η φτώχεια και η αναλγησία όσων τη δημιουργούν, είτε στη Σερβία, είτε στην Ουκρανία, είτε σε κάθε αναπτυγμένη χώρα που εξακολουθεί να πολλαπλασιάζει τους παρίες της.
Περισσότερο σινεμά στην αθηΝΕΑ:
Πρεμιέρα για το 22ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου
