Όντας μόνιμος κάτοικος της βορειοδυτικής Ευρώπης, πολλές φορές νιώθω την ανάγκη να βρεθώ κοντά σε μια πόλη ζωντανή όσο η Αθήνα, με βαλκανικό ταμπεραμέντο και πολλές επιλογές διασκέδασης και φαγητού. Και η πιο κοντινή σε αυτό είναι η Βουδαπέστη, που ναι μεν βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά αποπνέει αέρα μεσογειακής πόλης.
Ήδη το συνάλλαγμα (1 ευρώ ισοδυναμεί με 378 ουγγκρικά φιορίνια) με κάνει να σκέφτομαι την Ελλάδα, μια και οι αριθμοί προσεγγίζουν σε μεγάλο βαθμό την ισοτιμία που είχε κάποτε η ελληνική δραχμή (για όσους την πρόλαβαν…).
Η αρχιτεκτονική της πόλης αλλά και η κουλτούρα του καφέ (χαρακτηριστικό είναι π.χ. το Gerlóczy Kávéház) θυμίζουν πολύ τη Βιέννη και τις ένδοξες εποχές της παντοδύναμης Αυστροουγγαρίας.
Παρ’ όλα αυτά, η υποβάθμιση της πόλης στην πορεία των χρόνων έχει αφαιρέσει αρκετά από την αρχοντική «αύρα» εκείνης της εποχής. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτή την πόλη έχουν γυριστεί πολύ γνωστές ταινίες, με φόντο που προσομοιάζει άλλοτε στο Παρίσι, άλλοτε στο Λονδίνο, άλλοτε στη Μόσχα. Σε αυτό συντελεί βέβαια και η ύπαρξη δύο μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο , αλλά και το ίδιο το αεροδρόμιο, το παλιό κτίριο του οποίου παραμένει άδειο μετά την πτώχευση της Malev και χρησιμποιείται προσωρινά ως σκηνικό για ταινίες.
Η Μνημειακή Καταγραφή της Ιστορίας
Η Βουδαπέστη είναι γεμάτη λαμπρά μνημεία, όπως το μεγαλύτερο Κοινοβούλιο στον κόσμο, που δεσπόζει στον Δούναβη, και ο Προμαχώνας των Ψαράδων, ακριβώς απέναντι, που προσφέρει εντυπωσιακή θέα, ακριβώς πάνω από το παλάτι. Την πιο εντυπωσιακή θέα όμως προσφέρει η Ciutadella, για την οποία αξίζει κάποιος να ανέβει το βουνό, ειδικά κατά τις απογευματινές ώρες, ώστε να δει τη Γέφυρα των Αλυσίδων αλλά και ολόκληρη την πόλη φωτισμένη. Μπορεί εκ πρώτης όψεως το μονοπάτι να είναι σκοτεινό, αλλά ανεβοκατεβαίνουν για τη θέα δεκάδες κόσμου όλο το 24ωρο. Στην κορυφή, το Άγαλμα της Ελευθερίας θυμίζει την απελευθέρωση της χώρας από τους Σοβιετικούς.
Η σημειολογία του παρελθόντος είναι καλά κρυμμένη στην πόλη: από το γλυπτό με τα παπούτσια έξω από το Κοινοβούλιο, που συμβολίζει τους Εβραίους που δολοφονήθηκαν σε αυτό το σημείο του Δούναβη, μέχρι το Μνημείο των Θυμάτων του γερμανικού καθεστώτος. Το τελευταίο φτιάχτηκε κυριολεκτικά σε μια νύχτα, ξεσηκώνοντας αρκετές αντιδράσεις, μιας και απενοχοποιεί σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο που είχε η Ουγγαρία κατα το Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο, όντας με το μέρος των Δυνάμεων του Άξονα.
Ιαματικές Πηγές: Μια Μεγάλη Παράδοση για Ντόπιους και Επισκέπτες
Συνώνυμο της πόλης είναι και τα λουτρά της: οι ιαματικές πηγές, δημόσιοι χώροι με τιμές που μπορεί να προσεγγίσει ο μέσος Ούγγρος, αποτελούν αγαπημένη συνήθεια των ντόπιων αλλά και των τουριστών. Τα πιο γνωστά είναι τα Széchenyi, τα μεγαλύτερα ίσως λουτρά στην Ευρώπη, με 15 εσωτερικές και 3 εξωτερικές πισίνες.
Για όσους θέλουν μια διαφορετική εμπειρία, τα Rudas προσφέρουν τη δυνατότητα νυχτερινής επίσκεψης, από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 3 το πρωί. Τις κρύες νύχτες του χειμώνα, η τοπική νεολαία προτιμάει να συγκεντρώνεται στο μεγάλο τζακούζι που βρίσκεται στην ταράτσα, απολαμβάνοντας την ήσυχη και φωτισμένη πρωτεύουσα.
Για εκείνους πάλι που θέλουν να κάνουν απλώς έναν περίπατο, το Πάρκο της Πόλης έχει άπειρους χώρους για αναψυχή, ή εναλλακτικά μπορεί να κάνει ποδηλατάδα στο Νησί της Μαργαρίτας, το οποίο κάθε Αύγουστο φιλοξενεί ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ της Ευρώπης, αντίστοιχο του Glastonbury της Αγγλίας.
Βόλτα στις Γεύσεις της Πόλης
Πολλοί έχουν συνδέσει τη Βουδαπέστη με τις χριστουγεννιάτικες αγορές, πολλές φορές σε συνδυασμό με τη γειτονική (μόλις 2 ώρες με το τρένο) Βιέννη. Ωστόσο, όποιος θέλει να αποφύγει τους πολλούς τουρίστες και να ζήσει την πόλη με πιο ήσυχους ρυθμούς ίσως είναι καλύτερο να την αποφύγει τις ημέρες των γιορτών. Σε κάθε περίπτωση, οι επιλογές για φαγητό είναι άπειρες.
Το à table! προσφέρει γαλλικό πρωινό, ενώ για πιο δυνατό καφέ προτιμήστε το Μy Little Melbourne. Για κάτι πιο grandeour υπάρχει το περίφημο New York Café, αλλά για κάτι λιγότερο τουριστικό ίσως το Twentysix με τον μεγάλο εσωτερικό πράσινο κήπο είναι καλύτερη επιλογή.
Για μεσημεριανό, η Kiraly Utca προσφέρει πολλές δυνατότητες, με πιο αυθεντική το Belvárosi Disznótoros, όπου μπορείς να φτάξεις το δικό σου γεύμα. Για γλυκό υπάρχει το αυτοαναφορικό Τhe Sweet, ή μπορείτε να δοκιμάσετε μια φρεσκοφτιαγμένη «καμινάδα» (kürtőskalács) από διάφορα σημεία στην πόλη.
Για βραδινό, το Μazel Τov θυμίζει με τη μεσανατολίτικη κουζίνα του το εβραϊκό παρελθόν της πόλης, ενώ για κάτι εναλλακτικό το Vagon Étterem, στην άλλη άκρη της πόλης, είναι μια λαϊκή και τίμια ταβέρνα μέσα σε ένα παλιό βαγόνι τρένου.
Για νυχτερινή έξοδο ή έστω για βόλτα αξίζει να περάσετε από το Szimpla Kert, ένα μπαρ-πολυχώρο που αναδεικνύεται από τα ερείπια ενός παλιού κτιρίου, ενώ για κάτι πιο κλασικό το Akvárium Klub φιλοξενεί συχνά διάφορα μουσικά σχήματα. Για κάτι πιο χαλαρό, το DiVino προσφέρει δικά του κρασιά με θέα τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου. Τέλος, υπάρχει και η επιλογή της Όπερας, η οποία δεν γνωρίζει σύνορα και γλώσσες.
***
Όσες φορές κι αν πάω στη Βουδαπέστη υπάρχει πάντα κάτι να ανακαλύψω, κάτι να ζήσω. Οι τιμές παραμένουν σε φυσιολογικά επίπεδα, ενώ το όλο look and feel θυμίζει εποχές από τα «καλά» 90s, χωρίς να έχει χάσει το τρένο του εκσυγχρονισμού.
Το χαμηλό κόστος ζωής έχει ωθήσει πολλές μεγάλες εταιρείες στο να ανοίξουν γραφεία, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του νεανικού πληθυσμού της χώρας να παραμένει εδώ. Η ιστορία της πόλης και οι πολιτικές πεποιθήσεις των διοικούντων μπαίνουν πολλές φορές στο προσκήνιο, αλλά αυτό δε φαίνεται να πτοεί τον κόσμο στην καθημερινότητά του. Οι δρόμοι παραμένουν ζωντανοί μέρα και νύχτα, από ανθρώπους που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν κάθε λεπτό που περνάει και να ζήσουν τη ζωή στο μέγιστο.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Από το Μπάρι ως τη Ματέρα: Ταξίδι στον Χρόνο
