Συγγραφείς! Ποιοι και ποιες είναι τελικά; Τι περνάει από το μυαλό τους και με ποιον τρόπο φτάνουν να αποτυπώσουν στο χαρτί τις ιστορίες που σκαρφίζονται;
#ExRay: η στήλη του newsletter μας για το βιβλίο, με τίτλο ένα παιχνίδι ανάμεσα στο Ex Libris και την «ακτινογραφία» αγγλιστί (x-ray), φιλοξενεί κάθε φορά έναν/μία συγγραφέα.
Με χιουμοριστική διάθεση αλλά και αγνή, πραγματική περιέργεια, τους καλούμε να καταθέσουν ό,τι προαιρούνται από τα εσώψυχά τους και να αυτοσχεδιάσουν απαντώντας σε 10 –φαινομενικά απλές– ερωτήσεις. Καλεσμένoς αυτού του μήνα είναι ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης.
Ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης γεννήθηκε το 1970 στο Δυτικό Πέλλας, όπου συνεχίζει να ζει. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Το συγγραφικό του έργο αριθμεί τρεις συλλογές διηγημάτων, δύο νουβέλες, τέσσερα μυθιστορήματα και μία ποιητική συλλογή. Το τελευταίο του βιβλίο, η νουβέλα «ΝΩΕ», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη (Απρίλιος 2024).
Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που θυμάστε;
Θυμάμαι τον έναστρο ουρανό Αύγουστο μήνα, τη μέρα που σκοτώθηκε ο πατέρας της συμμαθήτριάς μου Όλγας, την εντύπωση που μου έκανε η θάλασσα όταν την πρωτόδα στα δώδεκά μου, και το λεωφορείο 29 που είχε το δρομολόγιο στον χωματόδρομο του χωριού. Ποιος είπε ότι βιβλία είναι μόνο τα γραμμένα; Η γραφή των αγράφων μια φρούδα αλλά λυτρωτική ανάγνωση.
Το αγαπημένο σας βιβλιοπωλείο; (Ναι, κάντε του διαφήμιση!)
Ουδεμία άδολη διαφήμιση, έστω και χάριν συγγραφικής παιδιάς. Το εξής μόνο: από θέση αρχής προτιμώ τα μικρά και ανυπότακτα βιβλιοπωλεία.
Συγγραφέας που θα καλούσατε σε δείπνο; (Ή μήπως σε δείπνο… κυανίου; Διευκρινίστε όμως για να μη γίνει κάποιο λάθος!)
Ασφαλώς τον Χάκκα, τον Αλεξάνδρου, τον Πατατζή, από κοντά και τον Μακρή («Ω! χιλιάδες απρόσωποί μου θάνατοι / θάνατοι του φορέα του ανθρώπινου σπόρου, / που κουβαλώ ωσάν μικρόβιο μες μου»). Δεν ξέρω καλύτερη παρέα για γερό μεθύσι.
Βιβλίο που θα θέλατε να έχετε γράψει;
Το άγραφο βιβλίο μου, αυτό που θα βγάλει τα σώψυχά μου, μπας κι ησυχάσω επιτέλους. Ως εξής η πλοκή: οι παρελθόντες ήρωες και αφηγητές εγείρονται με δολοφονικές διαθέσεις ενώπιον του συγγραφέα – ένα Σάββατο βράδυ, 12:18 τα μεσάνυχτα.
Το βιβλίο που διαβάζετε τώρα;
Είπαμε: ουδεμία άδολη διαφήμιση.
Αλήθεια, γιατί γράφετε;
Ιδού το αντάρτικο των λέξεών μου. Ήττες, οδύνες, ελπίδες τελεσιουργώ.
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιρροή σας; (Όχι απαραίτητα από τον χώρο των Γραμμάτων.)
Η μάνα μου σαν μοιρολογούσε τους εκτελεσμένους του Μεσόβουνου σπάζοντας καπνά. Πέντε η ώρα τα χαράματα μιας Τρίτης της 22ας Ιουλίου του σωτηρίου έτους 1977.
Σελιδοδείκτης, τσάκισμα σελίδων ή «λίγο μπρος, λίγο πίσω δεν χάθηκε ο κόσμος»;
Είμαι πια πολύ μεγάλος για να δίνω ελαφρυντικά ή να πιέζομαι αδίκως. Τα πιο δυνατά βιβλία με ξαγρυπνούν. Πέντε έξι φορές που το έζησα και τελώ διακαώς στην αναμονή τους. Τα λοιπά ας βολεύονται με σελιδοδείκτες και τσακίσματα. Για τα ακόμη χειρότερα δεν θέλω να ξέρω τι γίνεται μετά τη σελίδα 50.
Τι εκτιμάτε σε έναν εκδοτικό οίκο;
Εμπιστοσύνη, υποστήριξη και ελευθερία, ώστε απερίσπαστος να δημιουργώ. Ευτυχώς τα έχω.
Με τι κάνει ιδανικό ζευγάρι ένα βιβλίο;
Η έννοια της διαρκούς, της έσω και της έξω, επανάστασης.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
10 Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Ζέφη Συρίβλη
10 Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Βίκυ Τσελεπίδου
10 Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Νίκος Βεργέτης
