Θέλω να δοκιμάσω το ακόλουθο με τους δύο γιους μου: Με την πρώτη εισπνοή κλείνουμε τα μάτια και φανταζόμαστε ότι μέσα μας υπάρχει ένας ανελκυστήρας που συνδέει τρεις ορόφους. Ο τρίτος όροφος είναι το κεφάλι μας. Ο δεύτερος όροφος είναι ο θώρακάς μας. Ο πρώτος όροφος είναι η κοιλιά μας. Το ισόγειο είναι το έδαφος ή το κάθισμά μας. Με κάθε εκπνοή, φανταζόμαστε τον ανελκυστήρα (που ξεκινάει στον “τρίτο”, το κεφάλι) να κατεβαίνει έναν όροφο. Στον κάθε όροφο κάνουμε μια παύση, φανταζόμαστε τις πόρτες να ανοίγουν και εισπνέουμε καθαρό αέρα. Επαναλαμβάνουμε μέχρι να φτάσουμε στο “ισόγειο”…
Αυτή είναι μία από τις τρεις ασκήσεις διαλογισμού για παιδιά που προτείνει άρθρο των New York Times — oι άλλες δύο είναι εξίσου απλές και μη χρονοβόρες. Στη μία άσκηση, ξεκινάει κανείς με κλειστές χούφτες, και με κάθε εκπνοή, ξεδιπλώνει ένα-ένα τα δάχτυλα των χεριών. Η τρίτη άσκηση αποτελεί μια αντίστροφη μέτρηση τριών αναπνοών πριν τον ύπνο. Με κάθε εκπνοή, το άρθρο συνιστά να λέμε κι ένα “ομ” ή ό,τι άλλο θέλουμε και καλό είναι να διαλέξουν τα παιδιά τι θα λένε (δεν ξέρω τι θα διάλεγαν να λένε τα δικά μου παιδιά και ούτε θέλω να φανταστώ…).
Τα τελευταία χρόνια, γίνονται όλο και περισσότερες έρευνες για τις ευεργετικές ιδιότητες του διαλογισμού για τα παιδιά και αυτές φαίνεται ότι δεν έχουν μόνο να κάνουν με τον αυτοέλεγχο ή την αυτοσυγκέντρωση. “Θεμελιώδεις αρχές της νευροεπιστήμης υποδεικνύουν ότι ο διαλογισμός μπορεί να ασκήσει μεγαλύτερη επιρροή στις γνωστικές ικανότητες όταν ο εγκέφαλος βρίσκεται στα αρχικά στάδια της εξέλιξής του.”
Όπως βέβαια το παιδί δεν θα φάει μπρόκολο αν δεν δει εμάς να τρώμε μπρόκολο, ή δεν θα τακτοποιήσει το δωμάτιό του αν το δικό μας είναι μια σκέτη καταστροφή, όλα ξεκινούν από εμάς, και πιο συγκεκριμένα από το smartphone μας. Εφαρμογές όπως το Headspace ή το Calm έχουν ειδικές επιλογές για διαλογισμό με/για παιδιά. Υπάρχουν και εφαρμογές ειδικά φτιαγμένες για παιδιά, όπως το Stop, Breath and Think ή μια ειδική εφαρμογή Breath Think Do της Sesame Street.
Για όσους χρειάζονται λίγη παραπάνω παρότρυνση ή θέλουν να εμβαθύνουν, προτείνω το βιβλίο Mindsight του Daniel Siegel, καθηγητή ψυχιατρικής του UCLA, το οποίο δεν είναι απαραίτητα επικεντρωμένο στο διαλογισμό, εξηγεί όμως πώς να παρατηρούμε το ίδιο μας το μυαλό, κατανοώντας γιατί σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και πράττουμε όπως σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και πράττουμε, και πώς μπορούμε, κυριολεκτικά, να αλλάξουμε το πώς είναι “καλωδιωμένο” το μυαλό μας.
