Μεγάλες αθλητικές στιγμές βίωσε ξανά η Ελλάδα στις πισίνες τις τελευταίες μέρες. Η Ευαγγελία Πλατανιώτη, με ένα πρόγραμμα που εκτέλεσε με πάθος και τρομερή ενέργεια, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου που γίνεται αυτήν την περίοδο στο Κατάρ, με ανοιχτό διαβατήριο για το Παρίσι, όπου θα διεκδικήσει ένα μετάλλιο, για πρώτη φορά στο άθλημα της καλλιτεχνικής κολύμβησης.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες το καλοκαίρι θα είναι και ο Άλκης Κυνηγάκης που πήρε την πρόκριση τερματίζοντας στη 13η θέση στα 10 χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας, στην ίδια διοργάνωση, κυνηγώντας μία ακόμη καλύτερη θέση από την 5η που είχε κατακτήσει στο Τόκιο, με την καθοδήγηση και έμπνευση του αργυρού ολυμπιονίκη στο Ρίο Σπύρου Γιαννιώτη.
Μαζί τους, θα είναι και οι δύο ομάδες πόλο, των αντρών και των γυναικών. Και οι προκρίσεις συνεχίζονται.
Στο μπάσκετ θα έχουμε προολυμπιακό τουρνουά το καλοκαίρι και εκεί θα κριθεί η πρόκριση που χάνεται στο μακρινό 2008, όταν στο Πεκίνο είχαμε κατακτήσει την 5η θέση με εκείνη την τρομερή ομάδα που είχε στις τάξεις της τα μεγάλα ονόματα της εποχής, τα οποία είχαν σαρώσει μετάλλια τα προηγούμενα χρόνια.
Πέντε μήνες και 21 ημέρες έχουν απομείνει πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Πόλη του Φωτός. Για κάποιους αθλητές (52 μέχρι στιγμής) είναι οι ημέρες που θα πρέπει να προετοιμαστούν όσο καλύτερα μπορούν και ταυτόχρονα θα εύχονται να μην τους συμβεί κάποιο απρόοπτο (τραυματισμός ή ασθένεια), ώστε να βρεθούν τις ημέρες των αγώνων στην καλύτερη φάση της καριέρας τους.
Για κάποιους άλλους (πολλοί περισσότεροι από 50) είναι ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα στο οποίο έχουν λίγες ή ελάχιστες ευκαιρίες για να πετύχουν την πρόκριση, να κάνουν κάτι μεγαλύτερο, να πάνε πιο μακριά, πιο ψηλά, πιο γρήγορα, που θα τους δώσει το περίφημο εισιτήριο για την πρωτεύουσα της Γαλλίας. Εκεί όπου από τις 26 Ιουλίου θα χτυπάει η καρδιά του παγκόσμιου αθλητισμού. Στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη.
Εκεί όπου βγαίνει αληθινό ή γκρεμίζεται το όνειρο κάθε αθλητή και αθλήτριας – στα 32 φέτος αθλήματα του προγράμματος. Εκτός από τα γνωστά, περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα και κάποια αθλήματα-έκπληξη, όπως το breakdance. Ναι, αυτό που βλέπαμε στους δρόμους παλιά και που ακόμα μπορεί να δει κανείς στις ταινίες του ’80. Τα άλλα νέα αθλήματα δεν έχουν τόσο το στοιχείο της έκπληξης, υπάρχουν ήδη κάποια κοντινά αγωνίσματα που έχουν συμπεριληφθεί από παλιά, όπως το BMX στην ποδηλασία.
Το σκέιτμπορντ, η αναρρίχηση και το σέρφινγκ (με τα κύματα, χωρίς το ιστίο) συμπληρώνουν τα 28, δηλαδή τον κορμό των αθλημάτων. Σε κάποια από αυτά δεν έχουμε μεγάλη παράδοση στην Ελλάδα, όπως το γκολφ, το χόκεϊ επί χάρτου και το ράγκμπι.
Για όλους η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι κάτι μαγικό. Ακόμη και μόνο το να βρεθούν στην περίφημη παρέλαση των εθνικών αποστολών. Να μπουν πρώτοι (παραδοσιακά η Ελλάδα ηγείται της παρέλασης) και με τον Στέφανο Ντούσκο (χρυσός στην κωπηλασία στο Τόκιο) σημαιοφόρο να «γράψουν» για λίγα δευτερόλεπτα στα καρέ της διοργάνωσης με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση.
Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή με τον πρόεδρο Σπύρο Καπράλο (παλιός αθλητής πόλο και μέλος της ΔΟΕ) φροντίζει όλο αυτό το διάστημα να εξασφαλίζει οικονομικούς πόρους για να μπορούν οι αθλητές να διεκδικήσουν περισσότερες προκρίσεις.
Είναι μεγάλη υπόθεση η υιοθεσία των αθλητών από χορηγούς και κάποιοι είναι πρωτοπόροι σε αυτό. Η σύνδεση με τους χορηγούς τους προσφέρει τη δυνατότητα να καλύπτουν έξοδα προετοιμασίας στο εξωτερικό, που είναι βασικό στοιχείο στον στόχο τους για καλύτερες επιδόσεις. Ή, σε άλλες περιπτώσεις, να μπορούν να ζήσουν στην Αθήνα όπου υπάρχουν καλύτερες υποδομές.
Δεν είναι προσιτά σε κανέναν αθλητή ούτε ο υψηλός πρωταθλητισμός ούτε το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων χωρίς τη στήριξη χορηγών. Η πολιτεία και το Υπουργείο Αθλητισμού συνεισφέρει στην προσπάθεια, αλλά δεν έχει τις δυνατότητες εκείνες που είχε πριν από 20 χρόνια, τη μαγική περίοδο του 2004, όταν η Αθήνα έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε και πρόσφερε άρτια εικόνα σε στάδια και σε γήπεδα.
Μας πληγώνει ότι δεν αξιοποιήθηκαν οι υποδομές εκείνων των Ολυμπιακών, αλλά ακόμη πιο λυπηρό είναι ότι δεν αξιοποιήθηκε ένας σημαντικός αριθμός από ταλαντούχους ανθρώπους, τους οποίους δεν κατάφερε να απορροφήσει η Ελλάδα (αθλητική και μη) και έκαναν καριέρα στο εξωτερικό.
Σε μια ολυμπιακή χρονιά όπως είναι το 2024 και στον δρόμο προς το Παρίσι, ο αθλητισμός αποτελεί θέμα συζήτησης σε όλες τις διαστάσεις του. Στην Ελλάδα, φυσικά, πάντα για τους λάθος λόγους…
Όμως, το φως του Ολυμπισμού με τη μακραίωνη ιστορία του δεν παύει ούτε στις μέρες μας να φωτίζει με τις αξίες και τις αρχές του όλους όσους αποφασίζουν να μπουν στον κόσμο του αθλητισμού. Για τους Έλληνες, οι Ολυμπιακοί Αγώνες σημαίνουν πολλά περισσότερα από τα μετάλλια και τις διακρίσεις. Είναι η δυναμική και η θετική ενέργειά τους, η ανάγκη για συνεργασία που προβάλλει, μια κληρονομιά αιώνων που τους κινητοποιούσε και τους κινητοποιεί.
Δε θα σταματήσει τους πολέμους το Παρίσι του 2024, ίσως να έχουν ξεκινήσει και άλλοι μέχρι το καλοκαίρι. Δε θα μειώσει τις αδικίες, ούτε θα εξαλείψει τις ανισότητες. Θα δώσει όμως ελπίδα σε όλους – ότι όταν κάποιος προσπαθεί μπορεί να πετύχει το αδύνατο. Το μεγάλο. Να ξεφύγει από τη μοίρα του και να γίνει για λίγο ένας μικρός θεός.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
40ός Μαραθώνιος Αθήνας | Καμιά Προσπάθεια Λίγη, Καμιά Απόσταση Μικρή
Μάκης Χαμαλίδης: «Ταλέντο είναι να Καλλιεργείς το Ταλέντο που σου Δόθηκε»
