Τον τελευταίο χρόνο, περιβάλλομαι από αρκετές φίλες λεχωίδες ή νέες μητέρες που βιώνουν την πιο ιδιαίτερη και πρωτόγνωρη περίοδο στη ζωή τους. Εγώ, σε αυτή τη φάση, είμαι παρατηρήτρια. Δεν κατανοώ απόλυτα το άγχος, την κούραση και την ανησυχία τους. Μερικές μέρες βρίσκονται σε σύγχυση και άλλες σε ένα τέλμα μονοτονίας και ρουτίνας.
Για παράδειγμα, πριν από μερικούς μήνες, μια φίλη μου, η Ελένη, μου ζήτησε να βγούμε έπειτα από πολύ καιρό. Τα προγράμματά μας δεν συγχρονίζονται και βρισκόμαστε πλέον μία φορά το εξάμηνο. Μου είπε: «Θα βάλω τον μικρό να κοιμηθεί και θα έρθω». Πήγα στο εστιατόριο, παρήγγειλα και περίμενα. Η Ελένη δεν ήρθε, γιατί ο μικρός δεν είχε κοιμηθεί. Ήπια ένα μπουκάλι κρασί μόνη μου και γύρισα σπίτι. Την επόμενη φορά, υπήρχε πλάνο και έγιναν όλα σωστά. Η Ελένη ήρθε, με χιλιοευχαρίστησε που οργάνωσα έξοδο, μέθυσε με το πρώτο ποτήρι κρασί και έθεσε ως κύριο θέμα συζήτησης το γιατί οι βρεφονηπιακοί σταθμοί δεν δέχονται παιδάκια κάτω από 1,5 χρονών ώστε να εξασφαλίσει περισσότερο χρόνο για την ίδια.
Photo credits: Wander Mamas
Η φίλη μου Ανθή αποφάσισε να μη ζητήσει βοήθεια από τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Είναι όλη τη μέρα –κάθε μέρα τους τελευταίους 4 μήνες– στο σπίτι. «Σήμερα βγήκαμε βόλτα στην παραλία, βάφτηκα, ντύθηκα και αισθάνθηκα αρκετά ωραία», μου είπε στο τηλέφωνο. Ήταν μόνη της σε αυτό, δεν είναι πάντα ελκυστική η βόλτα με ένα καρότσι για πολλούς από εμάς.
Η κοινωνική ζωή και των δύο φιλενάδων μου έχει προσαρμοστεί στους ρυθμούς και στις ανάγκες των παιδιών τους, σπάνια μπορούν να ακολουθήσουν εμάς ή και το αντίστροφο.
Όταν οι φίλες μου αποφάσισαν να κάνουν παιδιά, πίστευα πως θα πρέπει να μάθω να διαχειρίζομαι τη μοναξιά μου, καθώς δεν θα ήταν πια πάντα διαθέσιμες για από κοινού δραστηριότητες. Κι όμως, με τις μέρες να περνούν αισθάνθηκα πως αν κάπου θα μπορούσα να είμαι καλή φίλη, είναι στο να είμαι όσο το δυνατόν παρούσα στην περιγεννητική περίοδο. Παρούσα στην πρωτόγνωρη περίοδο προσαρμογής στο νέο περιβάλλον της νέας μητέρας, στον σύντροφο/σύζυγό της και στο νεογέννητο. Διέκρινα πως, πέρα από την υποστήριξη ειδικών για την ανάπτυξη του παιδιού, υπάρχει ένα στάδιο –αυτό της κοινωνικότητας και της επιστροφής στην ομαλή επικοινωνία με τον περίγυρο– που δεν είναι πάντα εύκολο να υλοποιηθεί. Είναι εμφανής η απουσία μιας συνεκτικής διαδρομής στήριξης: από το μαιευτήριο και την πρωτοβάθμια φροντίδα μέχρι την ίδια την πόλη (προσβασιμότητα, πραγματικά baby-friendly χώροι) και τις παρέες.
Photo credits: Wander Mamas
«Wander Mamas» εν Δράσει
Στη Λάρισα, η Σοφία-Ριζέλα Ραμαί, μια νέα μητέρα, ίδρυσε την κοινότητα «Wander Mamas», μια κοινότητα νέων μαμάδων, μπαμπάδων και φροντιστών που έχουν ανάγκη για κοινές δραστηριότητες και κοινωνικοποίηση. Η ομάδα ξεκίνησε την άνοιξη του 2025 ως μικρός κύκλος συναντήσεων και σήμερα αποτελεί μια ζωντανή, ενεργή βάση συμμετοχών που μεγαλώνει κάθε εβδομάδα.
Οι δραστηριότητες κοινοποιούνται στα social media, με σαφείς οδηγίες (χώρος, ώρα, τι φέρνουμε, ηλικίες, προσβασιμότητα με καρότσι κ.λπ.), ώστε η εμπειρία να είναι πρακτική και ασφαλής. «Βρήκα μέσα από τη “Wander Mamas” ανθρώπους που καταλαβαίνουν ακριβώς τη φάση· αυτό ελάφρυνε το βάρος και έκανε την καθημερινότητα βιώσιμη», μου εξηγεί.
Photo credits: Wander Mamas
«Η αφορμή ήταν καθαρά βιωματική: κατά τη μετάβαση στη μητρότητα ένιωσα το βάρος των αλλαγών (σώμα, ρόλοι, ταυτότητα, mental load) και την έλλειψη ανθρώπων στην ίδια φάση γύρω μου. Ως ιδρύτρια της “Wander Mamas” ήθελα να προσφέρω ένα δομημένο, ασφαλές πλαίσιο χωρίς κριτική, όπου οι φροντιστές, κυρίως οι νέες μητέρες, συνδέονται, ενημερώνονται τεκμηριωμένα και παίρνουν πρακτικές απαντήσεις για την καθημερινότητα με το παιδί», συμπληρώνει.
«Σχεδιάζω δράσεις που καλύπτουν όλο το “πριν και μετά“: περιπάτους-συναντήσεις σε baby-friendlyρυθμό, μικρά εργαστήρια και θεματικές ενημερώσεις με ειδικούς. Απευθυνόμαστε σε όλους τους φροντιστές: μαμάδες, μπαμπάδες, ζευγάρια, μονογονεϊκές οικογένειες, γονείς ΛΟΑΤΚΙ+, θετούς, ανάδοχους γονείς, γιαγιάδες-παππούδες, καθώς και σε όσους προετοιμάζονται για γονεϊκό ρόλο (εγκυμοσύνη, υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, υιοθεσία, αναδοχή). Ως “Wander Mamas” συνεργαζόμαστε με δίκτυο ειδικών γύρω από το παιδί και τη μητρότητα (μαίες, παιδιάτρους, παιδοψυχολόγους, συμβούλους θηλασμού, παιδοφυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, παιδοδοντιάτρους, διατροφολόγους, εκπαιδευτές πρώτων βοηθειών κ.ά.), με μοναδικό κριτήριο την τεκμηριωμένη, εφαρμόσιμη γνώση και τον σεβασμό στις επιλογές κάθε οικογένειας. Υπάρχει περιθώριο για καλύτερο συντονισμό και πρόσβαση σε τεκμηριωμένη πληροφορία, αυτό είναι ακριβώς το κομμάτι που δουλεύουμε καθημερινά», εξηγεί.
Η μητρότητα δεν χρειάζεται να είναι μοναχική διαδρομή· κι όμως, συχνά ξεκινά έτσι. Αν κάτι μου έμαθαν οι φίλες μου είναι πως η υποστήριξη δεν εκφράζεται μόνο με συμβουλές ή λύσεις, αλλά με παρουσία – με το «είμαι εδώ». Κοινότητες όπως οι “Wander Mamas” αποδεικνύουν ότι η σύγχρονη πόλη μπορεί να γίνει ένας πιο φιλικός τόπος για τις νέες μητέρες, αρκεί να δημιουργηθούν χώροι όπου το βίωμα μοιράζεται και δεν κρύβεται. Ίσως τελικά αυτό να είναι το πραγματικό στοίχημα: να χτίσουμε ένα περιβάλλον όπου η μετάβαση στη νέα ζωή γίνεται λιγότερο βάρος και περισσότερο συλλογική υπόθεση.
- Για τις επόμενες δράσεις των Wander Mamas, μπορείτε να ανατρέξετε στα social media της ομάδας.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Travelogue: DIY Κατασκευές από «Ανώνυμους» Designers
