Συγγραφείς! Ποιοι και ποιες είναι τελικά; Τι περνάει από το μυαλό τους και με ποιον τρόπο φτάνουν να αποτυπώσουν στο χαρτί τις ιστορίες που σκαρφίζονται; #ExRay: η νέα στήλη του newsletter μας για το βιβλίο, ο τίτλος της οποίας είναι ένα παιχνίδι ανάμεσα στο Ex Libris και την ακτινογραφία αγγλιστί (x-ray), θα φιλοξενεί κάθε φορά έναν/μία συγγραφέα.
Με χιουμοριστική διάθεση αλλά και αγνή, πραγματική περιέργεια, θα τους καλούμε να καταθέσουν ό,τι προαιρούνται από τα εσώψυχά τους και να αυτοσχεδιάσουν, απαντώντας σε 10 –φαινομενικά απλές– ερωτήσεις. Πρώτη καλεσμένη μας η Χίλντα Παπαδημητρίου.
Η Χίλντα Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Καλλιθέα και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη. Από το 1995 ασχολείται επαγγελματικά με τη μετάφραση (Jonathan Coe, Bob Dylan, Leonard Cohen, Nick Hornby, Raymond Chandler, Ross McDonald κ.ά.). Παράλληλα, αρθρογραφεί σε μουσικά και βιβλιοφιλικά έντυπα και διαδικτυακές πύλες (ZOO, Pop & Rock, bookpress.gr, Mic.gr, Polar, Rolling Stone). Έχει γράψει τέσσερα αστυνομικά μυθιστορήματα, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (το πιο πρόσφατο είναι ο «Ένοχος Μέχρις Αποδείξεως του Εναντίου», 2021).
Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που θυμάστε;
Το πρώτο βιβλίο που θυμάμαι είναι «Τα Παραμύθια από τις Χώρες του Βορρά», μια συλλογή σκανδιναβικών μύθων με χοντρό εξώφυλλο και μαγευτική εικονογράφηση. Δεν διάβαζα ακόμα και παρακαλούσα τη μητέρα μου να μου το διαβάσει ξανά και ξανά, μέχρι που το έμαθα απέξω. Χάθηκε μέσα στο χάος αλλεπάλληλων μετακομίσεων, όμως ακόμα θυμάμαι τις ζωγραφιές του που έδειχναν την Κάριν με το φόρεμα από φλούδες και τις οικογένειες των τρολ που φορούσαν ανθρώπινα ρούχα, αλλά οι ουρίτσες τους εξείχαν κάτω από τις φούστες τους.
Το αγαπημένο σας βιβλιοπωλείο; (Ναι, κάντε του διαφήμιση.)
Κάτι που επαναλαμβάνω ως ευφυολόγημα είναι πως, στις σχέσεις με τα βιβλιοπωλεία, είμαι πολυγαμική. Μου αρέσουν τα μικρά βιβλιοπωλεία στις γειτονιές, τα οποία οι ιδιοκτήτες τους κράτησαν με νύχια και με δόντια στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και της καραντίνας. Πάντοτε αγοράζω κάτι από το καθένα, κατά προτίμηση το βιβλίο ενός καινούργιου συγγραφέα ή ενός λιγότερο γνωστού, μικρού εκδοτικού οίκου. Μια περίοδο ήμουν τακτική πελάτισσα της Πολιτείας, όπου ήξερα ότι θα βρω τα πάντα, κυριολεκτικά. Τώρα την αποφεύγω γιατί είναι ένας διαρκής πειρασμός και έχω χάσει πια τη μάχη με τα αδιάβαστα βιβλία.
Κάποια μικρά και αγαπημένα βιβλιοπωλεία: η Κουκκίδα στη Νέα Σμύρνη (αν δεν παινέψεις τη γειτονιά σου…), το Αμόνι στα Πετράλωνα, το Ζάτοπεκ στην Καλλιθέα (όπου η ανάγνωση συνδυάζεται με μουσική και ποτό), το Επί Λέξει στην Ακαδημίας, λόγω της ιδιοκτήτριάς του, της Μαρίας Παπαγεωργίου (που είναι ένας θρύλος του βιβλίου), το Λεξικοπωλείο στην πλατεία Προσκόπων, λόγω της Οντίλ και του «αδερφού» Διαμαντή, της ατμόσφαιρας, των εκδηλώσεων και των γατιών. Αλλά και το Booktalks, οι Πλειάδες, το Red’n’Noir, ο Μωβ Σκίουρος, το Librofilo & co, ο Σπόρος.
Συγγραφέας που θα καλούσατε σε δείπνο; (Ή μήπως σε δείπνο… κυανίου; Διευκρινίστε όμως, μη γίνει κάποιο λάθος!)
Τη Nora Ephron και τον Nick Hornby. Τον Roddy Dowell και τη Maya Angelou. Τον Ian Rankin και τον Θοδωρή Καλλιφατίδη. Και φυσικά, τον George Pelecanos. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων είναι το χιούμορ και η σπιρτάδα του λόγου τους. Με τον Nick Hornby και τον Roddy Doyle θα συζητούσαμε για τις δισκοθήκες μας, με την Nora Ephron θα ανταλλάσσαμε συνταγές για αντιρυτιδικές κρέμες. Θα παρακαλούσα τη Maya Angelou να μου μιλήσει για τα χρόνια που εργαζόταν ως χορεύτρια και τραγουδίστρια του calypso. Θα απολάμβανα τα κελαρυστά σκοτσέζικα του Ian Rankin. Δεν ξέρω αν θα τολμούσα να μιλήσω με τον Pelecanos και τον Καλλιφατίδη, θα μου κοβόταν η γλώσσα και θα τραύλιζα.
Δείπνο με κυάνιο; Ποτέ! Δεν μου αρέσουν τα δηλητήρια ως φονικό όπλο.
«Γράφω γιατί μου αρέσει να πλάθω χαρακτήρες και να τους βάζω σε μια σκακιέρα, να τους κινώ πέρα δώθε, να τους οδηγώ σε αδιέξοδα και να τους σώζω την τελευταία στιγμή».
Βιβλίο που θα θέλατε να έχετε γράψει;
Τον «Εικονογραφημένο Άνθρωπο» του Ray Bradbury. Τον «Άνθρωπο που Έπεσε στη Γη» του Walter Tevis. Οποιοδήποτε βιβλίο της Carson McCullers. Τις «Μεγάλες Προσδοκίες» του Dickens και τον «Γύρο του Κόσμου σε 80 Ημέρες» του Verne. Σταματήστε με, γιατί θα συνεχίσω να αραδιάζω βιβλία.
Το βιβλίο που διαβάζετε τώρα;
Τους «Ναυαγούς του Αυγούστου» της Ευτυχίας Γιαννάκη (εκδόσεις Ίκαρος).
Αλήθεια, γιατί γράφετε;
Γράφω γιατί οι ιστορίες συσσωρεύονται μέσα μου και θέλουν να βγουν έξω. Γιατί μου αρέσει να πλάθω χαρακτήρες και να τους βάζω σε μια σκακιέρα, να τους κινώ πέρα δώθε, να τους οδηγώ σε αδιέξοδα και να τους σώζω την τελευταία στιγμή. Ή να μην τους σώζω. Γιατί, όταν λατρεύεις τα βιβλία όπως εγώ, μπαίνεις στον πειρασμό να γράψεις κι εσύ.
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιρροή σας; (Όχι απαραίτητα από τον χώρο των γραμμάτων.)
Πάλι δεν μπορώ να δώσω μονολεκτική απάντηση. Ο Dickens και ο Verne, αν πρέπει να διαλέξω. Γιατί δημιουργούσαν πολυπρόσωπους κόσμους, εντάσσοντας σ’ αυτούς φιλοσοφικές και επιστημονικές ιδέες. Και επειδή η γραφή τους, που μοιάζει απλή εκ πρώτης όψεως, είναι ένα στιβαρό και περίπλοκο κομψοτέχνημα (παρά την αντίφαση που εμπεριέχει η περιγραφή, ή ίσως ακριβώς λόγω της αντίφασης αυτής).
Σελιδοδείκτης, τσάκισμα σελίδων ή «λίγο μπρος, λίγο πίσω δεν χάθηκε ο κόσμος»;
Σελιδοδείκτης κατά προτίμηση, μολύβι, εισιτήριο του μετρό ή αεροπλάνου, μια κάρτα. Απεχθάνομαι το τσάκισμα των σελίδων, πάντως.
Τι εκτιμάτε σε έναν εκδοτικό οίκο;
Εκτιμώ τους εκδότες που έχουν σαφή και προσωπική εκδοτική άποψη, το θάρρος να ρισκάρουν εκδίδοντας κάτι αντιεμπορικό που όμως το πιστεύουν, που φροντίζουν την αισθητική των εξωφύλλων τους. Κι εδώ πρέπει να ομολογήσω πάλι την αδυναμία μου στους μικρούς εκδοτικούς που εκδίδουν λίγα βιβλία τον χρόνο, αλλά η λατρεία για το βιβλίο φαίνεται από τις επιλογές τους.
Με τι κάνει ιδανικό ζευγάρι ένα βιβλίο;
Με έναν καφέ ή ένα φλιτζάνι μαύρο τσάι, με μια γάτα στα πόδια μου, με τον ήχο της θάλασσας που σκάει στην άμμο ή στα βράχια, με τη νυχτερινή σιγαλιά, με τις συζητήσεις και τους ήχους των φλιτζανιών σ’ ένα καφέ. Ένα βιβλίο ταιριάζει με τα πάντα!
Διαβάστε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
Ο Επιτάφιος και η Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου
Βιβλία Εναντίον Ταινιών: Το Αιώνιο Δίλημμα
Ο Θρυλικός «Ζορμπάς» Ζωντανεύει στη Σκηνή του «Ελληνικού Κόσμου»
