Μία γυναίκα μπορεί να είναι επιστήμονας, μητέρα, στέλεχος πολυεθνικής. Μπορεί όμως ταυτόχρονα να είναι και ορειβάτης, εξερευνήτρια, ή αλπινίστρια και να ανέβει ακόμα και το ψηλό και το πιο δύσκολο βουνό. Αρκεί φυσικά να το θελήσει και να το επιδιώξει. Η Χριστίνα Φλαμπούρη και η Βανέσα Αρχοντίδου είναι οι δύο πρώτες Ελληνίδες που ανέβηκαν στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου και μας αποδεικνύουν ότι ποτέ δεν είναι αργά να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας, να κάνουμε το ανέφικτο, εφικτό και να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Διαβάστε τη συνένετευξή τους στην Ελίνα Δελενίκα, συντάκτρια του Thrive Global.
Είστε οι πρώτες δύο Ελληνίδες που ανέβηκαν στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου. Πώς αισθάνεστε για αυτό; Ένα (ακόμη) όνειρό σας έγινε πραγματικότητα;
Χριστίνα: Το όνειρό μας είναι να ολοκληρώσουμε τα 7 Summits, πρόκειται για ένα Project που αποτελεί την 1η ελληνική γυναικεία αποστολή που φιλοδοξεί να ανέβει στις υψηλότερες κορυφές των ηπείρων του κόσμου. Έχουμε ακόμα μια κορυφή για να ολοκληρωθεί το όνειρο. Το Έβερεστ είχε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας, το πιο ψηλό και το πιο δύσκολο βουνό του project σίγουρα μας είχε μαγέψει παραπάνω. Τώρα που τα καταφέραμε νιώθω απίστευτη χαρά και ικανοποίηση. Είναι σαν να ήρθε η καλύτερη επιβράβευση για όλη αυτή την δουλειά των τελευταίων 3 χρόνων προετοιμασίας και προσπάθειας.
Βανέσα: Αισθάνομαι ότι σαν άνθρωπος έχω εξελιχθεί… Δεν μπορώ να πω ότι έχω αλλάξει γιατί οι βάσεις και οι αξίες μου είναι σταθερές, αλλά η εμπειρία αυτή με γέμισε εικόνες και πρωτόγνωρα συναισθήματα. Η ανάβαση του Έβερεστ έχει πολλές διαστάσεις. Είναι ένα επίτευγμα ορειβατικό και άρα έχει αθλητική διάσταση αλλά παράλληλα είναι και ένα επίτευγμα που έχει παγκόσμια αναγνώριση, συνεπώς έχει ένα μεγάλο «φορτίο» όσον αφορά στον άνθρωπο που το έχει καταφέρει. Πιστεύω ότι πλέον και πνευματικά έχω την υποχρέωση όχι απλά να μεταφέρω την εμπειρία μου αλλά να παρακινήσω τους ανθρώπους που θα ακούσουν την ιστορία μου να ακολουθήσουν τα όνειρα τους και να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη.
Το πιο σημαντικό είναι η αυτοπειθαρχία γιατί πολλές φορές δίνουμε δικαιολογίες στους εαυτούς μας για κάτι που κάναμε ή δεν κάναμε. Με την πειθαρχία μόνο μπορείς να «κλειδώσεις» την επιτυχία ώστε αυτό που κάνεις να πετύχει και όχι απλά να τύχει.
Συναντήσατε δυσκολίες κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού; Υπήρξαν στιγμές που απογοητευτήκατε;
Χριστίνα: Πριν ξεκινήσει η αποστολή νόμιζα ότι οι δυσκολίες θα είναι το κρύο, το λιγότερο οξυγόνο, τα δύσκολα περάσματα. Τελικά η μεγαλύτερη δυσκολία είναι στο μυαλό. Στην κυριολεξία όμως… Μου ήταν πολύ δύσκολο να αποχωριστώ την οικογένεια μου, την δουλειά μου, όλη μου την καθημερινότητα για 2 μήνες. Έφτασα σε σημείο να ονειρεύομαι και να λέω “μακάρι να γίνει ένας σεισμός, μια χιονοστιβάδα (φυσικά χωρίς να πάθει κάτι κάποιος) ώστε να κλείσει το βουνό και να γυρίσουμε πίσω”. Ιδιαίτερα τις μέρες αναμονής (που ήταν πολλές λόγω του κακού καιρού) αυτό γινόταν ακόμα πιο έντονο. Όταν δεν σκαρφάλωνα, ώστε να έχω το μυαλό μου συγκεντρωμένο στο επόμενο βήμα, σκεφτόμουν συνέχεια τι μπορεί να πάει στραβά. Κάπως έτσι αποφάσισα λίγες μέρες πριν την προσπάθεια μου στο Έβερεστ να ανέβω το Λότσε (8.516μ), την 4η ψηλότερη κορυφή στον κόσμο. Ήξερα ότι έπαιρνα ρίσκο (μην χτυπήσω και τελικά δεν καταφέρω να ανέβω στο Έβερεστ) αλλά είχα καταλάβει ότι αν δεν μείνω συγκεντρωμένη στο στόχο δεν θα τα καταφέρω.
Βανέσα: Ναι υπήρχαν δυσκολίες και φόβοι και ενοχές κυρίως, αφού το να λείπει μια γυναίκα από την οικογένεια και τα παιδιά της για 2 μήνες είναι κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της κοινωνίας μας και συνεπώς και για μένα που έχω μεγαλώσει με αυτά τα δεδομένα.
Τι σημαίνει για εσάς η λέξη “κορυφή”;
Χριστίνα/ Βανέσα: Η λέξη «κορυφή» για εμάς έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Δεν είναι μόνο οι κορυφές των βουνών που ανεβαίνουμε. Η επίτευξη κάθε επαγγελματικού και προσωπικού στόχου μπορεί να συγκριθεί με την ανάβαση μιας κορυφής. Για να ανέβεις όμως στην κορυφή απαιτούνται πολύ συγκεκριμένα πράγματα: στοχοθέτηση, οργάνωση, προγραμματισμός, σωστή προετοιμασία, πειθαρχία, επιμονή, όραμα, θετική ενέργεια, συνεργασία και αλληλεγγύη. Όμως σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, αυτά είναι στην ουσία τα βασικά δομικά υλικά που μπορούν να μας οδηγήσουν «ψηλά».
Η κατάλληλη στιγμή να κυνηγήσεις το όνειρο σου, είναι η στιγμή που το όνειρο γίνεται κομμάτι του εαυτού σου.
Μιλήσατε για πειθαρχία. Πόσο σημαντικό ρόλο έχει η πειθαρχία στη ζωή μας;
Χριστίνα: Πριν από κάθε αποστολή, κατά την διάρκεια της προετοιμασίας η πειθαρχία κυριαρχεί στην ζωή μας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος τρόπος να πετύχεις τους στόχους. Θέλει πειθαρχία και να δουλεύεις με πάθος για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.
Βανέσα: Το πιο σημαντικό είναι η αυτοπειθαρχία γιατί πολλές φορές δίνουμε δικαιολογίες στους εαυτούς μας για κάτι που κάναμε ή δεν κάναμε. Για μένα η αυτοπειθαρχία είναι πλέον τρόπος ζωής, όταν για παράδειγμα πρέπει το πρωί πριν πάω τα παιδιά μου στο σχολείο και ντυθώ για τη δουλειά μου, να έχω ξυπνήσει νωρίτερα για να πάω για προπόνηση, είναι η στοχοθέτηση και η αυτοπειθαρχία που με σηκώνουν κυριολεκτικά από το κρεβάτι. Όμως πειθαρχία πρέπει να έχεις και αναφορικά με τους στόχους, τις προτεραιότητες και τα θέλω σου ώστε να μην παρασύρεσαι σε πράξεις και κατευθύνσεις που σπαταλούν την ενέργειά σου. Με την πειθαρχία μόνο μπορείς να «κλειδώσεις» την επιτυχία ώστε αυτό που κάνεις να πετύχει και όχι απλά να τύχει.
Από πού παίρνετε δύναμη πριν από μία μεγάλη ανάβαση;
Χριστίνα/ Βανέσα: Μας βοηθάει πολύ να σκεφτόμαστε όλη την προσπάθεια που έχουμε κάνει μέχρι εκείνη την στιγμή και να ‘οραματιζόμαστε’ τον εαυτό μας στην κορυφή του επόμενου βουνού/στόχου. Δεν είμαστε μόνες μας, είμαστε μια ομάδα και πρέπει να είμαστε δυνατές για την ομάδα αλλά και για τους ανθρώπους που μας πίστεψαν και μας στήριξαν στην προσπάθεια μας. Έτσι απλά αντλούμε δύναμη, σκεπτόμενες την κορυφή και τον κόσμο και τις καταστάσεις που μας έφεραν μέχρι εδώ…
Η επίτευξη κάθε επαγγελματικού και προσωπικού στόχου μπορεί να συγκριθεί με την ανάβαση μιας κορυφής.
Τι κάνει δύο επιτυχημένες επαγγελματικά γυναίκες να αναζητήσουν την δική τους κορυφή; Πώς αποφασίσατε να ξεκινήσετε αυτήν την προσπάθεια;
Χριστίνα/ Βανέσα: Έχουμε μάθει από μικρή ηλικία να εστιάζουμε την ενέργεια και τον προγραμματισμό μας στο επάγγελμα που θα κάνουμε στο μέλλον. «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» είναι η πιο συνηθισμένη ερώτηση που κάνει κάποιος σε ένα παιδί και αναφέρεται ως επί το πλείστον στο επάγγελμα που κάποιος θέλει να ακολουθήσει. Όμως η ζωή δεν είναι μόνο η δουλειά. Ένας άνθρωπος για να αισθανθεί ευτυχισμένος πρέπει όχι μόνο να έχει μια καλή δουλειά ή μια αγαπημένη οικογένεια. Ειδικά στις σύγχρονες κοινωνίες που έχουμε λύσει αρκετά από τα βασικά θέματα διαβίωσης και που έχουμε ένα επίπεδο μόρφωσης, είναι πλέον σημαντικό να καταλάβουμε σε προσωπικό επίπεδο ποιοι είμαστε, ποιες είναι οι αξίες μας και τι θέλουμε να καταφέρουμε στη ζωή μας, ώστε να αισθανθούμε ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι και να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ανθρώπους να παθαίνουν κατάθλιψη, να μην είναι ικανοποιημένοι με τη ζωή τους και να ζητούν την ευχαρίστηση σε πράγματα που δεν έχουν ουσία.
Οι ατομικοί στόχοι και το γνώθι σαυτόν είναι πράγματα στα οποία το εκπαιδευτικό σύστημα δίνει μικρή σημασία αλλά είναι πολύ σημαντικά για την ψυχική μας ισορροπία. Αυτή η ανάγκη για την επίτευξη των δικών μας ατομικών στόχων, μας οδήγησε στο να αναζητήσουμε τη δική μας κορυφή και η προσπάθεια ξεκίνησε για την κάθε μια μας από διαφορετική αφετηρία αλλά κατέληξε σε ένα κοινό όνειρο. Από τη μια πλευρά ήταν η Βανέσα, μια μαμά που έχοντας μια καλή δουλειά αλλά και μια ευτυχισμένη οικογένεια ήθελε να αισθανθεί ότι ως άτομο θα έχει μια προσωπική ιστορία να μοιραστεί και δεν θα συστήνεται ως Marketing Director του Χ οργανισμού και μαμά των παιδιών της. Από την άλλη, ήταν η Χριστίνα, μια κοπέλα που δεν μπορούσε να δεχτεί ότι η φοβία της για το ύψος θα καθόριζε τις επιλογές της και θα περιόριζε τις δυνατότητες της.
“A woman can be”. Τι “ρόλους” πιστεύετε ότι μπορεί να έχει μία γυναίκα σήμερα;
Χριστίνα/ Βανέσα: Σήμερα μια γυναίκα μπορεί να έχει όσους ρόλους θελήσει… όμως αυτό είναι ακόμα ένα σημαντικό ζητούμενο. Ο τρόπος που μεγαλώνουν οι γυναίκες, οι εικόνες και τα πρότυπα που βλέπουν εξακολουθούν να τις κρατούν δέσμιες σε ρόλους διαφορετικούς από αυτούς των ανδρών. Έτσι ακόμα και αν έχουν σαφώς πολύ μεγαλύτερες ελευθερίες απ’ ότι στο παρελθόν, έχουν πολλές φορές την ψευδαίσθηση ότι δεν θέλουν να αναλάβουν κάποιους ρόλους ή να θυσιάσουν κάποιους άλλους. Σίγουρα είναι πιο δύσκολο για μια γυναίκα, ειδικά αν είναι μητέρα, να αφήσει την οικογένεια της για να ακολουθήσει μια αποστολή στο Έβερεστ που διαρκεί 2 μήνες, όχι μόνο για αντικειμενικούς λόγους αλλά γιατί ο κοινωνικός περίγυρος θα είναι πιο επικριτικός μαζί της σε σχέση με έναν άνδρα με αντίστοιχες υποχρεώσεις.
Όμως το “a woman can be” αυτό θέλει να προβάλλει: μια γυναίκα μπορεί να είναι επιστήμονας, μητέρα, ορειβάτης, εξερευνήτρια, αστροναύτης… και πολλά άλλα αρκεί να το θελήσει και να το επιδιώξει.
Στο Thrive μιλάμε για ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Πόσο εφικτό είναι αυτό κατά τη γνώμη σας σήμερα;
Χριστίνα/ Βανέσα: Είναι απόλυτα εφικτό αλλά θέλει…«δουλειά». Συνήθως δεν βάζουμε την προσωπική μας ζωή σε προτεραιότητα γιατί δεν ξέρουμε πώς να το κάνουμε ή αισθανόμαστε τύψεις όταν το κάνουμε ή φοβόμαστε ότι θα χάσουμε τη δουλειά μας. Όμως όταν πάμε να μιλήσουμε σε κάποιον για τη ζωή μας και για τον εαυτό μας ή να κάνουμε μια αποτίμηση της χρονιάς που πέρασε δεν λέμε ποτέ: «Φέτος ήταν μια καλή χρονιά γιατί η εταιρεία μου αύξησε την κερδοφορία της 10% και εγώ ήμουν ο καλύτερος εργαζόμενος/διευθυντής/ιδιοκτήτης…». Συνήθως κλείνουμε τα μάτια μας και στο νου μας έρχονται τα ταξίδια που κάναμε μέσα στη χρονιά, εμπειρίες που είχαμε με φίλους ή με την οικογένεια μας, πράγματα που φτιάξαμε για να τα απολαύσουμε μόνοι μας ή με τους δικούς μας ανθρώπους. Συνεπώς πρέπει να υπάρχουν όρια μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής και τα όρια πρέπει να τα βάζουμε εμείς και να μην περιμένουμε να τα βάλουν άλλοι. Δεν είναι όλοι τυχεροί να δουλεύουν σε οργανισμούς που σέβονται τέτοιου είδους ισορροπίες, αλλά καλύτερα να χάσεις τη δουλειά σου από το να χάσεις τη ζωή σου (γέλιο!).
Μία γυναίκα μπορεί να είναι επιστήμονας, μητέρα, ορειβάτης, εξερευνήτρια, αστροναύτης… και πολλά άλλα, αρκεί να το θελήσει και να το επιδιώξει.
Η αποτυχία είναι μέσα στο πρόγραμμα; Πώς την διαχειρίζεστε;
Χριστίνα/ Βανέσα: Φυσικά και είναι στο πρόγραμμα. Ίσως και κάποιες φορές να μας φόβιζε και παραπάνω από όσο θα έπρεπε… Το γεγονός ότι μπορεί να υπάρξει μια ορειβατική αποστολή και ο καιρός να μην σου επιτρέψει να κάνεις την προσπάθεια για την κορυφή βάζει την ‘αποτυχία’ μέσα στο παιχνίδι. Όπως και να έχει, εμείς κρατάμε πάντα τα θετικά από μια προσπάθεια άσχετα με το αποτέλεσμα της και γυρνάμε από την κάθε αποστολή πιο δυνατές και πιο έμπειρες.
Πιστεύετε ότι τα όρια είναι για να τα ξεπερνάμε;
Χριστίνα/ Βανέσα: Σίγουρα ναι. Κάθε φορά που ξεπερνάς τα όρια σου γίνονται μεγαλύτερα και αυτή η διαδικασία είναι μαγική, σε κάνει να νιώθεις ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.
Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στα παιδιά σας ή/και στους γύρω σας;
Χριστίνα/ Βανέσα: Τα μηνύματα είναι πολλά… αλλά αν θέλαμε να τα πούμε με 3 προτάσεις θα λέγαμε ότι: «είναι πολύ σημαντικό να θέτουμε προσωπικούς στόχους και βάζουμε ενέργεια για την επίτευξη τους», «τα ταξίδια και η δια βίου άθληση δεν είναι απλά πολιτισμός ή πολυτέλεια, είναι ανάγκη», «η Ελλάδα και οι Έλληνες/ίδες μπορούν να πάνε ψηλά σε όλους τους τομείς». Άλλωστε τίποτα δεν είναι αδύνατο, μπορούμε να γίνουμε ή να κάνουμε ό,τι πραγματικά θέλουμε, αρκεί να μην ‘πέσουμε’ στην ρουτίνα της καθημερινότητας και να δουλέψουμε σκληρά για αυτό.
Το Έβερεστ είχε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας, το πιο ψηλό και το πιο δύσκολο βουνό του project σίγουρα μας είχε μαγέψει παραπάνω.
Τι απαντάτε σε όσους σας έχουν αποθαρρύνει;
Χριστίνα/ Βανέσα: Συχνά μας λένε ότι δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες (οικογένεια, δουλειά κλπ) για να συνεχίσουμε. Αυτό που απαντάμε εμείς είναι ότι η κατάλληλη στιγμή να κυνηγήσεις το όνειρο σου, είναι η στιγμή που το όνειρο γίνεται κομμάτι του εαυτού σου. Δεν υπάρχει μέρα που περνά χωρίς να σκεφτούμε το στόχο μας και πλέον δεν μας αποθαρρύνουν οι γνώμες τρίτων…
Πλέον απέμεινε μία κορυφή. Ο επόμενος στόχος σας είναι η Ανταρκτική;
Χριστίνα/ Βανέσα: Για να ολοκληρώσουμε τα 7 Summits, αρχίζουμε να δουλεύουμε για την τελευταία κορυφή, το Βίνσον στην Ανταρκτική. Πρώτα όμως πρέπει να ανέβουμε το οικονομικό βουνό, γιατί είναι η πιο πολυδάπανη κορυφή και ύστερα να οργανώσουμε την επόμενή μας ανάβαση. Ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε για ακόμα μία φορά τους πολύτιμους υποστηρικτές μας στο πλευρό μας.
Η Βανέσα Αρχοντίδου είναι μητέρα δύο αγοριών και Διευθύντρια Μάρκετινγκ σε πολυεθνική εταιρεία. Η ορειβασία έγινε το πάθος της εδώ και 14 χρόνια, όταν έγινε μέλος του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου (Α.Ο.Σ), όπου περιστασιακά βοηθά ως αρχηγός σε αναβάσεις στα ελληνικά βουνά. Το 2006, η Βανέσα ολοκλήρωσε τη Σχολή Αναρρίχησης και Χειμερινού Βουνού του Α.Ο.Σ. Έκτοτε έχει ανέβει στην πλειονότητα των ελληνικών βουνών, έχει κατακτήσει την κορυφή της Αφρικανικής Ηπείρου (Kilimanjaro, 5895μ) και έχει συμμετάσχει σε εμπορικές αποστολές στο Νεπάλ, τη Μαλαισία και τις Ελβετικές Άλπεις. Ως μέλος της γυναίκειας αλπινιστικής ομάδας με τη Χριστίνα Φλαμπούρη, έχει ανέβει στο όρος Aconcagua (6962μ στην Αργεντινή), στο Elbrus (5642μ στη Ρωσία) και στο McKinley/Denali (6190μ στην Αλάσκα των Η.Π.Α).
Η Χριστίνα Φλαμπούρη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και δουλεύει σε μεγάλη πολυεθνική εταιρία. Η αγάπη της για την φύση την οδήγησε στην θάλασσα και στην ιστιοπλοΐα ανοιχτής θαλάσσης. Το 2014 η επιθυμία της να ξεπεράσει του φόβους της, την οδήγησε στα βουνά και σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής της, να εξοικειωθεί με το ύψος και την αίσθηση του απέραντου κενού. Σύντομα τα βουνά σταμάτησαν να είναι απλώς μια πρόκληση αλλά τρόπος ζωής. Από τότε έχει σκαρφαλώσει τα περισσότερα βουνά της Ελλάδας, έχει συμμετάσχει σε αποστολές στις Άλπεις, σκαρφάλωσε στο Mt Κinabalu και στην ψηλότερη κορυφή της Αφρικής, το Kilimanjaro (5895m). Mε την Βανέσα έχει σκαρφαλώσει το όρος Aconcagua (μέχρι τα 6.500, Αργεντινή), το όρος Elbrus (5642m, Ρωσία) και το όρος McKinley/Denali (6190m, Αλάσκα). Από το 2014 είναι ενεργό μέλος του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Αχαρνών και το 2016 ολοκλήρωσε την σχολή χειμερινού βουνού και την σχολή αναρρίχησης στο «Basecamp Kotronaros».
Μάθε περισσότερα για την αποστολή τους εδώ.
H συνέντευξη της Ελίνας Δελενίκα δημοσιέυτηκε στις 21 Ιουνίου στο Thrive Global.
