Σε έναν τόπο ερημωμένο, μακριά από τις υπηρεσίες των μεγάλων αστικών κέντρων, κατοικούν οι μόνοι επιμένοντες που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την Αρκουδοράχη. Άλλωστε, οι αναμνήσεις τους είναι συνυφασμένες με τη ζωή τους εκεί και, τόσο το παρελθόν όσο και το παρόν και το μέλλον, δεν μπορεί να τους βρει πουθενά αλλού.
Η μνήμη, η γλώσσα, η μουσική και οι παραδόσεις ενός τόπου, ενός λαού, συνιστούν την ταυτότητα του ανθρώπου που θέλει να διατηρεί το αίσθημα του ανήκειν.
Ο Ed Thomas γράφει με την ποιητική λογοτεχνική του γλώσσα ένα έργο βαθιά ανθρώπινο, το οποίο διαδραματίζεται σε ένα χασάπικο, με τους ιδιοκτήτες να «σφάζουν» με τα λόγια τους.
Το Δύσκολο Στοίχημα
Υπό πολεμικές συνθήκες, όμως, όλα αυτά κλονίζονται. Χάνονται. Ο αγώνας να κρατήσει ο άνθρωπος αλώβητη την ταυτότητά του και να διαχειριστεί την απώλεια, να γίνει survivor της ίδιας του της ζωής, δείχνοντας εμπιστοσύνη στο μεγαλείο της ανθρωπιάς, στον Άλλο, είναι ένα δύσκολο στοίχημα για να κερδηθεί.
Ο Ed Thomas γράφει με την ποιητική λογοτεχνική του γλώσσα ένα έργο βαθιά ανθρώπινο, το οποίο διαδραματίζεται σε ένα χασάπικο, με τους ιδιοκτήτες να «σφάζουν» με τα λόγια τους. Σε έναν αγώνα μνήμης και λήθης, όταν όλα γύρω αλλάζουν ριζικά και δεν υπάρχει πια τίποτα για να ανακόψει την ταχύτητα των αλλαγών.
Το post-apocalyptic τοπίο που δημιουργεί ο συγγραφέας ανακινεί έννοιες που δεν έχουν ούτε σύνορα ούτε χρόνο. Αν και πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο, η «Αρκουδοράχη» μεταφέρεται σε κάθε χρονική περίοδο και μπορεί να είναι κάθε τόπος που κινδυνεύει να αλλοτριωθεί, ενώ οι άνθρωποί του είναι απλοί και χωρίς κάποιο μορφωτικό επίπεδο αλλά με ψυχή και με πολλές ιστορίες να μοιραστούν.
Η Σκηνοθετική Ματιά
Η Ιώ Βουλγαράκη σκηνοθετεί την «Αρκουδοράχη» ακολουθώντας τα μονοπάτια του τόπου που περιγράφει ο συγγραφέας: μοναχικά και δύσβατα για όποιον δεν είναι ντόπιος αλλά με υπέροχη φυσική θέα.
Ο θεατρικός τόπος είναι ένα κλειστό χασάπικο με ανοιχτόκαρδους μπεκετικούς χαρακτήρες, στην ερμηνεία των οποίων στηρίζεται το έργο. Οι παύσεις, οι λέξεις, οι μορφασμοί είναι η ταυτότητα της παράστασης, τη μετάφραση της οποίας υπογράφει ο Αργύρης Ξάφης, που πρωταγωνιστεί ως Τζοχν Ντάνιελ.
Ρόλοι και Ερμηνείες
Ο ήρωας που υποδύεται είναι ο χασάπης και στυλοβάτης της ιστορίας. Μαζί με τη σύζυγό του, Νόνι, την εξαιρετική Δέσποινα Κούρτη, αποτελούν ένα απόλυτα αισθαντικό δίδυμο, που επικοινωνούν ό,τι εμπεριέχει το «hiraeth», δηλαδή τη νοσταλγία για ό,τι έχει χαθεί.
Στον ρόλο του Ιβάν Γουίλχιαμ, του νεαρού σφαγέα, παραγιού του ζευγαριού των χασάπηδων, ο Δημήτρης Γεωργιάδης είναι το παιδί που δεν μεγάλωσε – ούτε κι όταν πλησιάζει το τέλος του κόσμου μας. Η προσωπικότητα του ήρωα έχει διαμορφωθεί από τον μέντορά του, που ήταν ο γιος της οικογένειας, ο οποίος του μίλησε για τη σημασία του να ζεις και να είσαι άνθρωπος ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες.
Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης είναι ο Κάπταιν, ο στρατιώτης που εισβάλλει στο χασάπικο προκαλώντας αναστάτωση με την ασταθή συμπεριφορά του, ξεδιπλώνοντας στον χώρο κάτι από την ταυτότητά του, τη μνήμη του και την προσωπική του ιστορία, νιώθοντας παράλληλα την ασφάλεια και την εσωτερική γαλήνη που εκπέμπουν ο Τζοχν και η Νόνι.
Συντελεστές
Μετάφραση: Αργύρης Ξάφης | Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη | Σύμβουλος δραματουργίας: Άρτεμις Γρύμπλα | Σκηνικό-Κοστούμια: Anna Fedorova | Κινησιολογία: Κατερίνα Φώτη | Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής | Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου | Βοηθός σκηνοθέτριας: Νιόβη Δανέζη | Βοηθός συνθέτη: Γιώργος Καρούμπαλος
Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά): Δημήτρης Γεωργιάδης, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Δέσποινα Κούρτη, Αργύρης Ξάφης
Πληροφορίες
Εως τις 9 Απριλίου | Τετ.-Σάβ.-Κυρ. στις 20: 00, Πέμ.-Παρ. στις 20:30 | Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: Ηρώων Πολυτεχνείου 32 και Βασ. Γεωργίου
210 4143310
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Ένα Σμάρι Παραστάσεις στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Είδαμε το «Ελευθερία στη Βρέμη» στο Θεάτρο Τέχνης Καρόλου Κουν
