– Γιατί με παρασύρατε να έρθω εδώ;
– Γιατί σας λατρεύω.
– Σε πόσες άλλες το έχετε πει αυτό;
– Από τότε που σας γνώρισα σε καμία.
Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά προσπαθώ να κλείνω πάντα θεωρείο. Ανοίγοντας την πόρτα που βγαίνει στο μπαλκονάκι με τις βελούδινες κόκκινες καρέκλες νιώθω σαν τη Αναστασία Ρομανώφ στο Παλέ Γκαρνιέ λίγο πριν συναντήσει ξανά τη γιαγιά της (η Disney εκδοχή της ιστορίας).
Αυτές τις μέρες, στο -ίσως- πιο όμορφο θέατρο της πόλης, παίζεται το έργο του Arthur Schnitzler “Ο Κύκλος του Έρωτα”, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στις αρχές του 20ού αιώνα και προσβάλει την ηθική της βιεννέζικης κοινωνίας, καθώς ο Schnitzler σατιρίζει μέσα από την ερωτική επιθυμία την υποκρισία της αστικής τάξης.
Πολύ ξεχωριστές οι ερμηνείες των ηθοποιών, αλλά και η πιραντελική ερμηνεία του έργου από τον σκηνοθέτη
Στο σήμερα, σε μια περίοδο εμπορευματοποίησης της σεξουαλικής επαφής, η οποία καταλήγει να μας απομακρύνει από τη απόλαυση και τον έρωτα, το έργο διατηρεί τη σχέση του με το κοινό. Τα δέκα ζευγάρια που διαδέχονται το ένα το άλλο σε μορφή σκυταλοδρομίας περνούν από την απόλυτη αντίσταση στην άνευ όρων παράδοση, έως την αδιαφορία σε δευτερόλεπτα. Θυμίζουν την κότα του Kircher, που αναφέρει ο Barthes στα Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου. Η αγάπη δεν διαρκεί αλλά είναι αυτό που μας κινητοποιεί. Η δομή του έργου καταφέρνει να μεταδώσει τόσο τη ζωντάνια των ατομικών παθών, όσο και την αντοχή της ηδονής ως κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Στην πρώτη από τις δέκα σκηνές του έργου, μια πόρνη δέχεται έναν στρατιώτη, ο οποίος στη δεύτερη σκηνή μιλάει με μια καμαριέρα, την οποία στο επόμενο σκηνικό τη φλερτάρει ο νεαρός εργοδότης της και ούτω καθεξής, μέχρι το τέλος, όταν ένας κόμης περνάει τη νύχτα με την πόρνη της αρχικής σκηνής και το παιχνίδι κάνει έναν πλήρη κύκλο. Έναν κύκλο νευρώσεων, εξιδανικεύσεων και εναλλαγής ρόλων που φαντάζει γελοίο, αλλά παράλληλα πολύ ανθρώπινο και οικείο.
Με το οικείο και το ανοίκειο παίζει και η Ευαγγελία Θεριανού, που με την ημιδιάφανη κατασκευή της ορίζει κάπως αυτούς τους δύο χώρους. Πολύ ξεχωριστές οι ερμηνείες των ηθοποιών, αλλά και η πιραντελική ερμηνεία του έργου από τον σκηνοθέτη που μέσα από τα σχόλια και τις ενέργειες των μη δρώντων αποκαλύπτει τα κρυφά νοήματα των συνευρέσεων.
Το έργο παίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 8:30 μ.μ.
