Το ότι στο ετήσιο ραντεβού στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης ανακοινώνει ο πρωθυπουργός μια σειρά από παρεμβάσεις –κάποιες που βρίσκονταν ήδη στα σκαριά εδώ και καιρό, άλλες που εντάσσονται στην κυβερνητική ατζέντα και απαντούν στα «φλέγοντα» της κάθε περιόδου– δεν είναι κάτι καινούργιο.
Όσο πιο κανονικοί οι καιροί, τόσο λιγότερο «φαντεζί» χρειάζεται να είναι οι παρεμβάσεις. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που εξελέγη το 2019 με την υπόσχεση να κάνει ξανά την Ελλάδα κανονική χώρα, έχει φροντίσει από τότε, σε κάθε του ομιλία στη ΔΕΘ, να υπενθυμίζει ότι η παροχολογία δεν του ταιριάζει και ότι ο δημοσιονομικός χώρος γι’ αυτά που εξαγγέλλει είναι πάντα συγκεκριμένος και υπαρκτός. Αλλά και ότι με δική του ευθύνη η Ελλάδα δεν θα ξαναπέσει στα βράχια μιας δημοσιονομικής κρίσης.
Αύξηση Μισθών και ΕΣΥ
Κάπως έτσι και φέτος. «Δεν έχω σήμερα μαζί μου κάποιο σάκο με αλόγιστες παροχές. Πολύ περισσότερα όταν 8 κράτη έχουν ήδη τεθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε καθεστώς εποπτείας για υπέρβαση δαπανών». Ανακοίνωσε όμως, μεταξύ άλλων, παρεμβάσεις για τα εισοδήματα, το στεγαστικό, το δημογραφικό και τον υπερτουρισμό. Υπογράμμισε δε πως η κυβέρνηση έχει μπροστά της τρία χρόνια καθαρής πολιτικής διαδρομής, τα οποία σκοπεύει να εξαντλήσει.
Στη δε καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε χθες, σε ερώτηση που του τέθηκε για τους στόχους της τετραετίας, ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι ο πρώτος είναι η αύξηση των μισθών, ώστε ο μέσος μισθός να φτάσει τα 1.500 ευρώ το 2027 και ο κατώτατος τα 950 ευρώ, ενώ ο δεύτερος είναι η αναβάθμιση του ΕΣΥ. Υπογράμμισε ότι θα ήθελε να κριθεί για το αν το 2027 η χώρα θα έχει ένα νέο ΕΣΥ, αντάξιο των πολιτών της.
Οι Στόχοι της Τετραετίας
Ας μιλήσουμε λίγο γι’ αυτούς τους δύο στόχους, γιατί αποκαλύπτουν περισσότερα απ’ ό,τι φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση.
Καταρχήν, είναι στόχοι συγκεκριμένοι. Σε μια δημοκρατία, οι πολιτικοί στόχοι που τίθενται πρέπει να μπορούν εύκολα να επαληθεύονται για το αν επιτεύχθηκαν ή όχι. Γι’ αυτό και, συνήθως, οι συγκεκριμένοι στόχοι αποφεύγονται. Το «θα φτιάξουμε μια καλύτερη χώρα» ακούγεται ωραίο. Είναι όμως και υποκειμενικό. Ο μέσος μισθός στα 1.500 ευρώ μέχρι το 2027 ή θα ισχύει ή όχι. Υπάρχει, στην περίπτωση αυτή, μικρότερο περιθώριο… δημιουργικής λογιστικής.
Οι στόχοι που έθεσε είναι, επίσης, στόχοι υλοποιήσιμοι. Αν η ελληνική οικονομία εξακολουθήσει να κινείται σε αυτή την τροχιά, οι μισθοί θα βρίσκονται σε μια τριετία στα επίπεδα που αναφέρει. Παρεμβάσεις στο ΕΣΥ έχουν ήδη γίνει, με τη βοήθεια και του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, και τα αποτελέσματά τους θα αρχίσουν να φαίνονται τα επόμενα χρόνια.
Το ότι βρισκόμαστε ήδη σε τροχιά υλοποίησης και για τους δύο στόχους που επέλεξε ο πρωθυπουργός να αναδείξει ως αιχμή του δόρατος της πολιτικής του μέχρι το τέλος της θητείας του δεν είναι κακό. Δείχνει τη μεθοδικότητα με την οποία προσεγγίζει το κυβερνητικό έργο, ενώ είναι ενδεικτικό μιας σταθερής αντιπάθειας προς τα πυροτεχνήματα – τα οποία άλλωστε δεν έχει αυτή τη στιγμή ανάγκη στο υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό.
Μια κλεφτή ματιά στο τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στο αντίπαλο στρατόπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης (αν εξακολουθεί να θεωρείται τέτοια) είναι αρκετή για να καταλάβει κάποιος ότι εχθρός του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι, ως επί το πλείστον, οι απρόβλεπτες εξωγενείς συνθήκες και οι παθογένειες εντός του συστήματος, που γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αλλάξουν όσο περισσότερο πλησιάζει το «βαθύ» ελληνικό κράτος.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Κυβερνοασφάλεια: Το Μεγάλο Στοίχημα της Δεκαετίας
Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας – Ένα Σχόλιο για τις Γαλλικές Εκλογές
Το πώς Προσεγγίζει μια Επιχείρηση το «Καθαρό Μηδέν» Έχει Σημασία
