Τα περισσότερα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αντιμετώπισαν την προκήρυξη των διπλών τουρκικών εκλογών στις 24 Ιουνίου με αποκλειστικά ελληνοκεντρική προσέγγιση.
Κάποιοι, με το φόβο ότι μέχρι τις εκλογές μπορεί να φτάσουμε σε πραγματικό θερμό επεισόδιο για λόγους ψηφοθηρικούς. Kάποιοι με την πρόβλεψη ή την ελπίδα ότι μετά τις εκλογές μπορεί να έχουμε μια εκτόνωση, μια που ο Erdogan -που όλοι προεξοφλούν ότι θα επικρατήσει- θα πρέπει να ασχοληθεί με την οικονομία και δεν θα έχει πλέον πολιτικά ανάγκη έντασης στα ελληνοτουρκικά.
Όμως, οι εκλογές στην Τουρκία δεν έχουν τελειώσει πριν καν αρχίσουν, όπως στην περίπτωση του Vladimir Putin. Το τουρκικό εκλογικό σώμα ήταν πάντα πιο ανήσυχο απ’ το ρωσικό, και στο παρελθόν έχουν υπάρξει μεγάλες εκλογικές εκπλήξεις (π.χ. όταν κέρδισε ο Turgut Ozal στη δεκαετία του ’80). Επίσης, οι δύο κάλπες -προεδρικές και βουλευτικές- ενέχουν πάντα τον κίνδυνο για όσους τις στήνουν να μην έχουν το ίδιο αποτέλεσμα μεταξύ τους.
Για την ώρα, οι δημοσκοπήσεις στην Τουρκία είναι διχασμένες. Αν πιστέψει κανείς τις φιλοκυβερνητικές, η εκλογή είναι τελειωμένη. Οι πιο ανεξάρτητες δείχνουν εντούτοις μια οριακή επικράτηση Erdogan (με έναν-δύο πόντους διαφορά) στην περίπτωση που βρεθεί στο δεύτερο γύρο απέναντι του η “λύκαινα” της τουρκικής πολιτικής, Meral Akşener.
Ο Erdogan προσπαθεί να αποκλείσει το νέο κόμμα της Akşener από την εκστρατεία των βουλευτικών εκλογών, προκηρύσσοντας εκλογές στις 24 Ιουνίου, ενώ δεν μπορεί να αποκλείσει την ίδια από την προεδρική υποψηφιότητα. Δεν αποκλείεις κάποιον από την εκλογική διαδικασία αν όντως δεν τον φοβάσαι.
Επίσης, οι δημοσκοπήσεις για τις βουλευτικές εκλογές δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει απώλεια της πλειοψηφίας από τον Erdogan στο “ξεδοντιασμένο” (από πλευράς αρμοδιοτήτων) πλέον κοινοβούλιο, δημιουργώντας έτσι έναν αντίπαλο πόλο.
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει και μαζική νοθεία, σε περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε όπως ο Erdogan τα έχει λογαριάσει. Το εκλογικό σύστημα που δεν έχει ακόμα ψηφιστεί, οι εκλογές με κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και ο έλεγχος του εκλογικού συμβουλίου από τον Erdogan, όλα συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Δεν πρέπει πάντως κανείς να υποτιμά δύο παράγοντες πραγματικής αβεβαιότητας. Την εντελώς οριακή νίκη Erdogan στο δημοψήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος (51,4%), παρά τις προβλέψεις για άνετη επικράτηση από τις φιλοκυβερνητικές δημοσκοπήσεις, αλλά και την υποψία νοθείας και την κόπωση από τη μακρά παραμονή του Τούρκου Προέδρου στην εξουσία.
