Λογικό, όταν είσαι κάτω από τα 30 και βρίσκεσαι στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο για μια περίπου δεκαετία με φοβερή ταχύτητα ανέλιξης σε νοιάζει το τώρα και το αύριο. Μοιάζει σαν την πρώτη γκαζιά στο φανάρι. Η πρώτη ταχύτητα δεν έχει ποτέ σημασία, η επιτάχυνση έχει. Και η δεύτερη διαδικαστική είναι. Σημασία έχει η πορεία.
Είναι σοβαρός, μετρημένος σε βαθμό που κάποιες φορές μοιάζει απόμακρος. Μάλιστα κάποιοι, κυρίως για πολιτικούς λόγους, αμφισβήτησαν μέχρι και την… ανθρώπινη υπόστασή του. Σήμερα, έπειτα από μια μεταγραφή, ο Γιώργος Ευγενίδης εισέρχεται σε μια νέα φάση στη ζωή του και επιμένει να παραμένει ο εαυτός του.
Ας αρχίσουμε από τα σοβαρά… Είσαι ρομπότ;
Δεν ξέρω, έτσι φαίνομαι; Φταίει ίσως ότι βγαίνω πολύ σοβαρός και καμιά φορά «βαρύς» ή αυστηρός, δεν ξέρω. Δεν διαβάζω απλώς ένα auto-cue, πάντως, νομίζω θα ήταν αστείο να το πει κάποιος. Οπότε, όχι, δεν είμαι ρομπότ, ούτε πολύ αυστηρός off camera. Είμαι χαλαρός με τους φίλους και τους ανθρώπους μου, μου αρέσει να γελάω, μου αρέσει να τραγουδάω, αν και είμαι εντυπωσιακά φάλτσος, συγκινούμαι εύκολα και κλαίω σε ταινίες.
Είναι η πολιτική σήμερα πιο ευτελής σε σχέση με το παρελθόν;
Πάντα ακούω την κουβέντα ότι η πολιτική είναι ευτελής. Εγώ έχω την άποψη ότι είναι όσο ευτελής την κάνουν οι πολιτικοί να είναι. Έχω γνωρίσει άμεμπτους ανθρώπους, ανθρώπους που κερδίζεις με το να μιλάς μαζί τους, ανθρώπους αξιοπρεπείς και έντιμους. Και έχω γνωρίσει και ανθρώπους που μετανιώνω που τους μίλησα. Πάντα η πολιτική έχει και τη συναλλακτική της φύση, δεν πορεύεται κανείς πάντα με φωτοστέφανο. Και είναι ένα κυνικό σπορ πολλές φορές. Δεν μου αρέσει η εξιδανίκευση του παρελθόντος. Και παλιά υπήρχαν κακώς κείμενα και τώρα θα υπάρχουν και στο μέλλον θα συνεχίσουν. Ευτυχώς, σήμερα δεν έχουμε την άθλια τοξικότητα της πρώτης περιόδου των μνημονίων.
Δεν μπορούμε να εξισώνουμε την εισβολή μιας χώρας σε μια άλλη μόνο και μόνο για να την αφοπλίσει και να ανατρέψει την κυβέρνησή της.
Ποιος φταίει για την κρίση στην Ουκρανία;
Σχεδόν υπαρξιακής φύσεως ερώτημα. Ακούω την ανάλυση ότι η Δύση έχει ευθύνες, επειδή άνοιξε την πόρτα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Δεν συμφωνώ, γιατί στο τέλος της ημέρας δεν μετράει και τι θέλουν οι πολίτες μιας χώρας, της Ουκρανίας; Επειδή αυτό δεν αρέσει στη Ρωσία; Εγώ πιστεύω ότι η βασική ευθύνη της Δύσης είναι ότι δεν αξιολόγησε τον Putin ως αυτό που είναι και νόμισε ότι με τις εμπορικές σχέσεις και το κανάκεμα θα μπορέσει να τον φέρει στα μέτρα της και να διαμορφώσει μια λειτουργική σχέση. Στο τέλος της ημέρας, όμως, δεν μπορούμε να εξισώνουμε την εισβολή μιας χώρας σε μια άλλη μόνο και μόνο για να την αφοπλίσει και να ανατρέψει την κυβέρνησή της.
Τι έχει αλλάξει στα δελτία ειδήσεων την τελευταία πενταετία;
Υιοθετείται ένα πιο αμερικανικό μοντέλο, έχω την αίσθηση, με πιο γρήγορα ρεπορτάζ και εναλλαγή θεμάτων. Η ανάλυση, συνεπώς, πρέπει να είναι ενταγμένη σε αυτό το πλαίσιο. Δίνεται περισσότερη έμφαση στην οπτικοποίηση όσων λέγονται και αυτό είναι χρήσιμο, για να βλέπει ο τηλεθεατής και κωδικοποιημένο αυτό που ακούει. Δεν είναι όλα ιδανικά, αλλά πρέπει κάπως και τα δελτία να προσεγγίσουν ένα κοινό που απομακρύνεται.
Είναι πολύ πιο δύσκολο ένα δελτίο σήμερα, με τον τεράστιο αριθμό sites που υπάρχει. Πρέπει κάθε μέρα να «ξεβολεύεσαι», να σκέφτεσαι τι θα ήθελε να δει ο τηλεθεατής σ’ εσένα που δεν έχει δει αλλού. Επίσης, δίνουμε μάχη με το ζάπινγκ και με την ψυχαγωγία, με δεδομένο το «σπάσιμο» των ζωνών μετάδοσης των δελτίων. Πριν από μια πενταετία ή και μια δεκαετία, έπαιρνες ένα θέμα, έβαζες και τρία παράθυρα και τελείωνε η ιστορία. Τώρα, είναι αλλιώς.
Αν ήμουν ο Μητσοτάκης, θα άφηνα να περάσει το καλοκαίρι. Δεν πας σε εκλογές, άλλωστε, με αυτές τις τιμές σε πρατήρια και ράφια.
Ποια είναι η πρόβλεψή σου για τις εκλογές;
Σε αντίθεση με μια σειρά αναλυτών που ξέρουν την απόλυτη αλήθεια, δεν έχω ιδέα πότε θα γίνουν. Αν ήμουν ο Μητσοτάκης, θα άφηνα να περάσει το καλοκαίρι, αλλά αυτή είναι η δική μου άποψη. Δεν πας σε εκλογές, άλλωστε, με αυτές τις τιμές σε πρατήρια και ράφια. Όταν, λοιπόν, γίνουν οι εκλογές –που δεν ξέρω πότε θα είναι αυτό– νομίζω ότι η ΝΔ θα είναι πρώτη, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να λειτουργήσει εύκολα σε ένα λιγότερο «αντιδραστικό» περιβάλλον, όπως ήταν το 2015. Δεν θα είναι εύκολο, όμως, για τη ΝΔ να πάρει αυτοδυναμία και, ακόμα και αν την πάρει, εκτιμώ ότι θα είναι μικρότερη από αυτή που έχει σήμερα. Και, αν έχεις 152 ή 153 βουλευτές, τα πράγματα είναι πιο οριακά, αν και δεν είμαστε στην περίοδο που ένας βουλευτής «κρατούσε» μια ολόκληρη κυβέρνηση. Δεν υπάρχουν και τέτοιες προσωπικότητες στη Βουλή πλέον.
Από ποια διεθνή προσωπικότητα θα ήθελες να είχες πάρει συνέντευξη και γιατί;
Είναι πολύ νωρίς για να σου απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Έχω χρόνια μπροστά μου και ελπίζω ότι θα μου δοθούν ευκαιρίες. Θα ήθελα, πάντως, να έχω μπορέσει να κάνω μια συνέντευξη με την Angela Merkel. Της έκανα μια ερώτηση όταν ήρθε για τελευταία φορά στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο, αλλά θα ήθελα να κάναμε μια κανονική κουβέντα. Άσε, δε, που θα ήθελα να μπορέσω να κάνω follow-up, γιατί δεν μου είχε απαντήσει όπως είχα στο μυαλό μου.
Όταν δεν διακονείς δημοσιογραφία, τι κάνεις;
Μου αρέσει να τρώω έξω, σπάνια τρώω στο σπίτι πλέον. Πάντα μου αρέσει να πίνω και ένα ποτήρι κρασί. Αλλά και ένα ποτό έξω με φίλους. Μου αρέσει γενικά το έξω, μου αρέσει να ταξιδεύω, είτε με αυτοκίνητο είτε με αεροπλάνο. Και όταν ταξιδεύω, μου αρέσει να περπατάω. Και στην Αθήνα μου άρεσε το περπάτημα, όταν δούλευα πιο κεντρικά. Μου αρέσει το τρέξιμο και τρέχω με μουσική. Εσχάτως έχω βρει και τα podcasts που ακούω στη διαδρομή. Μου αρέσει να βλέπω τη θάλασσα, όχι υποχρεωτικά να κολυμπάω. Και, αν μπορούσα να το συστηματοποιήσω, θα ήθελα να παίζω μια φορά την εβδομάδα μπάσκετ με τους φίλους μου.
Απειλείται η δημοκρατία στη Δύση;
Πάντα. Απειλήθηκε τελευταία φορά με τον Trump, και μάλιστα πολύ έντονα. Απειλείται από δημαγωγούς που προσφέρουν εύκολες λύσεις. Απειλείται από ρατσιστές που επενδύουν στις πολιτικές ταυτότητες. Και απειλείται και από ανέμπνευστες ηγεσίες που δεν ανταποκρίνονται σε βασικές ανησυχίες των πολιτών τους, οι οποίοι, στη συνέχεια, στρέφονται σε όλους τους προηγούμενους, ελπίζοντας ότι οι λύσεις που τους προτείνουν θα είναι ανέξοδες και άκοπες.
Αν δεν ήσουν δημοσιογράφος, τι θα ήθελες να είσαι;
Δημοσιογράφος. Έγινα αυτό που ήθελα. Δεν θα μπορούσα να ξυπνάω εύκολα το πρωί αν δεν είχα να κάνω μια δουλειά που μου αρέσει.
Ποιος είναι ο τρόπος που η πολιτική και δημοσιογραφία μπορούν να συνεργάζονται χωρίς να χάνουν την ανεξαρτησία και την αξιοπιστία τους;
Εμείς να λέμε τα γεγονότα ως έχουν και οι πολιτικοί να κάνουν τη δουλειά τους και όχι να κάνουν τη δουλειά τους για PR. Μην κοροϊδευόμαστε, έχουμε ανθρώπινες σχέσεις με πολιτικούς, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να «παίζουμε σφαλιάρες». Εμείς δεν δουλεύουμε γι’ αυτούς και θα πρέπει να υπάρχουμε και χωρίς αυτούς. Όποιος δεν βλέπει τη μεγάλη εικόνα, μπορεί να την πατήσει εύκολα.
Φοβάμαι ότι ο Putin μπορεί να γίνει πιο επικίνδυνος, αν συνεχίσουν τα πράγματα να μην πηγαίνουν με βάση το αρχικό του σχέδιο.
Ένα σχόλιο για τα κάτωθι πρόσωπα:
Joe Biden
Είναι πιο κανονικός πρόεδρος και ο Putin του έδωσε την ευκαιρία για μια νέα πνοή στο ΝΑΤΟ. Είναι ένας πιο συμβατικός πρόεδρος, μετριοπαθής, που δεν διχάζει. Δεν είναι τέλειος, ούτε ίσως ο πιο ιδανικός. Αλλά δεν είδα καμιά καλύτερη επιλογή.
Vladimir Putin
Δεν είναι τρελός και όποιος το λέει είναι άσχετος. Είναι βαθιά ρεαλιστής και κυνικός. Αλλά είναι και επικίνδυνος. Και φοβάμαι ότι μπορεί να γίνει πιο επικίνδυνος, αν συνεχίσουν τα πράγματα να μην πηγαίνουν με βάση το αρχικό του σχέδιο.
Recep Tayyip Erdogan
Είναι ενδιαφέρον πρόσωπο, γιατί είναι ταυτόχρονα μεγαλομανής και ψυχρός υπολογιστής. Έπειτα από 20 χρόνια στην εξουσία, λογαριάζεται με την ιστορία και με το φάντασμα του Ataturk. Από την άλλη, με τον Erdogan ξέρεις τι έχεις απέναντι και φοβάμαι ότι οι διάδοχοί του μπορεί να είναι χειρότεροι. Το παιχνίδι που κάνει να είναι και με τη Δύση και με τη Ρωσία δεν μπορεί να βγαίνει επί μακρόν. Από την άλλη, όμως, είναι παίκτης αντοχής. Μιας χώρας, βεβαίως, που μπορεί να φαντασιώνεται ότι είναι η άμεση συνέχεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας χωρίς να είναι. Και με μεγάλο κόστος για την κοινωνία των πολιτών και τις θεμελιώδεις ελευθερίες.
Αλέξης Τσίπρας
Δεν είμαι βέβαιος αν έχει καταλάβει γιατί έχασε το 2019. Είμαι, όμως, βέβαιος ότι δεν ξέρει πώς να κερδίσει το 2022 ή το 2023. Απλώς ελπίζει σε μια μεγάλη φθορά του Μητσοτάκη. Αυτό δεν είναι στρατηγική. Και είναι κρίμα που δεν αξιοποίησε τα χρόνια της αντιπολίτευσης, που είναι περίοδος ανασύνταξης, για να φτιάξει έναν σοβαρό στρατηγικό σχεδιασμό στο κόμμα του.
***
Μόλις ολοκληρώνουμε την κουβέντα μας, ξανακοιτώ το βιογραφικό του και τρομάζω. Ο Γιώργος Ευγενίδης γεννήθηκε το 1995. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 2013 και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Βερολίνο, ενώ παράλληλα δούλεψε ως δημοσιογράφος. Το 2018 έκανε το μεταπτυχιακό του στις Βρυξέλλες, στα Νέα Μέσα και την Επικοινωνία. Από το 2021 ανήκει στο δυναμικό του Star, όπου παρουσιάζει το μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων, καλύπτει το κυβερνητικό ρεπορτάζ και σχολιάζει την επικαιρότητα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων.
Συνεργάζεται με την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και το protothema.gr. Από το 2019 ως το 2021 εργαζόταν στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και στον ΣΚΑΪ 100,3 παρουσιάζοντας εκπομπές, δελτία ειδήσεων και καλύπτοντας το πολιτικό ρεπορτάζ. Είναι ενεργός και στο διαδίκτυο. Έχει συνεργαστεί για χρόνια με το reader.gr, και ως αρχισυντάκτης πολιτικού ρεπορτάζ στην εφημερίδα Political. Επίσης, στις εφημερίδες «Παρασκήνιο», «Αξία», με το Protagon.gr, το RP.gr ενώ έχει εργαστεί στο γραφείο Τύπου του πρώην Επιτρόπου στην ΕΕ, Δημήτρη Αβραμόπουλου.
Προτού μπει στο αυτοκίνητό του αγοράζει τη Σχεδία. Δεν του αρέσει να το λέει, αλλά έχει ειδική σχέση με το μέσο και τους πωλητές του. Θέλει αρετή και τόλμη η δημοσιογραφία. Και η νεότητα.
Δείτε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
Άντζελα Γκερέκου: Τουρισμός και Πολιτισμός Πρέπει να Πορεύονται Χέρι Χέρι
Αγγελική Ελευθερίου: Συλλογική Δράση για το Κοινωνικό Συμφέρον
Σωτήρης Μελανός: Η Βία του Πολέμου δεν Μπορεί Παρά να μας Πληγώνει
