Μεγάλωσα βλέποντας γύρω μου γυναίκες να τρέχουν. Η μητέρα μου διαρκώς έτρεχε και μάλιστα με μία σβελτάδα που ακόμη τη ζηλεύω. Οι θείες μου, επίσης. Κάθε φορά που πηγαίναμε επίσκεψη, τις παρατηρούσα. Αεικίνητες!
Μέχρι και η γιαγιά μου “έτρεχε”. Αυτό και αν ήταν έκπληξη! Όταν είχε καλεσμένους στο σπίτι, για να ετοιμάσει το τραπέζι όπως το ήθελε, απ΄ το πρωί, έτρεχε! Καμία τους βέβαια, δεν είχε σχέση με τον αθλητισμό. Δεν είχαν ούτε καν ακούσει, ότι κάποιες γυναίκες έτρεχαν σε αγώνες δρόμου.
Επαγγελματικά ή μη. Το εντυπωσιακό ήταν πως απολάμβανα να βλέπω γυναίκες που έτρεχαν στην καθημερινότητα τους. Ήταν απίθανο το πως μπορούσαν να τα προλαβαίνουν όλα. Αλλά έτσι είναι οι γυναίκες. Είναι πολυδιάστατες, έχουν οργανωτική σκέψη και, τις περισσότερες φορές, όταν βάλουν ένα στόχο, τον πετυχαίνουν.
Το Δρομικό Κίνημα
Μεγαλώνοντας άρχισα να ασχολούμαι με τον αθλητισμό κι έτσι συναντούσα τα κορίτσια που έτρεχαν, και όχι για να προλάβουν τις δουλειές τους. Έτρεχαν για το χόμπι τους και κάποιες μάλιστα, έτρεχαν καλύτερα κι από μένα. Τα χρόνια περνούσαν.
Εγώ έτρεχα όπως πάντα, αλλά μετά δύσκολα συναντούσα κορίτσια να τρέχουν. Όταν, πριν από 10 χρόνια, μπήκε στη ζωή τους το δρομικό κίνημα, φαίνεται πως εντόπισαν σ΄αυτό μία ευκαιρία. Μάλλον πολλές ευκαιρίες. Συνειδητοποίησαν όλα τα καλά που προσφέρει το τρέξιμο.
Ελευθερία, χρόνο με τον εαυτό σου, “ψυχοθεραπεία”, αποφόρτιση, δυνατότητα (σε συνδυασμό με διατροφή) για έλεγχο βάρους, κοινωνικότητα. Κι έτσι, σύντομα έκαναν το τρέξιμο μόδα.
Το Τρέξιμο Είναι Μόδα
Η συντριπτική πλειοψηφία όσων έτρεχαν στο παρελθόν ήταν άντρες. Αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να το κάνουν μόδα. Γιατί μόδες δημιουργούν μόνο οι γυναίκες. Σήμερα, το μεγαλύτερο τμήμα των δρομέων είναι γυναίκες και το τρέξιμο έχει γίνει κάτι σαν κίνημα. Πολλές γυναίκες βρήκαν διέξοδο μέσα απ΄ αυτό.
Βλέπω γυναίκες όλων των ηλικιών που επιλέγουν να βάλουν το τρέξιμο στη ζωή τους. Κάνουν με μεγάλη συνέπεια κάτι που πριν πριν θεωρούσαν περιττό ή κουραστικό ή αδιάφορο.
Απελευθερώθηκαν. Βγήκαν στους δρόμους, απέκτησαν αυτοπεποίθηση και αποκάλυψαν μία ακόμη δυνατότητα τους, που, έτσι κι αλλιώς, είχαν πάντα: Τον συνδυασμό ψυχής και σώματος που είναι παντοδύναμος. Οι γυναίκες, λόγω φύσης, δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταγωνιστούν τους άντρες.
Δεν ξεκινάνε από την ίδια αφετηρία. Οι άντρες είναι πιο γρήγοροι. Σε επίπεδο ρεκόρ, οι αθλητές που κάνουν πρωταθλητισμό. έχουν διαφορά κάποιων λεπτών . Αλλά, οι γυναίκες καταφέρνουν να ξεπεράσουν το προηγούμενο ρεκόρ τους.
Οι Γυναίκες Μπορούν να Αλλάζουν Βηματισμό
Μόλις το 1984 το αγώνισμα του μαραθωνίου των γυναικών εντάχθηκε στους Ολυμπιακούς. Όμως, εν προκειμένω, δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το θέμα είναι πως βλέπω στον ευρύτερο κύκλο μου γυναίκες όλων των ηλικιών που επιλέγουν να βάλουν το τρέξιμο στη ζωή τους. Κάνουν με μεγάλη συνέπεια κάτι που πριν πριν θεωρούσαν περιττό ή κουραστικό ή αδιάφορο.
Κι έτσι το διαβόητο body shaming άρχισε να πηγαίνει περίπατο. Κορίτσια και μεγαλύτερες γυναίκες που δεν είχαν το κατάλληλο σωματότυπο μπήκαν στο… κοστούμι του δρομέα.
Είναι απίθανο ότι μπορούν να αναθεωρούν τις απόψεις τους. Έτσι είναι οι γυναίκες. Έχουν κι αυτό το χάρισμα. Δεν μένουν στο παρελθόν. Δε φοβούνται να επαναφεύρουν τον εαυτό τους. Να ακολουθήσουν μία κατεύθυνση που πριν την είχαν αποκλείσει. Για αυτό το παρόν και το μέλλον είναι η γυναίκα.
Υπάρχουν πολλοί άντρες που στηρίζουν όσες γυναίκες τρέχουν. Που τις βοηθούν ώστε να έχουν χρόνο για τρέξιμο. Οι άντρες που το κάνουν ζουν ανάμεσα μας! Το μόνο που κάνουν είναι ότι έχουν νοιώσει, πως με αυτήν την επιλογή τους, θα τις ανακαλύψουν για μία ακόμη φορά, θα κατανοήσουν τον κόσμο των γυναικών.
Μόνο με ανάλογες “επαναστάσεις” προχωράει η ζωή. Με τις γυναίκες να πρωτοπορούν και να μετατρέπουν μια μόδα σε κοινωνική κατάκτηση. Κι έτσι το διαβόητο body shaming άρχισε να πηγαίνει περίπατο.
Κορίτσια και γυναίκες κάθε ηλικίας που δεν είχαν ακριβώς το στιλ ή το ιδανικό σώμα για να γίνουν δρομείς, μπήκαν στο… κοστούμι του δρομέα. Όπως κι εκείνες οι πολύ σέξι και πολύ όμορφες, οι έξυπνες και καλλιεργημένες που αποφάσισαν να απολαύσουν το τρέξιμο, πέρα από στερεότυπα και ιδεοληψίες χρόνων.
Με τέτοιες “επαναστάσεις”, όπως είναι και η δρομική “επανάσταση” των γυναικών, κάποια μέρα στο μέλλον, όλα θα κυλούν ανάλογα με τη φύση μας. Με ίσες ευκαιρίες, χωρίς διακρίσεις φύλου, χρώματος, θρησκείας, για δημιουργία, για αθλητισμό, για επαγγελματική καταξίωση, για ζωή.
Διαβάστε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
