Τι ξέρατε έως τώρα για τον χορό της κοιλιάς; Λιγοστά ρούχα, λάγνα βλέμματα, εντυπωσιακή κίνηση γλουτών. Και τι άλλο; Πως αυτός ο χορός είναι… ευγενική προσφορά των γυναικών στους άνδρες. Πάρτε γόμα κι αρχίστε να σβήνετε. Πάρτε μολύβι κι αρχίστε να σημειώνετε.
Το belly dance έχει 300 διαφορετικά στιλ. Είναι brainteaser χορός και έχει τη δυναμική να εξυψώνει τη γυναίκα. Η χορεύτρια, χορογράφος και δασκάλα Γιασεμή Καλαθάκη μας ξεναγεί σε έναν «αλλιώτικο» χορό της κοιλιάς. Αυτόν που χορεύεται για την πάρτη μας.
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το belly dance;
Από μικρή χόρευα όλη την ώρα, σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού. Η μαμά μου με πήγε να κάνω μπαλέτο και μετά παραδοσιακούς χορούς. Στην εφηβεία μου, όμως, το γύρισα στο καράτε, γιατί δεν ήθελα να κάνω τίποτα με όλα αυτά τα «κοριτσίστικα»!
Εκείνη την περίοδο άκουγα metal και gothic… Καμία σχέση με ελληνική ή ανατολίτικη μουσική. Απλώς δεν ήταν το στιλ μου. Άλλωστε, ο μπαμπάς ήταν ροκάς και η μαμά ασχολιόταν με εναλλακτικές ψυχολογικές μεθόδους και όλα τα συναφή.
Όταν κόντευα να τελειώσω το λύκειο όμως, η μητέρα μου παρακολούθησε ένα σεμινάριο χορού της Αμερικανίδας Deanna Rhea η οποία είχε παντρέψει το belly dance με τρόπους για να ανοίγεις τα τσάκρα σου. Εγώ, τότε, πήγαινα σε μια σχολή latin και είχα πορωθεί, χωρίς όμως να μου έχει περάσει από το μυαλό να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χορό.
Η κλίση μου, αν μπορώ να το πω έτσι, ήταν η ζωγραφική και ονειρευόμουν να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά με έπεισαν κατά κάποιο τρόπο ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να περάσω κι έτσι δεν το επιχείρησα.
Το belly dance ήρθε στη ζωή μου μόλις είδα την κασέτα με το σεμινάριο χορού της Αμερικανίδας Deanna Rhea που έφερε η μαμά μου στο σπίτι. Η Deanna Rhea ήρθε να μείνει στην Ελλάδα γιατί ήθελε να ζει σε ένα σπίτι κάτω από τον Παρθενώνα. Πήγα, τη βρήκα, διδάχτηκα κοντά της. Αυτή η δασκάλα, ένας εκκεντρικός και πολύ ξεχωριστός χαρακτήρας, μου άλλαξε τη ζωή.
Έχουμε στο μυαλό μας το belly dance ως χορό που στόχο έχει την τέρψη των ανδρικών βλεμμάτων. Ισχύει;
Το belly dance είναι ένας χορός με 300 διαφορετικά στιλ. Τα στιλ με τα οποία ασχολούμαι εγώ, το tribal fusion bellydance και το american tribal style bellydance ανάμεσά τους, δεν έχουν καμία σχέση με την εικόνα των γυναικών που χορεύουν χορό της κοιλιάς σε διάφορα μαγαζιά.
Το belly dance για το οποίο μιλάω είναι τέχνη, εξυψώνει τη γυναίκα, βγάζει θηλυκές αρχετυπικές ποιότητες της θεάς, της ιέρειας. Δεν έχει τίποτε πρόστυχο και είναι μια φοβερή άσκηση του εγκεφάλου, γιατί μαθαίνεις το σώμα σου σε κάθε λεπτομέρεια, μαθαίνεις να απομονώνεις κάθε μέλος του και να το κινείς ακόμη και με διαφορετικό ρυθμό.
Το tribal fusion είναι μια πιο μοντέρνα προσέγγιση, η οποία συνδυάζει τον ανατολίτικο με άλλους εθνικούς χορούς –όπως είναι το φλαμένκο και ο ινδικός– και το παντρεύει με σύγχρονους, όπως είναι το breakdance ή η hip hop, συνδυασμένα ακόμη και με gothic, για παράδειγμα.
Τι σημαίνει θηλυκές ποιότητες;
Το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας την έννοια της θηλυκότητας είναι εντελώς υποκειμενικό. Εγώ το έχω στο μυαλό μου ως κάτι που αναδεικνύει το γυναικείο σώμα με κινήσεις που έχουν καμπύλες, πολλούς κύκλους, πολλά οχτάρια. Το tribal fusion έχει δυναμικότητα. Μπορείς να εκφράσεις πολλά συναισθήματα, χαράς, θυμού… Πολλές φορές ακόμη και μια ποιότητα σκληρή, «αρσενική»…
Πάντως υπάρχει και η ταύτιση του χορού της κοιλιάς με την απόλαυση των ανδρικών βλεμμάτων…
Ναι, φυσικά και υπάρχει. Σίγουρα έχω εισπράξει κι εγώ παράξενα βλέμματα. Υπήρξε μια εποχή που είχαν ανοίξει πάρα πολλά club που ήθελαν belly dancers. Οποιαδήποτε νόμιζε ότι μπορεί να τα καταφέρει, έβαζε μια στολή και κουνιόταν πάνω στις μπάρες.
Θα μπορούσα να το κάνω κι εγώ και μάλιστα να βγάλω και πολλά λεφτά. Δεν το έκανα, γιατί εμένα δεν μου ταιριάζει. Παίζει ρόλο το πλαίσιο στο οποίο χορεύεις. Εγώ είμαι πιο πολύ της χορευτικής παράστασης, του sisterhood πάνω στη σκηνή. Αυτό που κάνουμε με τους μαθητές μου είναι αρκετά underground και ίσως γι’ αυτό όσοι έρχονται να μας δουν είναι αρκετά υποψιασμένοι.
Ο καθένας φυσικά το αντιμετωπίζει όπως θέλει. Όμως υπάρχει ημιμάθεια με αυτόν τον χορό. Ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει πώς τον εξέλιξαν οι Αμερικανοί, για παράδειγμα, πόσα στιλ υπάρχουν…
Όλα τα πράγματα είναι υποκειμενικά. Εγώ πάντως, αλλά και οι μαθητές μου, σε καμία περίπτωση δεν στοχεύω στην τέρψη των ανδρών. Χορεύοντας τη βρισκω με την πάρτη μου, νιώθω ότι ο χορός κάνει καλό στο σώμα μου, ότι μπορώ να εκφράσω πολλές ποιότητες του εαυτού μου.
Ούτε κατακρίνω ούτε λέω ότι αυτό που κάνουμε εμείς δεν είναι σέξι –εξαρτάται από το περιεχόμενο της χορογραφίας φυσικά–, αλλά πώς να το πω, φτηνό δεν είναι. Δεν κουνάμε απλώς τα οπίσθιά μας. Αυτός ο χορός είναι πραγματικά brainteaser.
Ποια είναι η σχέση σου με το σώμα σου; Νομίζουμε πως οι belly dancers έχουν συγκεκριμένο σωματότυπο…
Έχω δει χορεύτριες με καμπύλες υπέροχες, έχω δει και πολύ αδύνατες χορεύτριες εξίσου υπέροχες. Εγώ έχω καμπύλες. Προσπαθώ να φροντίζω τη διατροφή μου, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα. Μ’ αρέσει το φαγητό, μ’ αρέσει η καλοπέραση. Όμως, αυτό που χρειάζεται είναι ένα σώμα υγιές και θέληση να ασχοληθείς με αυτόν τον χορό, που δεν είναι καθόλου εύκολος.
Πότε αισθάνεσαι πως έχεις χορέψει καλά σε μια παράστασή σου;
Όταν νιώθω απελευθερωμένη. Η τεχνική είναι μεγάλο όπλο φυσικά. Όσο βελτιώνεσαι τόσο την κατακτάς. Όμως η έκθεση πάνω στη σκηνή είναι άλλο πράγμα. Αυτό για μένα είναι φοβερό challenge. Σκέψου, όταν ήμουν μικρή είχα πρόβλημα με τη φωνή μου. Μπροστά σε κόσμο έκλεινε φωνή μου. Και τώρα… κοίτα πώς τα έφερε η ζωή… Να οργανώνω παραστάσεις, να μιλάω μπροστά σε κόσμο…
Έχεις δική σου σχολή;
Όχι. Υπενοικιάζω χώρους στο Φάληρο, στον Χολαργό, στα Πετράλωνα, και κάνω κάποια μαθήματα και στο σπίτι μου, στη Βούλα. Δεν ήθελα να διαχειριστώ ό,τι σημαίνει το να έχεις δική σου σχολή. Με τις ομάδες μου θα δώσουμε και την καλοκαιρινή μας παράσταση με τον τίτλο «Persephone Unveiled» την Παρασκευή 21 Ιουνίου στην Αρχιτεκτονική Club Live Stage, στο Γκάζι, και το Σάββατο έχουμε workshop με τη Melina Pavlata.
Ποια είναι η πηγή έμπνευσης μιας χορογραφίας σου;
Πάρα πολλά πράγματα… Ένα τραγούδι που μου αρέσει πάρα πολύ… Μπορεί να βρω ένα αντικείμενο, μια καρφίτσα, για παράδειγμα, πάνω σ’ αυτή να σχεδιάσω ένα κοστούμι και το κοστούμι να με οδηγήσει στη χορογραφία. Μπορεί να έχει να κάνει με το concept ενός μαθήματός μου… Επειδή δίνω ιδιαίτερη προσοχή στη μουσικότητα ενός κομματιού, μπορεί η χορογραφία μου να βασίζεται σε κάτι τέτοιο, να αντιμετωπίζω το σώμα ως μουσικό όργανο.
Ποιο είναι το όνειρό σου;
Θα ήθελα αυτός ο χορός να έχει την αξία που του αρμόζει, να μπορώ να ζω αξιοπρεπώς μέσα από αυτόν και να μην αγχώνομαι για την επιβίωση, έτσι ώστε να είμαι πιο δημιουργική και να μπορώ να κάνω συνέχεια εκπαιδεύσεις για να εξελίσσομαι.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ και στο μηνιαίο newsletter No Man’s Land – στο οποίο μπορείτε να κάνετε την εγγραφή σας εδώ.
Μυρτώ Παπαθάνου | Καλή Επένδυση Είναι Αυτή που σε Ενθουσιάζει
