Το σίγουρο είναι πως οι περισσότεροι από εσάς διαβάσατε τον τίτλο του άρθρου λάθος. Ή, αν μη τι άλλο, σκεφτήκατε πως η συντάκτρια αυτού του κειμένου μπέρδεψε από κεκτημένη ταχύτητα τις θέσεις των λέξεων, κάτι που ασφαλώς δε συνέβη. Αντιθέτως, η επιλογή τους έγινε πολύ προσεκτικά και υστερόβουλα, προκειμένου να τεστάρει τα αντανακλαστικά όλων μας.
Τις τελευταίες μέρες, τα κινητά τηλέφωνα χτυπούσαν ασταμάτητα από μηνύματα και e-mail που ενημέρωναν για τη διοργάνωση κάποιας εκδήλωσης με αφορμή τον εορτασμό για την Ημέρα της Γυναίκας. Το ερώτημα που -λογικά- προκύπτει, είναι τι ακριβώς γιορτάζεται αυτή τη συγκεκριμένη ημέρα, ώστε να δικαιολογεί τέτοιο ενθουσιασμό και συμμετοχή;
Οι νέες γενιές γυναικών δε χρειάζονται επετείους. Γι’ αυτές κάθε μέρα είναι μια μικρή μάχη που κερδίζεται, ένα εμπόδιο που υποχωρεί και ένα λιθαράκι που μπαίνει για να οικοδομήσει έναν πιο ανθρώπινο κόσμο.
Οι εορτασμοί ακολουθούν συνήθως μια επιτυχία και λειτουργούν ως υπενθύμιση αυτής. Και μπορεί να έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι από την εποχή που το γυναικείο κίνημα καταδίκασε την αντιμετώπιση των γυναικών ως πολιτών δεύτερης κατηγορίας. Μπορεί, έκτοτε, να υπογράφηκε η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την εξάλειψη κάθε μορφής διακρίσεων κατά των γυναικών. Μπορεί η παγκοσμιοποίηση να διευκόλυνε την οικοδόμηση κοινωνικών δικτύων υποστήριξης. Παρόλα αυτά, ακόμη και σήμερα, η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων δεν είναι ούτε αυτονόητη, ούτε δεδομένη. Θα έλεγε, ίσως, κανείς πως συχνά αποτελεί και ταμπού.
Είναι εντυπωσιακό, άλλωστε, το γεγονός ότι ενώ άπαντες είναι πρόθυμοι να δηλώσουν υπέρμαχοι της ισότητας, εντούτοις αποφεύγουν να συζητήσουν γι’ αυτό το θέμα σε ρεαλιστική βάση. Σε αυτή τη λογική, λοιπόν, ο εορτασμός της Ημέρας της Γυναίκας είναι απολύτως ταιριαστός, καθώς με ανώδυνο και εντελώς επιφανειακό τρόπο, γίνεται μια ανέξοδη δήλωση που συντηρεί την εικόνα μιας κατ’ επίφαση δίκαιης κοινωνίας. Διότι, σε αντίθεση με όσα λέγονται, η ημέρα αυτή αποτελεί απτή απόδειξη πως οι γυναίκες συνεχίζουν να αποτελούν μια ειδική κατηγορία, μια εξαίρεση του κανόνα, που, ακριβώς λόγω του ότι δεν είναι ισότιμες με τους άνδρες, έχουν ανάγκη μια τέτοια θεσμοθετημένη “ημέρα γιορτής”.
Ουσιαστικά, με αυτό τον τρόπο η επίσημη πολιτεία δείχνει μεν να συντάσσεται με το δίκαιο αίτημα της ισότητας, όμως ταυτόχρονα απέχει αρκετά από την έμπρακτη στήριξή του σε κάθε επίπεδο. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως ο κόσμος θα σταματήσει να εξελίσσεται. Οι νέες γενιές γυναικών είναι μορφωμένες, οικονομικά ανεξάρτητες και έχουν στόχους. Διεκδικούν για τον εαυτό τους αυτό που τους αναλογεί και μάχονται για εκείνες που δεν έχουν βρει ακόμη τη δύναμη. Είναι ανοιχτές στις προκλήσεις και ξέρουν τι σημαίνει να έχεις επιλογή. Δημιουργούν ευκαιρίες και ανοίγουν δρόμους για το αύριο. Μιλούν ανοιχτά και δεν ντρέπονται, σέβονται και αναγνωρίζουν, επιθυμούν έναν καλύτερο κόσμο και δουλεύουν σκληρά γι’ αυτό.
Οι νέες γενιές γυναικών σπάνε τα στερεότυπα και φτιάχνουν πρότυπα. Γίνονται αστυνομικοί, πιλότοι, επιχειρηματίες, γίνονται μητέρες -ή όχι- γιατί το θέλουν, γίνονται σύζυγοι -ή όχι- για τον ίδιο λόγο, μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την αποδοχή που στερήθηκαν και τα μπολιάζουν με το δικό τους όραμα για έναν κόσμο χωρίς έμφυλες διακρίσεις. Στόχος τους δεν είναι να αποδείξουν ότι είναι καλύτερες από τους άνδρες, ούτε να επιβληθούν σε αυτούς, αλλά να χτίσουν μαζί τους μια ισότιμη κοινωνία. Λειτουργούν συνθετικά και αναζητούν συνοδοιπόρους.
Οι νέες γενιές γυναικών δε χρειάζονται επετείους. Γι’ αυτές κάθε μέρα είναι μια μικρή μάχη που κερδίζεται, ένα εμπόδιο που υποχωρεί και ένα λιθαράκι που μπαίνει για να οικοδομήσει έναν πιο ανθρώπινο κόσμο. Οι νέες γενιές γυναικών προχωρούν, συναρπάζονται και συναρπάζουν. Είναι αληθινές, ξεχωριστές, ανεξάρτητες, δυναμικές και τα επιτεύγματά τους λόγος για καθημερινή γιορτή. Είναι οι αδελφές σου, οι φίλες σου, οι συνεργάτιδές σου. Είσαι εσύ, η Γυναίκα της Ημέρας.
