Γνώρισα τη Μυρτώ Βασιλείου –ή, πιο σωστά, την άκουσα– σε μια από τις συναυλίες του Μίνωα Μάτσα στο Gazarte. Μια φωνή που με ξάφνιασε, σε μια όμορφη μουσική συνύπαρξη με τον Κώστα Τριανταφυλλίδη. Νομίζω, είχα ζητήσει να της κάνω μια συνέντευξη, αλλά κάπου ξεχαστήκαμε. Και ξαφνικά ένα mail μου προτείνει ακριβώς αυτό!
Τηλεφωνικά ακούγεται ακόμα πιο νεαρή από τα 28 της χρόνια, και πολύ πιο πρίμα από ό,τι είναι. Ευγενέστατη, με ένα όμορφο όραμα για το 2023, ένα δίσκο, μια συνεργασία, live εμφανίσεις. Πραγματικά, αφοπλιστικά απολαυστικό να βλέπεις μια τραγουδίστρια να ανθίζει!
Άκουσα το καινούργιο σου single με τον Γιώργο Περρή, το «Θέλω Κάτι», που είναι τόσο γλυκό και αγαπησιάρικο… Είναι από τον νέο δίσκο, σωστά;
Ναι, είναι το δεύτερο single του δίσκου. Τον Νοέμβριο είχε βγει το «Μυθιστόρημα» και ο δίσκος ελπίζω ότι θα βγει μέχρι το τέλος Μαρτίου. Έχουμε καθυστερήσει λίγο και εξαιτίας της πανδημίας. Είμαστε πιο κοντά από ποτέ πάντως!
Διάβασα κάπου ότι το σύμπαν μάλλον σε αγαπάει! Αν υποθέσω ότι προκύπτει από τις συνεργασίες που έχεις κάνει, ισχύει. Μιλάμε για τη Λίνα Νικολακοπούλου, τον Κώστα Τσίρκα, τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο, τον Μάριο Φραγκούλη, τον Γιώργο Περρή.
Έτσι νιώθω! Δεν έχω σκεφτεί ποτέ όμως «πού θα φτάσω», «ποιον θα συναντήσω», «ποιος θα μου γράψει τραγούδια». Λειτουργεί ωραία, αβίαστα. Το ένα φέρνει το άλλο. Απολαμβάνω κάθε στιγμή και δεν βιώνω όλα αυτά ως συνεργασίες που σημειώνω στο check list μου. Τα βιώνω ως ξεχωριστές εμπειρίες, όπως όταν βγαίνεις έξω και γνωρίζεις έναν άνθρωπο, τον ερωτεύεσαι, έρχεσαι κοντά του, κάνεις πράγματα.
Τους ακούω, βλέπω πώς δουλεύουν, μαθαίνω νέα πράγματα, εμπνέομαι. Το πιο σημαντικό, αυτό που μου δίνει θάρρος, είναι η αποδοχή που παίρνω από αυτούς. Αυτό με κάνει να προχωράω, να λέω «έλα πάμε»!
Πώς μπήκες στον χώρο; Ξέρω την ιστορία με τη Νατάσσα Μποφίλιου, όμως είχες ασχοληθεί πριν με τη μουσική;
Ήδη από το σχολείο που φτιάχναμε μπάντες, είτε σε γιορτές είτε σε πάρτι. Στο Λύκειο, για παράδειγμα, είχα μια κιθάρα και ένα αρμόνιο και έπαιζα με τη δίδυμη αδερφή μου. Όταν έδωσα Πανελλήνιες, στάθηκα τυχερή γιατί μπήκα στην Αθήνα, στο Πάντειο, καθώς είχα ήδη αποφασίσει ότι «θα κάνω μουσική» και η παραμονή στην Αθήνα με ευνόησε.
Το 2013, σε ένα τραπέζι που ήμουν καλεσμένη ήταν και η Νατάσσα. Βγήκαν οι κιθάρες, τραγουδούσαμε, κι έπειτα από ένα χρόνο με πήρε τηλέφωνο γιατί ο Κώστας Τσίρκας έψαχνε μια φωνή για δικά του τραγούδια. Τελείωσα και το Πάντειο [σ.σ. γέλια] και κάνω και ένα μεταπτυχιακό πάνω στη συμβουλευτική ψυχοσωματικής υγείας, ό,τι πιο ωραίο έχω κάνει.
Θα κάνετε κάποια live;
Είναι βέβαιο ότι θα κάνω αρκετά live, αλλά… δεν το λέμε ακόμα, μου το υπόσχεσαι; Στις 5 Φεβρουαρίου έχω γενέθλια και ένα live στο Faust, αλλά και στις 6 Φεβρουαρίου με τον Μίνωα Μάτσα.
Πες μου για τη συνεργασία με τον Μίνωα Μάτσα; Πάτε για το τελευταίο live.
Μην το λες! Υπάρχει η διάθεση και από τον Μίνωα και από εμάς να το επαναλάβουμε κάπου. Προέκυψε, λοιπόν, τυχαία. Ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, με τον οποίο τραγουδάμε μαζί στην παράσταση, με πρότεινε στον Μίνωα, βρεθήκαμε στο studio και νομίζω από την αρχή υπήρξε μια ωραία χημεία, μια ενέργεια. Δουλέψαμε πολλά τραγούδια για να καταλήξουμε τι μου ταιριάζει, τι μας αρέσει.
Το ενδιαφέρον ήταν ότι, ενώ έχω κάνει συνεργασίες, λέγοντας τραγούδια άλλων συνθετών αλλά και δικά μου, σε αυτή την περίπτωση το ρεπερτόριο ήταν εξ ολοκλήρου ενός συνθέτη με τον οποίο δεν είχα έρθει ξανά σε επαφή. Σαν εμπειρία, σαν αλλαγή, ήταν η πρώτη φορά που αποχωριζόμουν τα δικά μου τραγούδια. Μου άρεσε πολύ, έχω τον πυρήνα μου, αλλά μου αρέσουν οι νέες εμπειρίες.
Η πιο απλή ερώτηση, τι μουσική ακούς;
Βασικά άκουγα έντεχνο, τη Χαρούλα, τον Νταλάρα, την Τσανακλίδου και φυσικά Χατζηδάκι και Λοΐζο. Ήταν μέσα στο σπίτι μου, τα τραγούδια τους ακούγονταν όλη μέρα. Μεγαλώνοντας και με την πρόσβαση που έχουμε πια στο ίντερνετ, νομίζω ότι με τραβάει η ξένη μουσική, η γαλλική ποπ, η Adele, ο Damien Rice, η Billie Eilish, η Alicia Keys, οι Angus & Julia Stone. Καθένας τους έχει μια ιδιαιτερότητα, που αντανακλάται στην τέχνη του. Ισορροπώ ανάμεσα σε αυτούς και στην έντεχνη ελληνική μουσική.
Ουσιαστικά εσύ, ως νεότερη γενιά, άκουσες μουσική από το ίντερνετ. Θεωρείς ότι έχει κάνει καλό στη μουσική;
Καταλαβαίνω ότι η κατάσταση στη δισκογραφία δεν είναι καλή, δεν πάει καλά, δεν γίνονται οι δουλειές που γίνονταν. Από την άλλη, η μουσική μέσα από το ίντερνετ και από τις πλατφόρμες είναι μια εξέλιξη, όπως από την κασέτα στο cd. Δεν μπορείς να το σταματήσεις, πρέπει να πας με τη ροή και να αξιοποιήσεις όσα σου δίνει, αλλιώς πρέπει να βρεις τρόπους, ίσως την αγορά δίσκων, για παράδειγμα. Απλώς έτσι μπορώ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να βρω ό,τι θέλω. Δεν το θεωρώ κακό αυτό.
Θα σε ρωτήσω για έναν ακόμα συνεργάτη σου, που ξέρω ότι αγαπάς πολύ. Πες μου για τον Γιώργο Περρή, που αναφέραμε στην αρχή.
Ο Γιώργος, εκτός του ότι τραγουδάει μαζί μου στο «Θέλω Κάτι», κάνει, μαζί με τον Μάριο Φραγκούλη, την παραγωγή του δίσκου. Εδώ και 5 χρόνια είναι από τους ανθρώπους που έχω στην καρδιά και στο μυαλό μου. Αν δεν ήταν αυτός, δεν θα είχα κάνει πολλά πράγματα. Δεν θέλει να τα λέω αυτά. Αξιοποίησα, όμως, τις ευκαιρίες που μου έδωσε. Μου αρέσει που μιλάμε την ίδια γλώσσα και είναι μέσα σε αυτό τον χώρο.
Αλήθεια… αγαπημένο μουσικό όργανο;
Το πιάνο. Με επηρέασε ένα ντουέτο, ο Αναστάσιος Σαρακατσάνος και η Σπυριδούλα Μπάκα. Αυτό που άκουσα, η φωνή με το πιάνο, σαν να με ξύπνησαν. Ήταν τόσο ωραίο αυτό που άκουγα. Έτσι, λοιπόν, θεωρώ ότι το πιάνο είναι το όργανό μου.
Και τελευταία ερώτηση. Ποια συνεργασία έρχεται που μπορούμε να την αναφέρουμε και επίσημα;
Θα σου πω ότι στον δίσκο μου λέω ένα τραγούδι με τον Γιώργο Νταλάρα. Νομίζω ότι για αυτή τη συνεργασία και μόνο αξίζει το 2023 [σ.σ. γέλια]. Πραγματικά, δεν ξέρω τι να περιμένω άλλο για φέτος.
Εύχομαι να το χαρείς. Μυρτώ, σ’ ευχαριστώ πολύ!
Εγώ ευχαριστώ και σας περιμένω σε κάποιο live στο Faust!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Παύλος Παυλίδης: Μια Πρόβα και μια Συνέντευξη «Πέρα Από τη Θάλασσα»
Εκδηλώσεις στο Μεγάρο Μουσικής Αθηνών το Πρώτο Τρίμηνο του 2023
