Η Εκάβη είχε μια ιδιαίτερα σκληρή τύχη. Ο Ευριπίδης δεν τη λυπήθηκε στιγμή, αλλά τουλάχιστον της έδωσε την άγρια χαρά της εκδίκησης. Χαίρεται τελικά όποιος εκδικείται; Τα κείμενα των αρχαίων σε κινητοποιούν και σε μετατοπίζουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Δεν έχουν τη χυδαιότητα, την πρόκληση για την πρόκληση, τα βαθιά χασμουρητά που προκαλούν τα έργα των νεότερων. Εγώ θα κάτσω με τους αρχαίους, συγχωρήστε με!
Στο έργο μας τώρα. Οι ερμηνείες της Ντέπυς Πάγκα, της Ναταλί Τσάβεζ και του Αποστόλη Ψαρρού είναι κοφτερές. Μέσα σε ένα μοντέρνο σκηνικό, ένα σαλόνι γεμάτο γλυκά, σοκολατάκια, υποβρύχιο, λουκούμια, περνάει από μπροστά μας όλη η πίκρα του ανθρώπινου γένους.
Η Εκάβη αναγκάζεται να «παραχωρήσει» την κόρη της, την Πολυξένη, για να θυσιαστεί, ενώ η θάλασσα θα ξεβράσει τον γιο της, Πολύδωρο, που δολοφονήθηκε από τον βασιλιά των Θρακών, Πολυμήστορα, με σκοπό να του πάρει το χρυσάφι που φύλαγε.
Στο «σαλόνι» του σκηνικού, η τηλεόραση παίζει μια ισπανική εκδοχή της «Εκάβης» γυρισμένη το 1998. Η Ντέπυ Πάγκα ως Εκάβη είναι «διαλυμένη» ήδη από την πρώτη στιγμή του έργου. Με την εμπειρία της και μια θεατρική τραγικότητα καταφέρνει να περάσει στο κοινό την απόγνωση, τον τρόμο του θανάτου των παιδιών της. Θα προστατέψει προσωρινά την κόρη της κάτω από το φουστάνι της αλλά μάταια. Ο Οδυσσέας δεν δέχεται ούτε καν την πρότασή της να πάρει εκείνη τη θέση της κόρης της.
Η Ναταλί Τσάβεζ γυρίζει στη σκηνή σαν φάντασμα. Θα γίνει άλλωστε φάντασμα ως Πολυξένη. Διαβάζει το κείμενο της Margarita Borja για την Εκάβη, χρησιμοποιεί ένα μικρόφωνο, προσπαθεί να επικοινωνήσει με την Εκάβη αλλά και με τον πολλαπλό ρόλο του Αποστόλη Ψαρρού, που μετακινείται εντός και εκτός σκηνικού παίζοντας τους ανδρικούς ρόλους, σε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από τη σκηνοθέτιδα.
Η βαριά ατμόσφαιρα σπάει συχνά πυκνά από τα παιχνίδια της Τσάβεζ με τον Ψαρρό, που κάνουν σαν μωρά παιδιά, σε τρομερή αντιδιαστολή με την τραγικότητα της Εκάβης.
Σε μια εποχή που έχουμε συνηθίσει την εικόνα του θανάτου και μάλιστα την εικόνα της ανίερης θυσίας παιδιών και εφήβων, το έργο αναμετριέται με την άσκηση εξουσίας και την επιβολή της, με τη μητρότητα, με την απώλεια αλλά και με την εκδίκηση ως λύση του προσωπικού γόρδιου δεσμού της αδικημένης.
Η Ζωή Ξανθοπούλου έχει στο ενεργητικό της πολλές σκηνοθεσίες. Γνωρίζει πως να κινηθεί. Εκμεταλλεύεται το χρόνο του έργου για να ξεδιπλώσει ξεκάθαρα την ιστορία της Εκάβης. Παραπέμπει στο ισπανικό έργο, αλλά δεν ξεχνάει τις ρίζες του έργου. Σαν αντίβαρο στην σκοτεινή ιστορία της Εκάβης, θα μας κάνει να γελάσουμε με τα παιχνιδίσματα των παιδιών της.
Η μουσική και οι ήχοι του Cayetano συμπληρώνουν ιδανικά το έργο.
Μικρό διάλειμμα για γκρίνια. Τίμια, δεν κατάφερα να κάνω τη σύνδεση με το ελληνικό νησί. Θα ήθελα αυτό να είναι πιο εμφανές. Επίσης, τα αποσπάσματα στην τηλεόραση που ήταν στο πάτωμα δεν φαίνονταν από κάποια σημεία, ενώ αργότερα, που ήταν επαναλαμβανόμενα, έγιναν και κουραστικά: μου έκλεβαν στιγμές από το έργο. Η Εκάβη θα μπορούσε να μας πει ότι «η TV έχει και off» που λέγαμε παλιά…
Έχω και κάποιες αντιρρήσεις για ένα δυο σημεία, όπως ένα «διδακτικό» σπάσιμο του τέταρτου τοίχου προς το τέλος, αλλά αυτό μπορεί να είναι και προσωπικό, υποκειμενικό.
Συνολικά, έχουμε ένα δυνατό έργο. Σφιχτό σε δομή, σκληρό, αν το φιλοσοφήσεις, με δεμένο το τρίο των ηθοποιών. Τα σκηνικά αλλά και τα κοστούμια έχει επιμεληθεί ο Γιώργος Λιντζέρης. Υποβλητικό το σαλόνι της Εκάβης ενώ ενδιαφέρουσα ήταν η χρήση της μακριάς φούστας της Ντέπυς Πάγκα ως καταφύγιο της Πολυξένης.
Πώς Φτάσαμε στο Συγκεκριμένο Έργο
To 1998, η Margarita Borja, Ισπανίδα συγγραφέας, ποιήτρια και σκηνοθέτις, παρουσιάζει στο νησί Ταμπάρκα της Ισπανίας, σε δική της διασκευή, την «Εκάβη» του Ευριπίδη με τίτλο «HÉCUBA, NÓMOS Y MÚSICA DE LAS CIUDADANAS», γεγονός που ενθουσίασε το κοινό και αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό στην πορεία της δημιουργού. «Η Εκάβη σε Ένα Ελληνικό Νησί» εμπνέεται από εκείνη την ιστορική παράσταση και από το κείμενο της «Εκάβης» του Ευριπίδη. Ένα κείμενο που «μιλάει» ακόμα και σήμερα για όσα μας απασχολούν, μας θυμώνουν, μας συγκινούν και μας προβληματίζουν.
Συντελεστές
Δραματουργία-Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου | Σύνθεση-Απόδοση κειμένων: Δημήτρης Τσεκούρας | Μουσική-Sounddesign: Cayetano | Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Λιντζέρης | Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου | Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη | Διεύθυνση παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου | Εκτέλεση παραγωγής-Βοηθός σκηνοθέτη: Όλγα Σεβερίν | Παραγωγή: Πλέγμα-ΑΚ
Ερμηνεύουν: Ντέπυ Πάγκα, Ναταλί Τσάβεζ, Αποστόλης Ψαρρός
Πληροφορίες
Έως 30 Μαΐου | Δευτέρα-Τρίτη 21:00 | Θέατρο Αργώ: Ελευσινίων 13-15, Μεταξουργείο, τηλ. 21 05201684 | viva.gr
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Άψογος «Θερισμός» στο Θέατρο 104
Είδαμε το «Θέλμα και Ίρις» στο Θέατρο Φούρνος | Βρικολακίνες Δαγκωτό!
