Η Νεφέλη Μαϊστράλη αφηγείται σκηνικά τη σκληρή ιστορία μιας οικογένειας Καλλιθεωτών, η κατάληξη της οποίας συντάραξε την Ελλάδα στις αρχές του 20ού αιώνα και έμεινε στα αστυνομικά, δικαστικά και δημοσιογραφικά αρχεία ως το Έγκλημα της Χαροκόπου ή Έγκλημα του Αιώνα.
Ηθικές αυτουργοί του φόνου που διεπράχθη, η κακούργα πεθερά και η κόρη της, με τον ανιψιό της πεθεράς να τραβάει τη σκανδάλη του σιδερικού και την υπηρέτρια να είναι συμμέτοχος στον μετέπειτα διαμελισμό του γαμπρού. Το οικογενειακό δράμα που απασχόλησε την ελληνική κοινωνία αποτυπώθηκε καλλιτεχνικά ως τραγούδι από τον Ιάκωβο Μοντάναρη με τίτλο «Κακούργα Πεθερά» – ή όπως έμεινε στους περισσότερους «Καημένε Αθανασόπουλε, τι σου ’μελλε να πάθεις».
Το Χθες στο Σήμερα
Με άξονα τα όσα γράφτηκαν εκείνη την εποχή και μετέπειτα, η Νεφέλη Μαϊστράλη αναβιώνει συγγραφικά τη δολοφονία του Δημήτρη Αθανασόπουλου, φωτίζοντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το έγκλημα. Τι το υποκίνησε, ποιο είναι το προφίλ θύματος και θυτών και πώς σπάνε οι έμφυλες διακρίσεις και καταρρίπτεται η εικόνα της αγίας ελληνικής πατριαρχικής οικογένειας όπου η γυναίκα μπορεί να αποτελεί συζυγικό απόκτημα, να κακοποιείται σεξουαλικά, σωματικά, συναισθηματικά και λεκτικά και να δέχεται κάθε βίαιη εξευτελιστική συμπεριφορά.
Το έργο εστιάζει και σκηνοθετικά (Θανάσης Ζερίτης) στην υπέρβαση των ορίων, είτε πρόκειται για κοινωνικά είτε για ψυχολογικά, και στην καταφυγή στη βία ως αποτέλεσμα ενός φαύλου κύκλου, όπου ο θύτης γεννά και θρέφει το θύμα, που γίνεται, στην πορεία, θύτης.
Ευτυχείς Επιλογές
Η «Κακούργα Πεθερά» ευτυχεί στους συντελεστές της, καθώς, πέρα από τη δυναμική που έχει η ιστορία ως αληθινή στον πυρήνα της, η σκηνική της απόδοση είναι άρτια σε συνοχή και συνεκτικότητα, σε tempo και εκφραστικότητα, με highlights τη σκηνή του εγκλήματος που τρεμοπαίζει κινηματογραφικά, σε κίνηση Κατερίνας Φώτη και σχεδιασμό φωτισμών Σάκη Μπιρμπίλη, και τον μονόλογο-απολογισμό ζωής της εξαιρετικής Ελένης Ουζουνίδου ως «κακούργας» πεθεράς, όπου αποτυπώνει εκφραστικά όλη την γκάμα συναισθημάτων μιας γυναίκας που, παρά τον φόνο για τον οποίο καταδικάστηκε και δέχτηκε τα πυρά, νιώθει την έμφυλη διάκριση.
Η Εριέττα Μανούρη στον ρόλο της συζύγου του Αθανασόπουλου κινήθηκε με επιτυχία στις απαιτήσεις του ρόλου της να αναδείξει την πίεση, την κακοποίηση και τις κατηγορίες που δέχτηκε, αλλά και την ψυχοσυναισθηματική μεταστροφή μετά την εκδίκαση του φονικού γεγονότος.
Στον ρόλο του Αθανασόπουλου, ο Γιώργος Παπανδρέου προβάλλει όλα τα χαρακτηριστικά του άντρα που θεωρεί τη γυναίκα κτήμα του και την καταδυναστεύει απαιτώντας διά της βίας τον σεβασμό, ενώ στον ρόλο του δικαστή αναδεικνύει τον παραληρηματικό λόγο υπό την απειλή της ανατροπής των ισορροπιών της ελληνικής κοινωνίας. Ο Ιώκο Ιωάννης Κοτίδης είναι ο ανιψιός της πεθεράς που δολοφονεί τον Αθανασόπουλο και γίνεται από Διονυσάκης Διονύσης, δείχνοντας τον ευαίσθητο χαρακτήρα του. Στον ρόλο της υπηρέτριας, η Νεφέλη Μαϊστράλη κρατάει αόρατα επί σκηνής τα ηνία του έργου, συμπληρώνοντας τη δεμένη πεντάδα.
• Το έργο γράφτηκε στο πλαίσιο του Εργαστηρίου New Stages Southeast του Goethe Institute (2021-22). Η παράσταση παρουσιάστηκε στο Θέατρο Πόρτα.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
