Ο Χρόνης Μίσσιος παραδίδει ένα σπουδαίο βιωματικό αφήγημα-ιστορική μαρτυρία για τον Εμφύλιο, μια περίοδο τραυματική και μαύρη για την ελληνική ιστορία. Ο ίδιος, δεκαεξάχρονος τότε, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο, όπως και πολλοί σύντροφοι ομοϊδεάτες κομμουνιστές και συνάνθρωποί του.
Η ιστορία δεν γράφεται ερήμην της κοινωνίας και η θέση όπου βρισκόμαστε σήμερα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο κοιτάμε το παρελθόν, πόσο μάλλον όταν είμαστε θεατές της αναπαράστασής του.
Παράσταση με Χειρουργική Ακρίβεια
Η σκηνική μεταφορά των βιωμάτων του Εμφυλίου συγκλονίζουν το κοινό σαν ιστορικό ντοκουμέντο και κάνει την ιστορία να είναι ηχηρή και παρούσα και να δείχνει τη δύναμή της στις μέρες μας.
Σεβόμενες τον Χρόνη Μίσσιο, τις γραφές του, τα γεγονότα και την ιστορική μνήμη, η Σοφία Καραγιάννη με τη Μυρτώ Αθανασοπούλου επεξεργάζονται δραματουργικά, με χειρουργική ακρίβεια, ένα υλικό που απαιτεί στιβαρή σκηνική παρουσία και σκηνογραφία.
Η ιστορία δεν γράφεται ερήμην της κοινωνίας και η θέση όπου βρισκόμαστε σήμερα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο κοιτάμε το παρελθόν, πόσο μάλλον όταν είμαστε θεατές της αναπαράστασής του.
Στόχος της δραματοποιημένης αφήγησης της πολιτικής ιστορίας του τόπου είναι να δοθεί μια οπτικοποιημένη μαρτυρία με στοιχεία θεατρικότητας, χωρίς να αποδυναμώνεται η σκληρότητα της γλώσσας του συγγραφέα και να αποσιωπούνται οι εμφυλιακές και μετεμφυλιακές εμπειρίες.
«Έλληνες Τουφεκάνε Έλληνες»
Η κινηματογραφική statement ατάκα «Έλληνες τουφεκάνε Έλληνες» σηματοδοτεί τον παραλογισμό του ολέθριου πολέμου, δυναμιτίζοντας τον λόγο του Χρόνη Μίσσιου που «αγωνιζόταν να μείνει άνθρωπος» στο σκότος και στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και απομόνωσης των πολιτικών κρατουμένων που λογίζονταν ως επικίνδυνοι.
Βίδος, Γεντί Κουλέ, Αβέρωφ, Αίγινα, Γυάρος, Αλικαρνασσός, Μακρονήσι, Αϊ-Στράτης και πάλι Κέρκυρα αποτελούν σημεία αναφοράς – χώροι σκληρής ιστορικής μνήμης και ψυχικής, πνευματικής και σωματικής κακοποίησης και εκτελέσεων.
Το «Μυστικό Δείπνο» επί Σκηνής
Στο συμβολικό σκηνικό της Γεωργίας Μπούρδα που παραπέμπει σε Μυστικό Δείπνο με το κρασί και τον άρτο, τέσσερις συνδαιτημόνες –ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, ο Κωνσταντίνος Πασσάς, ο Δημήτρης Μαμιός και ο Γιάννης Μάνθος– εναλλάσσουν κυκλικά ρόλους, περνώντας εμφατικά από θέσεις κομμουνιστών-πολιτικών κρατουμένων, δήμιων-βασανιστών, χαφιέδων-δεσμοφυλάκων, δεξιών, ενώ κάνουν ακριβή διαχείριση των σκηνικών αντικειμένων, όχι ως props αλλά νοηματοδοτώντας τον λόγο, με χαρακτηριστική τον τεμαχισμό των μήλων που αντανακλά τις σκέψεις και τα έντονα συναισθήματα των βάναυσων πρακτικών που ακολουθούνταν και τις έντονες ψυχικές διεργασίες των μελλοθανάτων.
Το σκηνικό και ερμηνευτικό τους δέσιμο είναι ανάλογο της δεμένης πλοκής, που ακολουθεί γραμμική χρονολογική εξιστόρηση, αναδεικνύοντας τον καθάριο λόγο του Χρόνη Μίσσιου.
Μέσα από το σφιχτοδεμένο έργο που στήνει η Σοφία Κραγιάννη εμφανώς αντιστέκονται οργανωμένα όλοι οι συντελεστές στην επιφανειακή προσέγγιση του ιστορικού λόγου και παραδίδουν μια (ανα)παράσταση που διακρίνεται για την εσωτερικότητα, την εις βάθος κατανόηση και προσέγγιση, τον σεβασμό απέναντι στην ιστορική μαρτυρία – και αυτούς που σκοτώθηκαν νωρίς και αυτούς που βασανίστηκαν αργά.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη | Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Καραγιάννη, Μυρτώ Αθανασοπούλου | Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα | Μουσική: Μάνος Αντωνιάδης | Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα | Φωτισμοί: Βασιλική Γώγου | Βοηθός σκηνοθέτη: Αθανασία Κυμπούρη | Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου | Trailer: Στέφανος Κοσμίδης | Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη | Παραγωγή: GAFF
Ερμηνεύουν: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος
Πληροφορίες
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 | Διάρκεια: 85′ | Σύγχρονο Θέατρο: Ευμολπιδών 45, Γκάζι (σταθμός Μετρό: Κεραμεικός), τηλ. 210 3464380 | more.gr
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
«Pietà» | Σπάζοντας τον Φαύλο Κύκλο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Θεατρικές Παραστάσεις | Όλη η Αθήνα Μια Σκηνή
«Σφήκες» διά Χειρός Λένας Κιτσοπούλου ή Προκλήσεις Χωρίς Νόημα
