Η παραδοσιακή ελληνική οικογένεια είναι σίγουρα ένα θέμα που απολαμβάνω να αναλύω, καθώς τα ζητήματα που εσωκλείει στον πυρήνα της είναι μάλλον ανεξάντλητα. Οι σχέσεις μεταξύ των μελών της, ο ρόλος που παίζει καθένα από αυτά, τα βαθιά κρυμμένα συναισθήματα που δεν εκδηλώνονται, η αντανάκλαση στην κοινωνία, η Ελληνίδα μάνα που συνήθως πρωταγωνιστεί.
Είχα πολύ καιρό, μάλλον χρόνια, να απολαύσω τόσο μια ταινία, αλλά, όσοι με ξέρετε, σίγουρα γνωρίζετε και ότι δεν συχνάζω στα σινεμά. Όμως, αυτή η προβολή ήταν διαφορετική. Με θέα την Ακρόπολη, στο ωραιότερο θερινό σινεμά του κόσμου, στο Θησείον, σε κλίμα γέλιου αλλά και συγκίνησης, πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 6 Ιουνίου η sold out πρεμιέρα της ταινίας «Black Stone» του αγαπημένου μου φίλου Σπύρου Ιακωβίδη.
Ελένη Κοκκίδου, Νέγρος του Μοριά, δημόσιοι υπάλληλοι, υπερπροστατευτικές μανάδες, αθάνατη ελληνική οικογένεια. Μια αυθεντική τραγικωμωδία με Βραβεία Κοινού σε Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Τεργέστης και 7 υποψηφιότητες στα Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας!
Ως πού Μπορεί να Φτάσει Άραγε η Ελληνίδα Μάνα για να Βρει τον Χαμένο της Γιο;
Δύο κινηματογραφιστές πέφτουν τυχαία πάνω στη Χαρούλα, μια απελπισμένη, υπερπροστατευτική Ελληνίδα μάνα, η οποία αναζητά τον γιο της, δημόσιο υπάλληλο που κατηγορείται για απάτη. Η Χαρούλα πηγαίνει μαζί με τον άλλο γιο της, που είναι ανάπηρος, και έναν Ελληνοαφρικανό ταξιτζή για να τον φέρει πίσω στο σπίτι. Τότε έρχεται αντιμέτωπη για πρώτη φορά με το ποιος είναι πραγματικά.
Λάτρεψα τις εύστοχες σκηνές που άγγιξαν θέματα όπως, μεταξύ άλλων, η αναπηρία και ο ρατσισμός.
Οι οικογενειακοί ρόλοι που δίνονται ή παίρνονται, συνειδητά ή υποσυνείδητα, και αποσκοπούν πάντα στην επιβίωση της οικογένειας, με μεγάλο κόστος όμως τελικά για τα μέλη της.
Σημείωμα του Σκηνοθέτη
Χρησιμοποιώντας τη φόρμα του ντοκιμαντέρ, το «Black Stone» παριστάνει ότι είναι μια αληθινή ιστορία, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ταινία μυθοπλασίας. Είναι μια φανταστική ιστορία για την πραγματική ζωή. Ένα παράθυρο στη σύγχρονη ελληνική τραγωδία με πολύ χιούμορ, και στο τέλος ελπίδα.
Τρία επίπεδα: Η Ελληνίδα Μάνα, η Ελληνική Οικογένεια, η Ελληνική Πραγματικότητα
Αυτή είναι η ιστορία μιας ελληνικής οικογένειας που αντανακλά μια ολόκληρη κοινωνία, μια ολόκληρη χώρα υπό διάλυση. Οι οικογενειακοί ρόλοι που δίνονται ή παίρνονται, συνειδητά ή υποσυνείδητα, και αποσκοπούν πάντα στην επιβίωση της οικογένειας, με μεγάλο κόστος όμως τελικά για τα μέλη της. Η Ελληνίδα μάνα και κατ’ επέκταση η ελληνική οικογένεια ως υποκατάστατο του δυσλειτουργικού και αναποτελεσματικού κράτους. Οι συχνά κωμικές, κοντόφθαλμες πράξεις του ενός που γίνονται η τραγωδία των πολλών. Η κωμικοτραγική προσπάθεια προσαρμογής της παραδοσιακής οικογένειας στη νέα ελληνική πραγματικότητα σε έναν κόσμο που αλλάζει. Αυτός ο άλυτος κόμπος της τόσο σύνθετης, δυσλειτουργικής και αυτοκαταστροφικής ελληνικής πραγματικότητας, που κάνει τους ήρωές της να νιώθουν ότι οποιαδήποτε απόπειρα επίλυσης, αντιμετώπισης ή διαφυγής έχει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: να σφίγγει ακόμα περισσότερο ο κόμπος.
Η κινητήριος δύναμη της ιστορίας είναι η πρωταγωνίστριά μας, η Ελληνίδα μάνα, η Χαρούλα και το σύμπαν της. Η Χαρούλα μοιάζει να χάνει τη θέση της στον κόσμο. Έχει πολλά στο πιάτο της. Αλλά, αν αυτό το πιάτο ήταν ποτέ άδειο, η ανησυχία της θα μεγάλωνε και ο ρόλος της θα χανόταν. Και τότε θα έμενε μόνη, με τις επιθυμίες της, τα όνειρά της, αντιμέτωπη με τον εαυτό της, δηλαδή αυτό που φοβάται περισσότερο.
Με ενδιαφέρει πολύ αυτός ο φόβος ως αντίθετη δύναμη στη ζωή. Οι άνθρωποι οι οποίοι, φοβούμενοι να ζήσουν, να αποτύχουν, να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, τις επιθυμίες τους, να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, γραπώνονται από έναν ρόλο, αποφεύγοντας έτσι να πάρουν πραγματικά τη ζωή τους στα χέρια τους.
Με αφετηρία την ασάφεια και την αναζήτηση, το «Black Stone», σταδιακά και ανεπαίσθητα, βρίσκει τον δρόμο του. Όλα τα κομμάτια πέφτουν στη θέση τους. Ο Σπύρος και ο Ζάχος βρίσκουν την ιστορία τους, η πλοκή και οι χαρακτήρες παίρνουν σάρκα και οστά, και η ταινία αποκτά συνοχή και βάθος.
Εύστοχος Τίτλος και Αφίσα
Η μαύρη πέτρα πάνω στο σεμεδάκι κρύβει πολλούς συμβολισμούς. Την αποχώρηση-«εγκατάλειψη» κάποιου μέλους της ελληνικής οικογένειας, ρίχνοντας μαύρη πέτρα, που προκαλεί αναστάτωση στις λεπτές ισορροπίες που έχει χτίσει η Ελληνίδα μάνα με κόπο. Η σημασία-βαρύτητα της έννοιας ελληνική οικογένεια, όλα όσα προσφέρει αλλά και πώς μπορεί να μετατραπεί σε «βαρίδι» για τα μέλη της.
Ο Σπύρος Ιακωβίδης…
…γεννήθηκε στο Λονδίνο και σπούδασε σκηνοθεσία στο London College of Printing και στη Σχολή Σταυράκου. Το 1998 ήταν προσκεκλημένος φοιτητής της Ακαδημίας Κινηματογράφου του Βερολίνου (DFFB). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, γράφοντας και σκηνοθετώντας διαφημιστικά, ντοκιμαντέρ, εταιρικά και βίντεο κλιπ. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει τρεις ταινίες μικρού μήκους που προβλήθηκαν σε πολλά εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ: «The Soul of Damon Ploumis» (2004), «The Bear and the Rabbit» (2008), «Dr. Mori’s Teleshopping» (2009). Το «Black Stone» είναι η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία και του εύχομαι καλή επιτυχία που, όπως φαίνεται, θα έχει!
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Σπύρος Ιακωβίδης | Σενάριο: Ziad Semaan, Σπύρος Ιακωβίδης | Διεύθυνση φωτογραφίας: Ανδρέας Λάσκαρης | Μοντάζ: Ιωάννα Πογιαντζή | Ήχος: Νίκος Έξαρχος | Παραγωγή: Steficon | Παραγωγοί: Μαρία Κοντογιάννη | Συμπαραγωγή: ΕΚΚ, ΕΚΟΜΕ, ΕΡΤ, Angry Intern Films | Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου | Σκηνικά: Δήμητρα Παναγιωτοπούλου | Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μύτα
Πρωταγωνιστούν: Ελένη Κοκκίδου, Julio Γιώργος Κατσής, Αχιλλέας Χαρίσκος, Kevin Zans Ansong
Πληροφορίες
Από τις 8 Ιουνίου στους κινηματογράφους από το Cinobo | Διάρκεια: 87′ | Έτος παραγωγής: Ελλάδα, 2022
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
ΔραμOINOγνωσία: 10 Ημέρες Οινικής Ανάτασης
ΕΣΩ 2023 | MULTIVERSE: Όσα Μάθαμε στη Φετινή Διοργάνωση για το Design και την Aρχιτεκτονική
Συνέντευξη Mike Scott | Οι Waterboys για μια Βραδιά-Γιορτή στο Ηρώδειο
