Αν θέλετε να ζήσετε σ’ ένα νησί όπως ήταν παλιά οι διακοπές σε ελληνικά νησιά, θα μπορέσετε να το νιώσετε στο Κουφονήσι. Είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Αυστηρά μέχρι τις αρχές Ιουλίου, θα το απολαύσετε σε όλο του το μεγαλείο. Εκεί όπου το αυτοκίνητο είναι μπλέξιμο, είναι περιττό. Γιατί χαλάει το σκηνικό. Ενοχλεί την αισθητική σου. Γιατί δεν είναι χρήσιμο, μιας και όλο το νησί περπατιέται. Αυτό το κάνει μοναδικό. Μπορείς να βγεις από το δωμάτιο σου και να φτάσεις σε μια παραλία περπατώντας, κι αυτό κάνει την εμπειρία ακόμη πιο ιδιαίτερη. Ειδικά όταν δεν έχει πολύ κόσμο.
Στο Άνω Κουφονήσι ζουν περίπου 400 άνθρωποι και πάνω από 50 είναι μαθητές. Έχει ιατρείο πλήρως εξοπλισμένο κι έναν γιατρό που ασχολείται. Τα σούπερ μάρκετ έχουν τα πάντα. Τα πάντα όμως. Από βιολογικά προϊόντα, κρασιά, μέχρι ποικιλία από τυριά απ’ όλη την Ελλάδα. Τα γρήγορα πλοία έχουν φέρει πολύ κόσμο στο νησί. Ο Σκοπελίτης συνδέει και με τα άλλα μικρά και είναι καλή ευκαιρία για διακοπές στις μικρές Κυκλάδες. Πάντα με προτεραιότητα όχι τη high season. Έχει και καραβάκι για το Κάτω Κουφονήσι που αξίζει να του διαθέσετε μία μέρα. Για να δείτε κάτι ακόμη πιο πρωτόγονο.
Η χώρα μπιζού. Μικρή, χαριτωμένη, με στενά σοκάκια και μαγαζιά φροντισμένα. Με αυλές μυστικές και πόρτες που καταλήγουν σε φιλόξενα σπίτια. Όλα είναι φτιαγμένα για να ξεχάσεις το ρυθμό της πόλης. Να φτάσεις σε κατάσταση ζεν, γιατί δύσκολα θα βρεις ψεγάδι. Στη φύση, στον αέρα, στη θάλασσα, στα καΐκια. Όμορφοι άνθρωποι, και όχι μόνο ως χαρακτήρες. Οι Κουφονησιώτες έχουν κάτι αρχοντικό. Μία αίσθηση κοσμοπολιτισμού.
Με το που πιάνει το πλοίο το γρήγορο (5 ώρες λέει, κάνει 5μισι και ίσως και κάτι παραπάνω), φτάνεις σε μια παραλία πρασινογάλανη που νιώθεις ότι είναι ζωγραφιστή. Στην εποχή μας, θα έλεγε κάνεις με φίλτρο διαμορφωμένη. Αλλά όχι, είναι no filter. Αυθεντική και υπέροχη. Και δεν είναι καν από τις δημοφιλείς. Όταν ξεκινάς το περπάτημα για τις “καλές”, απολαμβάνεις εικόνες μαγικές. Το νησί Κέρος απέναντι, με την αγριάδα του, στέκει φύλακας στις κακές σκέψεις όσων θέλουν να αλλοιώσουν το Κουφονήσι.
Περπατάς και από τη μία έχεις τη θάλασσα, από την άλλη την ανάπτυξη. Όσο χτίζουν στο Κουφονήσι, δε χτίζουν σε όλη την Αττική. Εκεί θα δεις κάτι που το έχει ξεχάσει σίγουρα. Μπουλντόζες, φορτηγά με υλικά, μπετονιέρες. Νιώθεις λίγο την ανοικοδόμηση να έρχεται να πνίξει το νησάκι, αλλά λες για καλό είναι. Γι’ αυτό σας το προτείνω. Πάτε τώρα, αυτό το μήνα. Αυτή τη χρονιά. Μπορεί σ’ ένα-δύο χρόνια να είναι όλα διαφορετικά.
Η ταβέρνα στο Φοίνικα παραμένει για τώρα η ίδια, όπως και πριν από 30 χρόνια. Καλό φαγητό, πατάτες τηγανητές εξαιρετικές και άλλες λιχουδιές. Θέα στο νερό, με το μαγιό στα τραπέζια και την άμμο ν’ ανεβαίνει μαζί με τους επισκέπτες. Στο Φανό έχει καφέ πιο κυριλέ. Κι εκεί κάπου τελειώνει ο πολιτισμός. Μετά, οι παραλίες είναι μονάχα για τα κορμιά και τις πετσέτες.
Ευτυχώς δεν έχει ξαπλώστρες κι ομπρέλες. Δεν είναι το νησί για τέτοια. Γι’ αυτό και έχει λίγες οικογένειες. Και όσες έρχονται, ξέρουν τι να περιμένουν. Είναι οι περισσότεροι καλόγουστοι, με άποψη και χαλαρή διάθεση. Δεν έχει δήθεν, δεν έχει περίεργους, είναι νησί που χρειάζεται να σέβεσαι το διπλανό σου για να πας. Γιατί είναι μικρό και θα είσαι πολύ κοντά με τους άλλους, συνέχεια. Ιδανικό για να κάνεις εύκολα παρέες. Αν είσαι και λίγο εξωστρεφής, θα τους γνωρίσεις όλους σε δυο μέρες.
Ο φούρνος της Γεωργούλας μοναδικός. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι ο μόνος που έχει το νησί και η Γεωργούλα είναι από μόνη της αξιοθέατο. Κάνει παράσταση κανονική. Πληθωρική και αθυρόστομη. Με φρέσκα προϊόντα και νόστιμα. Έχει κι ένα καθιστικό που αν έχεις διάθεση για μουχαμπέτι (κουβεντούλα χαλαρή) προσφέρεται.
Δωμάτια το νησί έχει άφθονα. Περισσότερα απ’ όσα φαντάζεστε. Φυσικά όχι τον Αύγουστο. Το Μάιο και τον Ιούνιο είναι στο ένα τρίτο της τιμής. Προτιμήστε να πάτε και γι’ αυτό. Έχει επίσης λιγότερα κότερα, μεγάλα σκάφη που έρχονται και γεμίζουν με τον όγκο τους και τα πετρέλαιά τους τις παραλίες.
Το Πορί είναι στην άλλη πλευρά του νησιού. Με τα πόδια, αν είστε εξασκημένοι, θα κάνετε 40 λεπτά, μια πολύ ωραία βόλτα. Εκεί θα έχει λιγότερο κόσμο αν φυσάει βοριάς. Αν έχει καλοσύνες θα είναι γεμάτη η παραλία. Άγριο το τοπίο, ωραία η θέα, δυνατή ενέργεια από τα βράχια και τα κύματα. Έχει κι ένα μπαρ-εστιατόριο κουκλί. Να μείνετε και να το ζήσετε έντονα. Να κολυμπήσετε, να μείνετε στην αμμουδιά, να πάτε στο μπαρ, να φάτε και να πιείτε, και να πάρετε το ταξί για πίσω. Εκτός αν έχει πανσέληνο. Θα είναι μια αξέχαστη εμπειρία η επιστροφή, ακόμη κι από την άσφαλτο.
Έχει και μια διαδρομή από την παραλία προς τα βράχια που είναι το Γάλα. Είναι ένα σημείο που αν δεν έχει αέρα θα το βρείτε εύκολα και θα ξετρελαθείτε. Το ονόμασαν έτσι γιατί όταν έχει αέρα, το νερό παφλάζει πάνω στα βράχια και δημιουργεί αυτή την αίσθηση που δίνει το γάλα όταν βράζει.
Σε γενικές γραμμές, το Κουφονήσι είναι μια πρόταση για όσους αγαπούν τη φύση κι όχι την πολυκοσμία. Οι δρόμοι είναι στενοί και τα αυτοκίνητα χωράνε οριακά. Οι ντόπιοι τα χρησιμοποιούν για μεταφορές προϊόντων και βαλιτσών. Όποιους παραλαμβάνουν τους παίρνουν με το αυτοκίνητο και μετά την τακτοποίηση τους καθοδηγούν να περπατούν. Κάποιοι έρχονται με τζιπ (αφού το έχουν και μπορούν) και το παρκάρουν κοντά για να το βλέπουν, αλλά δεν έχουν και κάπου να το πάνε. Ευτυχώς δεν έχει πολλά μηχανάκια, αυτό σημαίνει λιγότερη φασαρία και πολλά ποδήλατα, όμως στους ντόπιους αρέσει με τα αυτοκίνητα να πηγαίνουν με τις μπάντες στο χωματόδρομο. Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει τροχαία στο νησί – είδαμε βέβαια κι εδώ στην Αθήνα, όπου υπάρχει, ποιος τιμωρείται για μπαντιές και υπερβολική ταχύτητα.
Αν πετύχετε πανηγύρι, μη το χάσετε. Έχουν έναν πολύ δραστήριο πολιτιστικό σύλλογο και κάνουν ωραίες βραδιές. Μέχρι το ξημέρωμα. Όπως παλιά. Όταν θα φεύγετε από το Κουφονήσι, θα σκέφτεστε ότι η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία.
Φωτογραφίες: Λευθέρης Πλακίδας
