«Τα καλύτερά μας χρόνια έγιναν στάχτη / και τώρα κάνουμε restart με δάκρυ.
Η πόλη μοιάζει πιο άδεια κι απ’ το βλέμμα μου.
Δεν έχουμε τίποτα, αλλά μοιραζόμαστε τα πάντα.
Η γενιά μου δεν ονειρεύεται με μάτια κλειστά / έχει μάθει να ελπίζει με μάτια ανοιχτά».
«Τα καλύτερά μας χρόνια» από τον δίσκο «2ΧΧΧ», ένα κομμάτι που λειτουργεί σχεδόν σαν το μανιφέστο της γενιάς του. Ένας ύμνος στη χαμένη ελπίδα, αλλά ταυτόχρονα και μια υπόγεια κραυγή αντίστασης. Μιλά για τη γενιά που μεγάλωσε ανάμεσα σε κρίσεις, με περιορισμένες ευκαιρίες, αλλά εξακολουθεί να στηρίζει τις σχέσεις, τη συλλογικότητα και την αυθεντικότητα.
Η γενιά του ΛΕΞ δεν ονειρεύεται άκριτα, αλλά επιμένει να ελπίζει μέσα στην πραγματικότητα. Η ελπίδα αυτή όμως είναι ενεργητική, όχι ψευδαίσθηση. Ο ΛΕΞ δεν υπόσχεται αλλαγή, αλλά αναγνωρίζει και τιμά τον αγώνα.
Η κοινωνική δύναμη του ΛΕΞ φαίνεται όχι μόνο στο τι λέει, αλλά κυρίως στο πώς συντονίζεται με ένα μοναδικά ευρύ κοινό που νιώθει ότι «κάποιος επιτέλους μας καταλαβαίνει».
Ένα κοινό που, όμως, πριν από λίγες μέρες, απογοητεύτηκε ξεκάθαρα από τη συνεργασία του ΛΕΞ με τον LIGHT, όταν κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ του δεύτερου περιέχοντας τραγούδια με τη γνωστή θεματολογία των τράπερ και στίχους που προτρέπουν σε βία και περιέχουν ακραία ρητορική μίσους. Ο ΛΕΞ δήλωσε δυσαρεστημένος από αυτό το περιεχόμενο, επισήμανε ότι δεν είχε γνώση των επίμαχων στίχων και πήρε αποστάσεις από τον τράπερ. Το λάθος είχε γίνει.
Τη στιγμή που οι περισσότεροι ράπερ προβάλλουν τον εαυτό τους, το «εγώ» τους, ο ΛΕΞ προβάλλει μια συλλογική εμπειρία. Ο λόγος του αφορά το «εμείς». Μιλά εκ μέρους μιας γενιάς και όχι μόνο για τον εαυτό του.
Η Περσόνα του
Ο ΛΕΞ έχτισε τη μοναδική του περσόνα σε στέρεες βάσεις, που τον ξεχωρίζουν απόλυτα από οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη της ελληνικής hip–hop σκηνής, ακόμη και από τους προπάτορές του, όπως ενδεχομένως μπορούμε να θεωρήσουμε τους Active Member και τους Going Through.
O συγγραφικός λόγος και η ποιητικότητα αποτελούν ειδοποιό χαρακτηριστικό και μέρος του DNA του ΛΕΞ. Οι στίχοι του είναι συχνά πιο κοντά στη λογοτεχνία ή την ποίηση παρά στην απλή ρίμα. Χρησιμοποιεί εικόνες, μεταφορές και συμβολισμούς με μεγάλη επιδεξιότητα. Δεν ραπάρει για να εντυπωσιάσει τεχνικά, αλλά για να μεταφέρει συναίσθημα και περιεχόμενο.
Ταυτόχρονα διατηρεί τον απόλυτο έλεγχο της εικόνας του. Δεν δίνει συνεντεύξεις, δεν εμφανίζεται στην τηλεόραση, δεν έχει καμία επίσημη παρουσία στα social media. Το γεγονός ότι παραμένει «άγνωστος» στην εποχή της υπερέκθεσης είναι σχεδόν επαναστατικό, του δίνει κύρος και επισφραγίζει την αντισυμβατικότητά του και την ανεξάρτητη στάση του. Οι συναυλίες του όμως γεμίζουν γήπεδα, αποδεικνύοντας πως, εκτός από μύθο, έχει χτίσει και τεράστιο κοινό οργανικά.
Η ανεξαρτησία είναι για τον ΛΕΞ ζήτημα κομβικής σημασίας. Δουλεύει εντελώς ανεξάρτητα, χωρίς εταιρείες ή μεγάλες πλατφόρμες να ελέγχουν το έργο του, και κυκλοφορεί albums χωρίς promo, μόνο με το δίκτυο των ακροατών του.
Τη στιγμή που οι περισσότεροι ράπερ προβάλλουν τον εαυτό τους, το «εγώ» τους, ο ΛΕΞ προβάλλει μια συλλογική εμπειρία. Ο λόγος του αφορά το «εμείς». Μιλά εκ μέρους μιας γενιάς και όχι μόνο για τον εαυτό του.
Το κοινωνικό του στίγμα δεν μετριέται σε streams ή sold out συναυλίε
Και έτσι ουσιαστικά δεν γράφει τραγούδια, αλλά χαράζει μαρτυρίες. Και κάθε στίχος του είναι ο ψίθυρος από τα στενά μιας πόλης που κουβαλά τις πληγές της χωρίς να τις κρύβει. Δεν ζητά να τον ακολουθήσεις, ούτε να τον καταλάβεις, στέκεται απλώς εκεί. Το αποτύπωμάτου δεν είναι θορυβώδες, είναι υπόγειο, επίμονο, ανθρώπινο. Και ίσως, τελικά, αυτή να είναι η δύναμη της τέχνης του: δεν υψώνει σημαίες, φωτίζει σιωπές.
Ποιος Είναι
Ο Αλέξης Λαναράς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 25 Σεπτεμβρίου 1984 και μεγάλωσε στην περιοχή του Φαλήρου. Ξεκίνησε αρχικά ως γκραφιτάς στους 2G, οι οποίοι αποφάσισαν το 1999 να ασχοληθούν με τη μουσική, δημιουργώντας τα Βόρεια Αστέρια. Τα Βόρεια Αστέρια κυκλοφόρησαν 4 δίσκους προτού χωρίσουν οι δρόμοι τους και έτσι ο ΛΕΞ το 2010 ξεκίνησε σόλο καριέρα.
Το 2014 κυκλοφόρησε τον πρώτο σόλο δίσκο του με τίτλο «Ταπεινοί και Πεινασμένοι» και το 2018 το άλμπουμ «2XXX». Το καλοκαίρι του 2019 πραγματοποίησε συναυλία στο Θέατρο Πέτρας στην Αθήνα, όπου συγκεντρώθηκαν περίπου 10 χιλιάδες θεατές.
Στις 21 Οκτωβρίου 2022 πραγματοποίησε συναυλία στο Καυτατζόγλειο Στάδιο στη Θεσσαλονίκη, μπροστά σε 30.000 θεατές, αριθμός-ρεκόρ για hip–hop συναυλία στην Ελλάδα. Το 2022 κυκλοφόρησε το τρίτο του άλμπουμ «Μετρό».
Το Νοέμβριο του 2024 κυκλοφόρησε στο Spotify το άλμπουμ «Γ.Τ.Κ.», που έκανε πάταγο, οδηγώντας σε ένα ιστορικό sold out στον εξωτερικό χώρο του ΟΑΚΑ, για τις 28 Ιουλίου 2025, πουλώντας περισσότερα από 50.000 εισιτήρια σε λιγότερο από 24 ώρες.
Ο ΛΕΞ, αν και δεν δηλώνει ανοιχτά πολιτικοποιημένος, γράφει στίχους που εμπεριέχουν έντονη κοινωνική κριτική, κάτι που του δίνει σαφές πολιτικό στίγμα με αντιεξουσιαστική χροιά.
Η Μουσική του
Οι στίχοι του ΛΕΞ εστιάζουν σε κοινωνικά και υπαρξιακά θέματα, όπως η φτώχεια, η ανεργία, η παρακμή των πόλεων, οι ανθρώπινες σχέσεις, η εσωστρέφεια και η απογοήτευση από το πολιτικό σύστημα.
Το ύφος του χαρακτηρίζεται από σκοτεινές, συχνά μελαγχολικές παραγωγές και πολύ προσωπικούς, «ωμούς» στίχους που προσεγγίζουν την καθημερινότητα με έναν αυθεντικό τρόπο.
Για τους δίσκους του δεν ακολουθεί παραδοσιακές τακτικές προώθησης. Κυκλοφορεί τις δουλειές του ξαφνικά, χωρίς οποιαδήποτε προαναγγελία, και αποφεύγει συστηματικά τα ΜΜΕ.
Η διείσδυση του 40χρονου ΛΕΞ στη νεολαία δεν έχει προηγούμενο για το είδος της μουσικής του στη χώρα μας. Η απουσία φίλτρων στον λόγο του και η αίσθηση ότι «μιλά για εμάς» τον έχουν κάνει εξαιρετικά δημοφιλή, ιδιαίτερα σε νέους που νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται από τον δημόσιο λόγο ή τα mainstream MME.
Οι συναυλίες του προσελκύουν σταθερά δεκάδες χιλιάδες άτομα, γεγονός πρωτόγνωρο για το εγχώριο hip–hop και το ιδιαίτερα φανατικό κοινό του αναγνωρίζει στους στίχους του κάτι «πραγματικό», ενώ πολλοί τον βλέπουν ως «φωνή της γενιάς» τους.
Ο ΛΕΞ, αν και δεν δηλώνει ανοιχτά πολιτικοποιημένος, γράφει στίχους που εμπεριέχουν έντονη κοινωνική κριτική, κάτι που του δίνει σαφές πολιτικό στίγμα με αντιεξουσιαστική χροιά.
Δεν προωθεί εικόνες και πρότυπα καταναλωτικής ευμάρειας. Το κοινό του αναζητά την παρηγοριά στην πίκρα της καθημερινότητας και τη ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής του.
Το Κοινωνικό Αποτύπωμά του
Ο ΛΕΞ είναι σαφές ότι φιλοδοξεί να είναι ο καθρέφτης της σύγχρονης νεολαίας. Είναι ο «χρονικογράφος» της ζωής των νέων στη μετά την κρίση Ελλάδα. Οι στίχοι του καταγράφουν το υπαρξιακό αδιέξοδο, την οικονομική πίεση, την κοινωνική αδικία, τη διαβρωμένη καθημερινότητα. Δεν προτείνει λύσεις, αλλά αποτυπώνει με χειρουργική ακρίβεια αυτό που νιώθει μια ολόκληρη γενιά: κόπωση, οργή, μοναξιά, απογοήτευση, αλλά και μια σιωπηρή ανάγκη για αξιοπρέπεια.
Ο ΛΕΞ αποτελεί σίγουρα ένα πολιτιστικό φαινόμενο πέρα από τη μουσική. Έχει δημιουργήσει μια διακριτή υποκουλτούρα, από τα ρούχα (π.χ. hoodies με τους στίχους του) μέχρι graffity, memes, ακόμα και συνθήματα σε πορείες. Έχει αποκτήσει ένα σχεδόν μυθικό χαρακτήρα χωρίς να επιδιώκει καθόλου τα φώτα της δημοσιότητας – και αυτή η «απροσπέλαστη» εικόνα τον ενισχύει.
Ο αντισυμβατικός του λόγος τον φέρνει σε αντιδιαστολή με το lifestyle rap. Σε αντίθεση με πολλούς καλλιτέχνες της τραπ και του εμπορικού ραπ που εξυμνούν το χρήμα, τη χλιδή και την επιτυχία, ο ΛΕΞ αρνείται να ακολουθήσει το μοντέλο. Δεν προωθεί εικόνες και πρότυπα καταναλωτικής ευμάρειας. Το κοινό του αναζητά την παρηγοριά στην πίκρα της καθημερινότητας και τη ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής του.
Χωρίς να είναι «στρατευμένος», οι στίχοι του θίγουν με σαφήνεια την απογοήτευση από την πολιτική, την αστυνομική βία, τη διάβρωση της δημόσιας παιδείας και υγείας, αλλά και την αίσθηση εγκατάλειψης από το κράτος. Με αυτό τον τρόπο ο ΛΕΞ αποτελεί μια μορφή άτυπης πολιτικής φωνής που γίνεται φωνή διαμαρτυρίας, χωρίς να κρατά πανό. Και ίσως γι’ αυτό, του συγχωρούνται και κάποια λάθη.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Υπάρχει Καλή και Κακή Λογοκρισία;
