Αν ανέβαινε μια επιθεώρηση στην Επίδαυρο, τότε σίγουρα θα είχε μια θέση στο θέατρό της η νέα παράσταση του Νίκου Καραθάνου. Η σκηνοθετική εκκεντρικότητα που διακρίνει τον δημιουργό σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη καλλιτεχνική ματιά της Λένας Κιτσοπούλου δημιούργησαν μια κωμωδία αντώνυμο του mainstream, ξέφρενη, δεικτική, ανένταχτη και πειραματική.
Μετά το τέλος μιας σπουδαίας παράστασης στην Επίδαυρο, οι σπουδαίοι καλλιτέχνες που έδωσαν ρεσιτάλ ερμηνείας, σύμφωνα με το σινάφι τους που τους αποθεώνει, παίζουν μια δεύτερη παράσταση, μεταξύ τους αυτή τη φορά. Αυτοθαυμάζονται, αλληλοαποθεώνονται και οδεύουν ολοταχώς προς την πασίγνωστη ταβέρνα στο Λυγουριό, στην οποία καταλήγει κάθε θίασος που παίζει στο αρχαίο θέατρο, αλλά και πρόσωπα γνωστά της εγχώριας και ξένης showbiz, για μια κριτική αποτίμηση της παράστασης και της απήχησής της στο κοινό συνοδεία παραδοσιακού φαγητού.
Κι εκεί, ανάμεσα σε μπριζόλες, μουσακάδες, παράπονα και γκρίνια, ψέματα και ιδρώτα, βγάζουν τα ακονισμένα μαχαίρια και χυμάνε ο ένας πάνω στον άλλο σε ένα μακελειό άνευ όρων.
Σχόλιο για το Θέατρο της Ζωής
Ο σκηνοθέτης σημειώνει πώς «Η τέχνη πρέπει να ανανεώνεται. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να πυρποληθεί», αναδεικνύοντας αυτή τη σκέψη με τη σκηνοθεσία του, καθώς ενορχηστρώνει έναν πολυσυλλεκτικό θίασο, με έναν δικό του τρόπο, θέλοντας να κάνει και ένα σχόλιο για το θέατρο της ζωής, όπου παίζονται οι αληθινές τραγωδίες.
Έτσι, ανεβάζει μια μαύρη κωμωδία που καταλήγει τραγικά, βάζοντας στο στόχαστρο το Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου ως θεσμό, το τι εστί ποιότητα στο θέατρο, το κλέος και τα δαφνοστέφανα στα ερμηνευτικά ρεσιτάλ, τα εκτυφλωτικά φώτα και το σκοτάδι που πέφτει μόλις σβήσουν, τη μοναξιά, τη συναισθηματική βουλιμία για αυτοεπιβεβαίωση και το υπαρξιακό κενό.
Και πάνω σε αυτό το παροξυσμικό γλέντι που στήνει ο Νίκος Καραθάνος στη σκηνή του Rex, οι συνδαιτημόνες θεατές αφήνονται κάπως μετέωροι και πιο άδειοι λόγω δραματουργικών χασμάτων, παρακολουθώντας την έξαρση της κωμωδίας της Λένας Κιτσοπούλου, που συνυπογράφει ο Γιάννης Αστερής, να κορυφώνεται.
Η παράσταση «Μια Νύχτα στην Επίδαυρο» γλιστρά από τα ύψη του κοίλου, μετρώντας τις λιγότερες απώλειες, σώζοντας σκηνικά (Άγγελος Μέντης), ορχήστρα (Η Αθώα Αλεπού), κοστούμια (Εύα Μανιδάκη) και ερμηνείες – όπως αυτή της Γαλήνης Χατζηπασχαλή, του Θανάση Αλευρά, της Έμιλυς Κολιανδρή, του Χρήστου Λούλη, της Ζέτας Μακρυπούλια και της Χαρούλας Αλεξίου. Επίσης άξια αναφοράς είναι σίγουρα το τραγούδι της Έλλης Πασπαλά και η συμβολή των Γιάννη Κότσιφα και Ιωάννας Μαυρέα.
• Οι παραστάσεις του έργου «Μια Νύχτα στην Επίδαυρο» έχουν ολοκληρωθεί.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Είδαμε την «Εκάβη σε Ένα Ελληνικό Νησί» στο Θέατρο Αργώ
Καταφύγιο Ελπίδας η Παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» στο Εθνικό
