Η Ανν και ο Γιώργος Κοκοτός, οικοδεσπότες του Κτήματος Κοκοτού, μας έχουν συνηθίσει στις πρωτοποριακές και φιλόξενες εκδηλώσεις τους. Για ακόμη μία φορά, λοιπόν, μας προσκάλεσαν να απολαύσουμε στο υπέροχο κτήμα τους με τη θετική αύρα μια ολοκληρωμένη εμπειρία τρύγου.
Συναντηθήκαμε εκεί το πρωί, γύρω στις 11. Ο ήλιος φώτιζε το κάτασπρο εκκλησάκι του Άη Γιώργη του Μεθυστή κι εμείς ρεμβάζαμε πλάι στα αμπέλια με δροσερή λεμονάδα και φρέσκα μουστοκούλουρα ώσπου να μαζευτούν όλοι όσοι θα συμμετείχαν. Και ενώ το απαλό φθινοπωρινό αεράκι αναζωογονούσε κάθε κύτταρο σώματος και νου, η κυρία Ανν ξεκίνησε να μας διηγείται την ιστορία του κτήματος. Παράλληλα βλέπαμε να πλησιάζει με άνετο βήμα ο σύζυγός της, ο Γιώργος, από το σπίτι τους, που βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα μακριά.
Κατευθυνθήκαμε όλοι μαζί προς τον αμπελώνα του Cabernet Sauvignon. Πρόκειται για τον αμπελώνα του κτήματος που παράγει το εμβληματικό κρασί του, το Κokotos Estate. Όπως μας εξιστορούσε ο Γιώργος Κοκοτός, ο συγκεκριμένος αμπελώνας δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στο περιορισμένης έκτασης λοφώδες ανάγλυφο του κτήματος, σε ύψος 450 μέτρων, το 1980.
Για την εξαιρετική ποιότητα του συγκεκριμένου κρασιού έχει συνδράμει καθοριστικά η σύσταση του ασβεστολιθικού εδάφους, σε συνδυασμό με το μικροκλίμα που δημιουργείται από το γεγονός ότι το κτήμα βρίσκεται στην κορυφή ενός από τα διάσελα της Πεντέλης με την Πάρνηθα, με τους αληγείς ανέμους του καλοκαιριού να το διατρέχουν και να κρατάνε, έτσι, την ατμόσφαιρα δροσερή. Στοιχεία, όλα μαζί και το καθένα χωριστά, που αποτελούν για το Κτήμα Κοκοτού την επιτομή του terroir.
Ακούγοντας όλα τα παραπάνω βρεθήκαμε να κρατάει καθένας από εμάς το δικό του τελάρο και το, περίεργου σχήματος, ειδικό ψαλίδι, έτοιμοι να ξεκινήσουμε τον τρύγο. Τα σταφύλια στα πλούσια τσαμπιά έμοιαζαν, με το λαμπερό τους χρώμα, λαχταριστά, ολοζώντανα. Αν ήμουν ζωγράφος, θα ήθελα να τους δώσω με τον χρωστήρα μου «αιώνια ζωή». Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, δοκίμασα μια ρώγα για να γευτώ τα ζουμερά αρώματα, όμως η στιφάδα της φλούδας, που στο κρασί δημιουργεί τις τανίνες, ήταν τόσο έντονη που με αποθάρρυνε να δοκιμάσω και δεύτερη.
Όταν πια γεμίσαμε τα τελάρα μας, κατευθυνθήκαμε στον χώρο όπου τα τσαμπιά συνθλίβονται μέσα σε μεγάλα μηχανήματα και συγχρόνως αποσπάται το κοτσάνι τους από τον θραυστήρα, ο οποίος αποτελείται από ένα διάτρητο κύλινδρο με πτερύγια που περιστρέφονται. Η οινολόγος του κτήματος, η Χριστίνα Γαϊτανά, ήταν παρούσα φυσικά, για να επιβλέπει ότι όλα κυλούν ομαλά στη διαδικασία.
Παρακολουθήσαμε το επόμενο στάδιο στην αίθουσα με τις δεξαμενές, εκεί δηλαδή όπου καταλήγει ο μούστος για να ζυμωθεί και να μετατραπεί σε κρασί. Πάντα εντυπωσιάζομαι όταν παρακολουθώ πως εξελίσσεται το κρασί μέσα από τα διάφορα στάδια που διαβαίνει. Πώς ένας φρουτοχυμός ουσιαστικά μετατρέπεται σε γοητευτικό κρασί με αρωματική πολυπλοκότητα και βάθος. Τα στοιχεία, δηλαδή, που διακρίνουν ένα εξαιρετικής ποιότητας κρασί.
Είναι τόσο γοητευτική διαδικασία η παρατήρηση της εξέλιξης ενός κρασιού στον χρόνο, πόσο μάλλον του συγκεκριμένου, με την πολυετή, πάνω από 40 χρόνια, παρουσία του και τα αμέτρητα διεθνή βραβεία που έχει αποσπάσει στο πέρασμα αυτών των χρόνων.
Σε άλλη αίθουσα είδαμε πώς γίνεται η διαδικασία εμφιάλωσης, ενώ κατεβήκαμε και στο κελάρι, εκεί όπου τα κρασιά πια ωριμάζουν, μέχρι να συνεχίσει καθένα την ιστορία του, έξω στον κόσμο, διαγράφοντας μια διαφορετική πορεία.
Είχε πάει πια μεσημέρι όταν καταλήξαμε στις «οινοδιαδρομές», στον χώρο του κτήματος όπου διοργανώνονται οι γευσιγνωσίες, με τα στιβαρά μοναστηριακά τραπέζια και τις μεγάλες τζαμαρίες που έχουν θέα τους αμπελώνες. Ο ενθουσιασμός ήταν διάσπαρτος στον χώρο, αφού ακολουθούσε μια κάθετη γευσιγνωσία από 8 διαφορετικές χρονιές του Kokotos Estate. Την κάθε χρονιά θα συνόδευε μια διαφορετική γεύση, food pairing, που είχε μελετηθεί ειδικά για να αναδείξει τα χαρακτηριστικά κάθε κρασιού.
Είναι τόσο γοητευτική διαδικασία η παρατήρηση της εξέλιξης ενός κρασιού στον χρόνο, πόσο μάλλον του συγκεκριμένου, με την πολυετή, πάνω από 40 χρόνια, παρουσία του και τα αμέτρητα διεθνή βραβεία που έχει αποσπάσει στο πέρασμα αυτών των χρόνων.
Φυσικά, πέρα από το μοναδικό terroir στο οποίο μεγαλώνουν τα αμπέλια του Cabernet Sauvignon, πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν και οι άνθρωποι, εκείνοι που συμβάλλουν στην εξαιρετική ποιότητα του κρασιού. Το 2019, το Κτήμα Κοκοτού ξεκίνησε τη συνεργασία του με τον δρ Γιώργο Κοτσερίδη, αναπληρωτή καθηγητή Οινολογίας στο Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων του Γεωπονικού Πανεπιστήμιου Αθηνών, με σπουδές στη Γαλλία, όπου απέκτησε δίπλωμα Οινολόγου, master Οινολογίας καθώς και διδακτορικό.
H συμβουλευτική εποπτεία του φαίνεται να έχει δώσει ένα πολύ πιο σύγχρονο τόνο στην εξέλιξη του Kokotos Estate. Μαζί με τον Dr. Nicolas Vivas από το Πανεπιστήμιο του Μπορντό, ο οποίος ειδικεύεται στην ωρίμανση των κρασιών σε δρύινα βαρέλια και συγκεκριμένα του Cabernet Sauvignon, βελτιώνουν τις τεχνικές οινοποίησης συνεχώς. Συμβαδίζοντας με τις νέες τάσεις που επικρατούν παγκοσμίως, στόχος είναι το Cabernet Sauvignon να εκδηλώνει πιο δυναμικά τον φρουτώδη χαρακτήρα του, με το βαρέλι να συνυπάρχει πιο διακριτικά, στο βάθος, χωρίς να πρωταγωνιστεί στις αρωματικές και γευστικές εκφράσεις του Kokοtos Estate.
Ήταν μια μοναδική εμπειρία η δοκιμή 8 διαφορετικών εσοδειών. Καθώς γευτήκαμε τη μία δίπλα στην άλλη, είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε, ύστερα και από την αναλυτική περιήγηση στον αμπελώνα και στο οινοποιείο, την εξέλιξη κάθε χρονιάς. Το πώς επηρέασαν κάθε σοδειά οι ιδιαίτερες συνθήκες που επικράτησαν στον αμπελώνα την εκάστοτε χρονική στιγμή, καθώς και τις ιδιαιτερότητες που αναπτύσσει κάθε κρασί στο πέρασμα του χρόνου. Μεγάλο ενδιαφέρον είχε και ο συνδυασμός τους με εντελώς διαφορετικά εδέσματα για την κάθε χρονιά, παρατηρώντας το πώς αλλάζουν οι ανάγκες τους κρασιού σε σχέση με το φαγητό ανάλογα με την ωριμότητά του.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
«Ένα Ποτήρι Κρασί την Ημέρα Κάνει Καλό»: Μύθος ή Αλήθεια;
