Είναι μεσημέρι και ο ήλιος αντανακλάται στο γυάλινο κτίριο μπροστά μου, φωτίζοντας όλη την περιοχή με τους ουρανοξύστες. «Είναι το ψηλότερο κτίριο της χώρας», με ενημερώνει ο ξεναγός. «Είμαστε μια χώρα παλιά, γεμάτη με αρχαία και ιστορία. Αυτό που έγινε εδώ στo Μιλάνο δεν έχει γίνει πουθενά αλλού στην Ιταλία». Έχει δίκιο.
Κήποι-Μπαλκόνια στην Porta Nova
Όσο γνώριμο κι αν είναι το τοπίο με τους ουρανοξύστες σε πόλεις όπως το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη τόσο ξένο είναι για τη χώρα που έχει ταυτιστεί με το Κολοσσαίο και τα ρωμαϊκά γλυπτά. Το έργο της ανάπλασης της περιοχής Porta Nova ξεκίνησε περίπου πριν από 15 χρόνια, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της πόλης για την Expo 2015. Αυτό που κατάφερε είναι να δώσει χώρους μοιρασμένους αρμονικά σε γραφεία και διαμερίσματα, επιτυγχάνοντας έτσι μια ζωντανή γειτονιά όλες τις ώρες της ημέρας.
Πιο χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της σύγχρονης αρχιτεκτονικής είναι το «οριζόντιο δάσος» ενός συγκροτήματος, στο οποίο, κάθε μπαλκόνι μοιάζει με κήπο, με τα δέντρα κυριολεκτικά να ξεπηδούν και να το αγκαλιάζουν. Το έργο προκάλεσε τόση αίσθηση, που απέκτησε αδερφάκια, ανάμεσά τους και στην πόλη που μένω, το Αϊντχόφεν της Ολλανδίας.
Απέναντι, μια παραδοσιακή «οικογενειακή κατοικία» προκαλεί αντίθεση και θυμίζει τα ένδοξα 60s, όπως τα μάθαμε από τις ιταλικές ταινίες εκείνης της εποχής. Ένα μεγάλο σπίτι με πολλά μικρά διαμερίσματα, κοινόχρηστους χώρους και μια εσωτερική αυλή, στο οποίο διέμενε η ευρύτερη οικογένεια, από τον παππού και τη γιαγιά μέχρι τους θείους και τα ξαδέρφια.
Για Aperitivo μετά το Χρηματιστήριο…
Όσο ένδοξη και ιστορική κι αν είναι η πρωτεύουσα Ρώμη, το Μιλάνο σχεδόν πάντα υπήρξε το οικονομικό και επιχειρησιακό κέντρο της χώρας. Εδώ επέλεξε ο Ναπολέων να θέσει τη βάση του. Εδώ εδρεύει το Χρηματιστήριο της Ιταλίας. Οι περισσότερες εταιρείες πλέον έχουν τα κεντρικά τους γραφεία επίσης εδώ, κάτι που αυξάνει δραματικά το κόστος ζωής της πόλης. Αυτό οδηγεί πολλούς που γεννιούνται στο Μιλάνο να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού, κυρίως στο εξωτερικό, δίνοντας χώρο σε Ιταλούς από άλλα, φτωχότερα μέρη της χώρας (κυρίως από το Νότο) να μετοικήσουν εκεί.
Κάποιες συνήθειες όμως των ντόπιων έχουν παραμείνει: τα καφέ γύρω από την Corso Sempione παραμένουν γεμάτα την ώρα του aperitivo, την ώρα που οι παρέες συναντιούνται μετά τη δουλειά για ποτό και σνακ.
Πλέον οι περισσότεροι εκεί είναι τουρίστες. Την ίδια εικόνα έχει και η περιοχή με τα κανάλια (Naviglio, Darsena), η οποία, αν και τσιμεντωμένη, επανήλθε στην αρχική της μορφή με το υγρό στοιχείο το 2015 λόγω της Expo.
Από το πάρκο Sempione, που μαζεύει χιλιάδες κόσμου τις ηλιόλουστες μέρες, μέχρι το μουσείο που είναι αφιερωμένο στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο οποίος έζησε 15 χρόνια εδώ, η πόλη έχει να δείξει αρκετά ώστε ο επισκέπτης να γεμίσει τις μέρες του με εικόνες.
Lamborghini, Maserati και, Πάνω απ’ Όλα, η Μαντονίνα
Αν και τα αξιοθέατα, με τη στενή έννοια του όρου, είναι μετρημένα στο Μιλάνο, μια βόλτα με το ποδήλατο προσφέρεται σαν ιδανική επιλογή λόγω της έκτασης του κέντρου. Από το πάρκο Sempione, που μαζεύει χιλιάδες κόσμου τις ηλιόλουστες μέρες, μέχρι το μουσείο που είναι αφιερωμένο στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο οποίος έζησε 15 χρόνια εδώ, η πόλη έχει να δείξει αρκετά ώστε ο επισκέπτης να γεμίσει τις μέρες του με εικόνες. Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας των Ιταλών είναι και το «άσεμνο» γλυπτό του Maurizio Cattelan μπροστά στο Χρηματιστήριο, με σηκωμένο το μεσαίο δάχτυλο, να μας θυμίζει πώς νιώθει ο λαός μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
O κόσμος που κυκλοφορεί στην πόλη είναι όσο πιο στιλάτος γίνεται, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Είτε πρόκειται για Ιταλούς, που το έχουν στο DNA τους, είτε για τουρίστες που θέλουν να δέσουν με την κουλτούρα της πόλης. Ινφλουένσερ με καρό φούστες και κανίς περπατούν ανάμεσα σε Lamborghini και Maserati, στο τετράγωνο της μόδας, εκεί όπου οι βιτρίνες των μεγάλων σχεδιαστών αποκαλύπτουν ένα μικρό κομμάτι από τις νέες τάσεις και παραστάσεις.
Νέοι και γέροι, τουρίστες και ντόπιοι, παρέες και ζευγάρια, όλοι δημιουργούν ένα παζλ που μετακινείται χωρίς συγκεκριμένο προορισμό γύρω από το Duomo, την περίφημη εκκλησία που είναι ταυτόσημη με την πόλη. Στην οροφή της η χρυσή παναγία (η Μαντονίνα, όπως τη λένε) θυμίζει ότι αυτή είναι πάνω από όλους και όλα, σύμφωνα με τον κανονισμό της πόλης. Κι όταν αργότερα ανοικοδομήθηκαν οι ουρανοξύστες στην Porta Νova, ο μόνος τρόπος για να πάρουν άδεια ήταν βάζοντας μια χρυσή Μαντονίνα στον τελευταίο τους όροφο.
Στο Παλάτι της Μουσικής
Τα φώτα χαμηλώνουν όταν εμφανίζεται ο μαέστρος στη σκηνή. Βρίσκομαι στον πέμπτο όροφο της Σκάλας του Μιλάνου και η εικόνα που βλέπω σε συνδυασμό με τη μουσική μου θυμίζει σκηνή από ταινία. Ο καλοντυμένος κύριος μπροστά μου απολαμβάνει το θέαμα με τα κιάλια, η οικογένεια απέναντι έχει το δικό της θεωρείο, ο ταξιθέτης βοηθάει όσους καθυστερούν να πάρουν θέση. Από το συγκεκριμένο παλάτι της μουσικής έχουν περάσει πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες στο παρελθόν και, σε μια περίοδο που δεν υπήρχαν δίσκοι, ο μόνος τρόπος να ακούσεις κάποιο διάσημο τραγούδι ήταν να έρθεις στη Σκάλα του Μιλάνου.
Η μουσική σταματάει, ο κόσμος χειροκροτεί, τα φώτα ανάβουν. Ο διπλανός μου στέλνει μήνυμα στο WhatsΑpp για να κανονίσει ποτό για μετά, ενώ πιο πέρα ένα ζευγάρι αγοριών είναι αγκαλιασμένο τρυφερά. Βρίσκομαι πίσω στο παρόν μιας πόλης που ίσως έχει χάσει την αίγλη του παρελθόντος, αλλά προχωράει προς το μέλλον με ταχύτητα μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη στην Ιταλία, συναγωνιζόμενη τις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου.
Τρώγοντας, Πίνοντας και Ακούγοντας Μουσικές στην Πόλη
Για όσους θέλουν να αισθανθούν το vibe του Μιλάνου, μια βόλτα στα κανάλια και μια σταση στο Ginger για aperitivo θα τους αποζημιώσει. Για αυθεντική ναπολιτάνικη πίτσα χρειάζεται αναμονή από νωρίς το απόγευμα στο Piz. Αναμονή θέλει και ο luini, που φτιάχνει τα περίφημα panzerotti, ένα είδος τηγανητού cazlone. Το Spun συστήνεται για tiramisu-to-go, ενώ το Venchi έχει πάντα ποιοτικό gelato. Τέλος, πέρα από τη Σκάλα, που έχει συχνά ενδιαφέρουσες όπερες και συναυλίες κλασικής μουσικής , υπάρχουν πολλές σκηνές με ζωντανή μουσική, όπως το Nibada theater.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Ένα Σαββατοκύριακο στην Αμβέρσα | Προτάσεις και Διαδρομές
Εστιατόριο Punk Royale Στοκχόλμη: Η Αντισυμβατική Πλευρά του Luxury Dining
