Η «Νύχτα της Φωτιάς» της Tatiana Huezo μιλάει για τα κορίτσια που κουρεύονται σαν αγόρια επιχειρώντας να ξεφύγουν από τα καρτέλ ναρκωτικών που τα κλέβουν για να τα υποχρεώσουν να γίνουν πόρνες. Μια ταινία μυθοπλασίας με ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα με την αξία ενός ντοκιμαντέρ για τις οδυνηρές ιστορίες που δεν βλέπουν εύκολα το φως της δημοσιότητας.
«Νύχτα της Φωτιάς» | Tatiana Huezo | Mayra Batalla, Ana Cristina Ordóñez González, Marya Membreño | Μεξικό, Γερμανία, Βραζιλία, Αργεντινή, Ελβετία, ΗΠΑ
Σε μια απομονωμένη πόλη στα βουνά του Μεξικού τα κορίτσια μαθαίνουν πώς να κρύβονται σε χωματένιους λάκκους όταν τα μαύρα SUV αυτοκίνητα ανηφορίζουν τον λόφο. Τρέχουν να εξαφανιστούν από προσώπου γης, παρότι είναι κοντοκουρεμένα για να μοιάζουν με αγόρια. Σε αυτές τις μεξικάνικες φτωχογειτονιές τα κορίτσια είναι περιζήτητα. Αξίζουν ακόμη περισσότερο και από την παπαρούνα που καλλιεργείται στην περιοχή. Γιατί, όπως λένε οι ναρκέμποροι, «ένα γραμμάριο ηρωίνης θα το πουλήσεις μια φορά. Το κορμί μιας ανήλικης χιλιάδες».
Χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, κλέβουν μικρά κορίτσια από τους δρόμους ή και μέσα από τα ίδια τους τα σπίτια προκειμένου να τα αναγκάσουν να δουλέψουν ως πόρνες.
Η ταινία της Tatiana Huezo, η οποία έχει γράψει και το σενάριο, αντλώντας στοιχεία και έμπνευση από το βιβλίο της Jennifer Clement «Prayers for the Stolen», ασχολείται με τις οδυνηρές συνθήκες επιβίωσης των μανάδων και των θυγατέρων τους στη λατινοαμερικανική χώρα, που μαστίζεται από τη διαφθορά, την καλλιέργεια και το διεθνές εμπόριο ναρκωτικών και όλων όσων συμπαρασύρει η ύπαρξή του. Φέρνει στο φως μια πτυχή από αυτό το αλισβερίσι που ξεχειλίζει από βία και θάνατο, από τρόμο και εγκλωβισμό, από πείνα και απελπισία, από σεξισμό και αδικία.
Για να αντιληφθούμε καλύτερα περί τίνος πρόκειται, το Μεξικό διαθέτει αδιανόητα βίαιες συμμορίες και καρτέλ που ουδεμία σχέση έχουν με τις καλογυαλισμένες (και κινηματογραφικά υπέροχες παρ’ όλα αυτά) γκαγκστερικές ταινίες, όπως τα «Καλά Παιδιά». Είναι άνθρωποι αδίστακτοι, ταγμένοι να υπηρετήσουν όσο καλύτερα γίνεται το χρήμα που προκύπτει από τα ναρκωτικά, αλλά και κάθε παράνομη εκμετάλλευση που αυξάνει το κέρδος, όπως για παράδειγμα η πορνεία.
Η «Νύχτα της Φωτιάς» διαθέτει τα εφόδια ενός ντοκιμαντέρ που κάνει το στομάχι σου να σφίγγεται γιατί λέει απροκάλυπτα πόσο δύσκολο, σχεδόν «καταραμένο», είναι να γεννηθείς φτωχό κορίτσι στις απομακρυσμένες πόλεις του Μεξικού.
Έτσι, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, κλέβουν μικρά κορίτσια από τους δρόμους ή και μέσα από τα ίδια τους τα σπίτια προκειμένου να τα αναγκάσουν να δουλέψουν ως πόρνες. Γι’ αυτό και οι μητέρες τους τους απαγορεύουν να καλλωπίζονται ή να παριστάνουν τις μεγάλες φορώντας το κραγιόν της μαμάς, αλλά και να έχουν μακριά μαλλιά, που ταυτίζονται με τη θηλυκή τους υπόσταση. Ο παραλογισμός της ιστορίας συμπληρώνεται και με το γεγονός πως πλήθος από αυτά τα κλεμμένα τρυφερά πλάσματα χρησιμοποιούνται ή πωλούνται ως ιερόδουλες και στη συνέχεια κάποια φυλακίζονται επειδή δούλευαν ως ιερόδουλες! Ορισμένες, όταν αποφυλακίζονται, παρανομούν ξανά, με στόχο να επιστέψουν στο πιο ασφαλές για εκείνες μέρος της χώρας τους, τις φυλακές.
Η ταινία της Tatiana Huezo, που απέσπασε ειδική μνεία στο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών και το πρώτο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, ουδεμία σχέση έχει με κραυγαλέα κυνηγητά και πυροβολισμούς, με επίδειξη δύναμης και γεροδεμένος μαφιόζους που αψηφούν τον κίνδυνο και παριστάνουν τους γοητευτικούς σκληρούς με ευαίσθητη καρδιά.
Ό,τι συμβαίνει στη μεγάλη οθόνη επικεντρώνεται στα γεμάτα αγωνία πρόσωπα των μανάδων, στα αθόρυβα δάκρυα των κοριτσιών την ώρα που τους κόβουν τις κοτσίδες, στην απελπισία των εγκαταλελειμμένων από τους άνδρες τους γυναικών, στο γεμάτο θάρρος βλέμμα της νεαρής Άνα, της πρωταγωνίστριας της ταινίας, που τη βλέπουμε από μικρό κορίτσι να γίνεται έφηβη ελπίζοντας πως κάτι θα αλλάξει. Όλα τα υπόλοιπα υπονοούνται. Σαν ο φακός να έχει ζουμάρει στο αληθινό πρόσωπο των ναρκωτικών, που είναι γεμάτο απελπισία αλλά και ελπίδα και να αφήνει τη διαδικασία της διακίνησης στο ημίφως της αθλιότητάς της.
Η «Νύχτα της Φωτιάς» διαθέτει τα εφόδια ενός ντοκιμαντέρ που κάνει το στομάχι σου να σφίγγεται γιατί λέει απροκάλυπτα πόσο δύσκολο, σχεδόν «καταραμένο», είναι να γεννηθείς φτωχό κορίτσι στις απομακρυσμένες πόλεις του Μεξικού. Είναι όμως μια ταινία μυθοπλασίας με εμπνευσμένες σκηνές σιωπής, όπως αυτήν που γυναίκες ψάχνουν σε ένα ξέφωτο να βρουν σήμα για τα κινητά τους σε μια επαναλαμβανόμενη αποτυχημένη προσπάθεια να εντοπίσουν τους συζύγους τους. Είναι μια ταινία με ρεαλιστικές ερμηνείες που ταιριάζουν απόλυτα σε αληθινά εγκλωβισμένες γυναίκες και με μια λιτότητα που ταιριάζει με όσους αγωνίζονται στη ζωή τους κόντρα στην αδικία.
Ακόμη περισσότερο σινεμά στην αθηΝΕΑ:
Το «Κορίτσι με το Βραχιόλι» ή η Σεξουαλικότητα στα Δικαστήρια
