Όνομα: Νίκος Μαούνης
Επάγγελμα: Δημοσιογράφος – Επικεφαλής Εκτάκτων Ειδήσεων και Δημοσιογραφικών Αποστολών για Βόρεια, Νότια, Κεντρική Αμερική και Καραϊβική
Τόπος Κατοικίας: Νέα Υόρκη
Κατά τη διάρκεια της 20ετoύς θητείας του στο Associated Press, ο Νίκος έχει διανύσει κάτι περισσότερο από 3,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ταξιδεύοντας 5 μήνες το χρόνο για να καλύψει τα σημαντικότερα γεγονότα που έχουν καθορίσει τις τύχες όλων μας τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Έχει καλύψει σημαντικά γεγονότα σε πάνω από 30 χώρες: από την Αραβική Άνοιξη της Αιγύπτου και τις ζώνες πολέμου του Αφγανιστάν και της Λιβύης, τους σεισμούς της Αϊτής και τις πολιτικές αναταραχές του Πακιστάν, της Ονδούρας και της Παλαιστίνης. Έχει καλύψει προεδρικές εκλογές σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και το Μεξικό, ενώ έχει παρευρεθεί σε Γενικές Συνελεύσεις των Ηνωμένων Εθνών, των G7, των G20, καθώς και σε Συνόδους Κορυφής αρχηγών κρατών ανά τον κόσμο. Παράλληλα, έχει πραγματοποιήσει συνεντεύξεις (σε ρόλο εκτελεστικού παραγωγού) με αξιωματούχους του Λευκού Οίκου, συμπεριλαμβανομένου και του πρώην προέδρου Barack Obama.
Είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας δημοσιογράφος να καλύπτει σε υψηλό επίπεδο τόσο το “βαρύ” ρεπορτάζ όπως το πολιτικό και το πολεμικό, όσο και το πιο “ανάλαφρο”, όπως το ψυχαγωγικό και το αθλητικό, κάτι που ο Νίκος έχει πετύχει. Βλέπετε, στις πολεμικές και πολιτικές αποστολές του βιογραφικού του προστίθενται αμέτρητα αθλητικά και ψυχαγωγικά γεγονότα όπως απονομές των Όσκαρ, παγκόσμια κύπελλα ποδοσφαίρου, Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά και εβδομάδες μόδας σε Λονδίνο, Παρίσι και Νέα Υόρκη. Έχει επίσης πάρει συνέντευξη από τους μεγαλύτερους αστέρες του Χόλιγουντ. Οι Leonardo DiCaprio, Matt Damon, Tom Cruise, Brad Pitt, Κate Blanchett, Steven Spielberg, Martin Scorsese, Donatella Versace, Marc Jacobs, Jennifer Lopez και Celine Dion είναι μερικές από τις διασημότητες που κατά καιρούς έχουν σταθεί απέναντι από το μικρόφωνο του Νίκου.
Στο παρελθόν εργάστηκε ως ελεύθερος παραγωγός ειδήσεων, μεταξύ άλλων για τα BBC, NBC και MSNBC. Γεννημένος στην Αθήνα, κατέχει πτυχίο Επικοινωνιών από το Πανεπιστήμιο Guildhall του Λονδίνου και μεταπτυχιακό στη Δημοσιογραφική Δημοσιογραφία από το Emerson College της Βοστώνης. Ξεκίνησε την καριέρα του από την Ελλάδα στο “Καλημέρα Ελλάδα” με τον Γιώργο Παπαδάκη, ενώ έχει αρθρογραφήσει για αρκετές ελληνικές εκδόσεις, όπως το Klik, το Men και το Nitro.
Σοβαρό αλλά ποτέ σοβαροφανής, αν δεν ήταν δημοσιογράφος, θα ήταν σίγουρα ένας εξίσου επιτυχημένος stand-up comedian. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός του αποπνέουν την αυτοπεποίθηση ενός ανθρώπου που πέτυχε το όνειρο που είχε όταν σε ηλικία 17 ετών έφυγε από την Ελλάδα: να γίνει δημοσιογράφος στο χώρο της τηλεόρασης με παγκόσμια απήχηση και αναγνώριση. Η αποστολή στη ζωή του, λέει ο ίδιος, είναι να κάνει τον κόσμο χαρούμενο. Για όσους έχουν την τύχη να τον γνωρίζουν προσωπικά, είναι κάτι που έχουν εισπράξει στο έπακρο.
Ποιο ήταν το όνειρο σου από παιδί;
Να δουλέψω στην τηλεόραση.
Φιλοδοξία ή ταλέντο; Τι μετράει πιο πολύ για να πετύχει κάποιος;
Και τα δυο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αποτυχία που έχεις βιώσει μέχρι σήμερα και πώς τη διαχειρίστηκες;
Δεν κατάφερα να κρατήσω τη μητέρα μου στη ζωή όταν έπαθε καρκίνο, νόμιζα ότι θα μπορούσα να τα καταφέρω και δεν το έκανα.
Για ποιο πράγμα είσαι πιο υπερήφανος;
Για το γεγονός ότι έχω καταφέρει να κάνω τόσο δύσκολα ρεπορτάζ μαζί τους συνεργάτες μου. Χαρακτηριστικά, θυμάμαι, όταν έγινε ο σεισμός στην Αϊτή δεν μπορούσε να πάει κανένα διεθνές ειδησεογραφικό δίκτυο στο νησί και όλοι περίμεναν το Associated Press. Είχαμε φτάσει με τους συνεργάτες μου στο Μαϊάμι, νοικιάσαμε ιδιωτικό αεροπλάνο και περιμέναμε να μας δώσουν έγκριση να πετάξουμε. Κάτι που ήταν αδύνατο. Όλος ο κόσμος περίμενε το Associated Press να πάει στο νησί για να δώσει εικόνα της κατάστασης εκεί. Έπρεπε να πετάξουμε. Ήμασταν απεγνωσμένοι. Οι πιλότοι μας έλεγαν ότι αποκλείεται να ταξιδέψουμε. Μίλησα με τον αδερφό μου, ο οποίος είναι πιλότος, και με συμβούλευσε να πάρω άδεια ότι πετάμε για τη Δομινικανή Δημοκρατία και όταν φτάσω στην Αϊτή να ζητήσω επείγουσα προσγείωση στο Πορτ-ο-Πρενς (πρωτεύουσα της Αϊτής). Είχαμε δύο τόνους εξοπλισμό και δεν χώρεσε να μπει στο αεροπλάνο που νοικιάσαμε. Τον αφήσαμε όλο πίσω. Πήρα άδεια να πετάξουμε για τη Δομινικανή Δημοκρατία και έκανα ό,τι με συμβούλευσε ο αδερφός μου. Πέτυχε. Καταφέραμε να δώσουμε εικόνα σε όλα τα διεθνή πρακτορεία και μετά από μερικές μέρες μας στείλανε τον εξοπλισμό, τον οποίο θυμάμαι να κατεβάζουμε από το αεροπλάνο με σχοινιά.
Νιώθω ότι αυτή είναι η αποστολή στη ζωή μου, να καταλαβαίνω τους ανθρώπους γύρω μου και, όπου μπορώ, όσο μπορώ, να τους δίνω χαρά.
Τι σε κάνει ευτυχισμένο;
Όταν οι άνθρωποι γύρω μου χαμογελάνε. Με γεμίζει να δίνω χαρά στον κόσμο. Τότε είμαι πραγματικά χαρούμενος.
Αν βαθμολογούσες το πόσο ικανοποιημένος είσαι με τη ζωή σου από το 0 μέχρι το 10 τι σκορ θα έβαζες;
Πάντα θέλω κι άλλα από τη ζωή, δεν ηρεμώ ποτέ. Θα βάλω 10, όμως, γιατί είμαι ευγνώμων για το γεγονός ότι έχω τη δουλειά μου, το σπίτι μου, την υγεία μου. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι.
Αν σε έβλεπε τώρα ο 20χρονος εαυτός σου τι θα σκεφτόταν;
Θα ήταν υπερήφανος με το τι έχω κάνει στη ζωή μου και για το γεγονός ότι μπαίνω στη θέση των άλλων ανθρώπων προσπαθώντας να τους καταλάβω και να αισθανθώ πώς νιώθουν. Νιώθω ότι αυτή είναι η αποστολή στη ζωή μου, να καταλαβαίνω τους ανθρώπους γύρω μου και, όπου μπορώ, όσο μπορώ, να τους δίνω χαρά.
Πώς βιώνεις το lockdown στη Nέα Υόρκη και τις διαδηλώσεις που ακολούθησαν για το θάνατο του George Floyd;
Ήταν τρομακτικό να βλέπω τόσο άδεια την πόλη κατά τη διάρκεια του lockdown. Μένω στη Union Square. Όταν ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις για το θάνατο του Floyd, οι πιο πολλές έλαβαν χώρα κάτω από το σπίτι μου. Πιστεύω ότι δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη. Όταν πρωτοξεκίνησε το lockdown ο κόσμος αγόραζε καπνογόνα – τότε ένιωσα ότι θα γίνουν διαδηλώσεις και αναταραχές λόγω του γεγονότος ότι πολύς κόσμος έχει χάσει τη δουλειά του. Υπάρχουν εκτιμήσεις που δείχνουν ότι το 70% των εστιατορίων στη Νέα Υόρκη μπορεί να μην ξανανοίξουν ποτέ. Κατεβαίνω στην 5η Λεωφόρο και είναι όλα τα μαγαζιά αμπαρωμένα με κόντρα πλακέ, ενώ πολλά έχουν ήδη βάλει ταμπέλες για ενοικιαστήρια ή πωλητήρια, καθώς είναι σίγουρο ότι δεν θα ξανανοίξουν.
Όταν πρωτοξεκίνησε το lockdown η αστυνομία στο Ανατολικό Χάρλεμ αγόραζε καπνογόνα, τότε ένιωσα ότι θα γίνουν διαδηλώσεις και αναταραχές λόγω του γεγονότος ότι πολύς κόσμος έχει χάσει τη δουλειά του.
Πώς εξηγείς αυτής της έκτασης τις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα;
Ο κόσμος έμεινε πολύ καιρό μέσα και ήταν μια αφορμή για να ξεσπάσει. Εννοείται ότι υπάρχει ρατσισμός, αλλά το σπάσιμο των μαγαζιών δεν είχε καμία σχέση με το κίνημα “I Can’t Breathe”. Oι πιο πολλοί αναρχικοί ήταν δυστυχώς ανήλικοι οι οποίοι, με τις πράξεις τους, αμαυρώνουν τη μνήμη των ανθρώπων που σκοτώθηκαν τόσο άδικα. Η αστυνομία έχει σίγουρα κάνει πολλά λάθη, αλλά νομίζω ότι πολλοί από αυτούς που συμμετείχαν στις πορείες ήθελαν απλά να προκαλέσουν.
Έχεις εισπράξει ρατσισμό στην Αμερική;
Όχι ιδιαίτερα. Στη Νέα Υόρκη, καθόλου. Σε κάποιες αποστολές που έχω κάνει στο λεγόμενο “Midwest” κομμάτι των ΗΠΑ, έχω εισπράξει, ναι. Γνωρίζω ότι σε πολλούς Έλληνες στην Ελλάδα η ταινία “My Big Fat Greek Wedding” δεν άρεσε, καθώς δεν αντικατοπτρίζει τον τρόπο που ζουν οι Έλληνες στη χώρα μας. Η ταινία αυτή, όμως, έκανε πολύ καλό στην Αμερική. Έδειξε στους Αμερικάνους πώς είναι οι Ελληνοαμερικανοί “παλιάς κοπής”, πόσο ανθρώπινοι είναι. Γλύκανε θα έλεγα την αντίληψη που έχουν οι Αμερικάνοι γι’ αυτούς.
Πιστεύεις ότι τα γεγονότα των ημερών, καθώς και η προεδρία του Trump σηματοδοτούν την αποδυνάμωση των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκακιέρα;
Αυτό που έχω παρατηρήσει στις Συνόδους Κορυφής και στα summits είναι ότι ο Trump έχει γίνει ο περίγελος πολλών και όλοι περιμένουν σε κάθε τέτοιου είδους συνάντηση να δουν τι θα πει ή τι θα κάνει, γιατί πάντα εκπλήσσει τους πάντες.
Θα επανεκλεγεί ο Trump;
Δεν πιστεύω πια σε exit polls μετά το φιάσκο των προηγούμενων προεδρικών εκλογών που έδιναν τη νίκη στη Hillary. Τα τελευταία polls λένε ότι ο κόσμος δεν είναι ικανοποιημένος με το πώς έχει διαχειριστεί ο Trump την κρίση του COVID-19, αλλά είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε μια πρόβλεψη για τις εκλογές του Νοεμβρίου.
Η ταινία “My Big Fat Greek Wedding” έδειξε στους Αμερικάνους πώς είναι οι Ελληνοαμερικανοί “παλιάς κοπής”, πόσο ανθρώπινοι είναι.
Τι σου λείπει πιο πολύ από τη χώρα σου;
Μου λείπει πολύ η θάλασσα, το άσπρο και το μπλε του Αιγαίου. Ο ήλιος, η ενέργεια που παίρνεις όταν βρίσκεσαι στη χώρα το καλοκαίρι. Και τα τζιτζίκια. Το να είμαι στην παραλία, να ακούω τα τζιτζίκια και να μην είναι κανένας γύρω μου. Ξέρεις, αυτό που λένε η Ελλάδα είναι “ευλογημένη χώρα” ισχύει. Ενεργειακά έχει κάτι μοναδικό. Δεν το λέω μόνο εγώ αλλά και ΟΛΟΙ οι ξένοι φίλοι μου που την επισκέπτονται. Όποιος πάει μια φορά στην Ελλάδα διακοπές, μετά κολλάει.
Και τι ΔΕΝ σου λείπει;
Η μαγκιά. Η νοοτροπία του “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”. Ακόμη και σήμερα είσαι στην ουρά και θα σε παρακάμψει κάποιος για να μπει μπροστά. Ε, αυτό δεν μου λείπει καθόλου. Επίσης, το ότι δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε συλλογικά. Στις ΗΠΑ, οι Έλληνες που ήρθαν τις προηγούμενες δεκαετίες έχουν την ακριβώς αντίθετη φήμη από τους Εβραίους: ότι θα βάλουν τρικλοποδιά ο ένας στον άλλον αντί να λειτουργήσουν ως ομάδα. Έχουν την τάση να κακολογούν ο ένας τον άλλον αντί να αλληλοστηρίζονται και είναι κάτι που βλέπω δυστυχώς να γίνεται πολύ έντονα και στην Ελλάδα.
Θα γύρναγες στην Ελλάδα;
Αυτό θέλω να κάνω κάποια στιγμή. Να κάνω 6 μήνες διακοπές το χρόνο και να γυρίσω όλα τα νησιά της Ελλάδας. Θέλω να δω και τα μικρά νησιά μας, να δω τη Σχοινούσα, την Κίμωλο, να επισκεφτώ και το πιο μικρό νησί που υπάρχει στη χώρα μας.
Θα πας στην Ελλάδα το καλοκαίρι;
Πάω κάθε χρόνο για 4 εβδομάδες. Δεν παίρνω διακοπές τον υπόλοιπο χρόνο για να μπορώ να κατέβω στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Αλλά φέτος, δυστυχώς, δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρω. Κυρίως λόγω των τρομερών εξελίξεων στις ΗΠΑ, του φόρτου εργασίας που έχω και των δυσκολιών στη μετακίνηση λόγω COVID-19.
Σημείωση: Γνώρισα τον Νίκο το 2009, σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τη δημοσιογραφία και την πόλη της Νέας Υόρκης. Από τότε με έχει στηρίξει και συμβουλεύσει όσο κανείς άλλος στο χώρο.
