“Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova” – Δ. Λιαντίνης, Γκέμμα.
Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας γράφει, με φόντο μια κλειστή νησιωτική κοινωνία, για έναν σύγχρονο εφηβικό πρώτο έρωτα, με ό,τι αυτός περιλαμβάνει. Η ενηλικίωσή του είναι εκρηκτική, νοσταλγική, δραματική και συγκινητική. Δυο χαρακτήρες με διαφορετική ιδιοσυγκρασία διαλέγονται χωρίς περιστροφές για το άχρονο της σχέσης τους. Προβαίνοντας σε μια μικρή ανακεφαλαίωση της δικής τους ιστορίας, οι δύο άλλοτε έφηβοι προσπαθούν να αναβιώσουν το παρελθόν και να εντοπίσουν το ρήγμα που τους ώθησε να διαβούν χωριστούς δρόμους, διατηρώντας ασίγαστη τη φλόγα της εφηβείας που τους έκαιγε στο πέρας του χρόνου, επιβεβαιώνοντας τους νόμους της φυσικής και ό,τι αυτοί συνεπάγονται. Η καταγραφή των διαφορών των δύο ηρώων παίρνει δραματουργικά την μορφή ενός αέναου debate φύλων, ρόλων, κουλτούρας, τρόπου ζωής και σκέψης.
Οι “Οι Κάτω από τ’ Αστέρια” αποτελούν ένα φρέσκο, εύληπτο έργο που απευθύνεται σε όλα τα ηλιακά target groups.
Κάτω από τα αστέρια μπορούν να βιωθούν μεγάλοι έρωτες, να ειπωθούν λόγια που μπορεί να τα ακούσει μόνο η νύχτα και να φωτιστούν βαθιά συναισθήματα ξεχασμένα ή επιμελώς κρυμμένα. Οι κάτω από τα αστέρια δεν είναι μόνο ο Νικολής και η Μένια, είναι κάθε άνθρωπος που έζησε, ζει ή μπορεί να ζήσει έναν αληθινό έρωτα που ξεκίνησε στα δεκαπέντε ή τον γύρισε πίσω σε εκείνα τα έτη.
Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής και η Λίλα Μπακλέση σκηνοθετούν από κοινού και συμπρωταγωνιστούν, οπτικοποιώντας ένα timeline μιας σχέσης αιώνιων εφήβων-εραστών που μένει στην αιωνιότητα. Σε ένα λιτό σκηνικό από καρέκλες που έχουν ατάκτως ριχθεί, ο λόγος και η εκφορά του κυριαρχεί σε έντονο εξομολογητικό τόνο.
Στο ρόλο του Νικολή, που είναι ένα μαγκάκι, ένας μποέμ τύπος που γράφει γράμματα κι αφιερώνει την ποιητική συλλογή του στη “Μενίτα” του, ο Μπιμπής ερμηνευτικά βγάζει στην επιφάνεια την εφηβική ανωριμότητα και το πάθος των δεκαπέντε με αρκετές δόσεις χιούμορ που προσιδιάζει σε ένα stand-up comedy που έδινε μια πιο κωμική υπερβάλλουσα διάσταση στο ρομάντζο. Στο ρόλο της Μένιας, του μαζεμένου κοριτσιού από συντηρητική οικογένεια, που συνεχίζει να πιστεύει στον αέναο έρωτα του Νικολή, η Μπακλέση δίνει μια μετρημένη ερμηνεία, μοιράζοντας ισόποσα το συναισθηματικό φορτίο που φέρει αυτή η νεανική πρώτη σχέση.
Εν κατακλείδι, “Οι Κάτω από τ’ Αστέρια” αποτελούν ένα φρέσκο, εύληπτο έργο που απευθύνεται σε όλα τα ηλιακά target groups, υπενθυμίζοντας την Κικερώνεια ρήση, ότι ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο.
