Τον τελευταίο καιρό παρατηρείς όλο και συχνότερα ενδείξεις ότι ο γονιός σου έχει αρχίσει να ξεχνά. Μπορεί να σε ρωτά το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Να ψάχνει διαρκώς πού έχει αφήσει το κινητό τηλέφωνο ή τα κλειδιά του. Ή να μη βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις για να εκφραστεί. «Λες να έχει Αλτσχάιμερ;». Όσο κι αν προσπαθείς να την ξορκίσεις, αυτή είναι η σκέψη που έρχεται συνέχεια στο μυαλό σου. Με την πρώτη όμως νύξη για επίσκεψη σε ειδικό, πέφτεις σε τοίχο: σου λέει πως αυτά είναι υπερβολές και πως εσύ μάλλον ξεχνάς περισσότερο από εκείνον ή εκείνη! Και τώρα, τι;
Αν το παραπάνω σενάριο, σου είναι οικείο, οι στρατηγικές που ακολουθούν μπορεί να σε βοηθήσουν μιας και είναι σχεδιασμένες ώστε να κάμψουν τις αντιστάσεις και του πιο δύσκολου, υπερήφανου ή… ξεροκέφαλου γονιού.
Τακτική #1: Επανάφερε το θέμα σε τακτά χρονικά διαστήματα, πάντα με ευγένεια και υπομονή. Έτσι, θα περάσεις το μήνυμα ότι πρόκειται για ένα ζήτημα που σε απασχολεί πολύ και θες να επιλυθεί.
Τακτική #2: Ρίξ’ το στο φιλότιμο. Πες κάτι όπως αυτό: «Καταλαβαίνω ότι αισθάνεσαι πως δεν έχεις κανένα πρόβλημα και μπορεί να έχεις δίκιο! Καν’ το όμως για χάρη μου, για να ξέρω πως είσαι καλά και να μην ανησυχώ».
Τακτική #3: Ζήτησε τη βοήθεια ενός τρίτου προσώπου. Μετά την αρχική, άκαρπη συζήτηση δεν αποκλείεται για ένα διάστημα να είσαι… το κόκκινο πανί για το γονιό σου. Σε αυτή την περίπτωση, δοκίμασε να του μιλήσει ένας άλλος άνθρωπος που εμπιστεύεται: η αδελφή του π.χ. ή ο πιο στενός του φίλος.
Τακτική #4: Ζήτησε τη βοήθεια του γιατρού. Αν, για παράδειγμα, ξέρεις ότι ο γονιός σου εμπιστεύεται τον παθολόγο του, επικοινώνησε μαζί του. Ενημέρωσέ τον για συμπτώματα που έχεις παρατηρήσει και ζήτησέ του σε επόμενη συνάντηση να διερευνήσει το πρόβλημα.
Τακτική #5: Επικαλέσου ένα άλλο πρόβλημα υγείας. Επικοινώνησε με το γιατρό και μίλησέ του για το ζήτημα που έχει προκύψει. Στη συνέχεια, προγραμμάτισε ένα ραντεβού με αφορμή ένα άσχετο σύμπτωμα που ο γονιός σου αναγνωρίζει ότι έχει (π.χ. πονοκεφάλους, τρέμουλο).
Τακτική #6: Κλείσε διπλό ραντεβού. Ο γονιός σου είναι πιο πιθανό να δεχτεί να επισκεφθεί έναν ειδικό αν πρόκειται να εξεταστεί και κάποιος άλλος για το ίδιο θέμα. Μπορείς να το χειριστείς κάπως έτσι: «Διάβασα πως στο εξωτερικό ο προληπτικός έλεγχος της μνήμης είναι μέρος του ετήσιου checkup. Τι θα έλεγες να κλείσω ένα ραντεβού για να εξεταστείτε προληπτικά και εσύ και ο μπαμπάς;».
Τακτική #7: Φερ’ τον προ τετελεσμένου γεγονότος. Αν ο γονιός σου είναι ανένδοτος, προγραμμάτισε ένα ραντεβού με το ειδικό (αφού πρώτα του μιλήσεις για τις ιδιαιτερότητες της κατάστασης), βγείτε με αφορμή μία άλλη δραστηριότητα (π.χ. ψώνια) και ενημέρωσέ τον για την προγραμματισμένη συνάντηση την τελευταία στιγμή. Εναλλακτικά, ζήτησε από τον ειδικό να πραγματοποιήσει μία κατ’ οίκον επίσκεψη.
Αν νιώθεις ότι η υγεία, η ευημερία και η ασφάλεια του γονιού σου μπαίνουν σε κίνδυνο εξαιτίας των επιλογών του, τότε έχεις την ηθική υποχρέωση να παρέμβεις. Προφανώς είναι εξαιρετικά δυσάρεστο και ψυχοφθόρο να έρχεσαι αντιμέτωπος με την ίδια άκαμπτη, αρνητική συμπεριφορά ξανά και ξανά, κάθε φορά που προσπαθείς να τον πείσεις να πάρει μια απόφαση που, σε τελική ανάλυση, είναι για το δικό του καλό. Το να παραδώσεις όμως τα όπλα και να αφήσεις τα πράγματα στην τύχη τους θα πρέπει να είναι η τελευταία σου επιλογή.
Το άρθρο της Όλγας Λυμπεροπούλου δημοσιέυτηκε αρχικά στο ThriveGlobal.gr
