Πώς γεννιέται το γούστο; Σε ποιο βαθμό είναι έμφυτο και σε ποιο επίκτητο; Δεν γνωρίζω με βεβαιότητα, μα ξέρω σίγουρα πως ο κολλητός μου, ο Θησέας, κατάφερε να μου εμφυσήσει το πάθος του για τα κλασικά αυτοκίνητα, τα οποία μου εξυμνεί κάθε φορά που τα συναντάμε στον δρόμο μας κατά την πολύχρονη συνύπαρξή μας ως οδηγικό ζευγάρι.
Μα –ακόμη διερωτώμαι– τι είναι τελικά το κλασικό στην αυτοκίνηση; Είναι το “ωραίο” και το “καλό” οι μοναδικοί γνώμονες; Mπορεί να είναι δύσκολο να συμφωνήσουμε σε αυτούς, αλλά σίγουρα είναι ευκολότερο να συμφωνήσουμε στο ότι υπάρχουν κάποια αμάξια… ονειρεμένα.
Και, καθώς ονειρεύομαι την κτήση τους και την οδηγική τους εμπειρία, σχηματίζεται σιγά-σιγά μια συλλογή αυτοκινήτων – μια ωδή στο κλασικό αυτοκίνητο, από τα πλέον ανύπαρκτα σε υπάρχοντα και επερχόμενα.
Ποια είναι αυτά τα αμάξια; Εν προκειμένω, θα σας ζητήσω να “πιάσετε” λίγο από το συναίσθημα του Richard Gere ως “American Gigolo” το 1980, καθώς ρόκαρε μέσα στο πρώτο αμάξι από την ονειρεμένη συλλογή που με μεράκι παρουσιάζουμε παρακάτω.
#Νο.1: Mercedes SL R107
Σημείωμα του Θησέα Μυριάνθη, co-editor και “κολλητού” στην οδήγηση.
Η ιδιαιτερότητα του R107 βρίσκεται στην ισορροπία μεταξύ των διαφορετικών ιδιοτήτων που εξυπηρετεί – στον κόσμο της αυτοκίνησης υπάρχουν τρεις:
– Η ποιότητα του γλυπτού, που η ομορφιά του επισκιάζει οποιοδήποτε τεχνικό ελάττωμα.
– Η συνοδευόμενη από αντίστοιχη τεχνική ταυτότητα οδηγική συμπεριφορά.
– Η δυνατότητα χρηστικότητας επί καθημερινής βάσης.
Για μένα δεν υπάρχει κάποιο αυτοκίνητο που να συνδυάζει όλες αυτές τις αξίες τόσο καλά όσο το R107.
Επέτειος 50 Χρόνων
Το λες και απότιση φόρου τιμής δεδομένου ότι φέτος συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τo “λανσάρισμά” του – του πιο διαδεδομένου ίσως από τα πλέον κλασικά της Mercedes. Έγινε γνωστό και παραμένει πασίγνωστο μέσω της προβολής του σε κάθε λογής πολιτιστικά μέσα.
Eίναι ένα από τα ελάχιστα αμάξια που δεν συγκινούν μόνο τους έμπειρους συλλέκτες τύπου Schumacher, αλλά και τους μάλλον λιγότερο – όπως τη Sade ή τον Bob Marley, με ένα 500 SL του ’81, του οποίου την αναπαλαίωση ανέθεσε στην εκπομπή Counting Cars του History Channel ο γιος του, Ziggy.
Τα R107 πρωτοεμφανίστηκαν τον Απρίλιο του 1971 και συνέχισαν να κατασκευάζονται έως το 1989, αποτελώντας έτσι το μοντέλο της Mercedes με τη δεύτερη μακροβιότερη παραγωγή.
Εκτιμάται ότι σε αυτά τα 18 χρόνια, η Mercedes παρήγαγε γύρω στα 300 χιλιάδες R107 στη βιομηχανία της στο Sindelfingen της Γερμανίας. Πενήντα χρόνια αργότερα, τα R107 βιώνουν την post-production ζωή τους στη διεθνή αγορά κλασικών αυτοκινήτων.
Σύμβολο Χρυσής Εποχής
Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 η Mercedes-Benz είχε ανέλθει στην παγκόσμια λίστα με τους πιο πετυχημένους κατασκευαστές αυτοκινήτων πολυτελείας, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα.
Συγκεκριμένα, η εποχή από τα 50s μέχρι και τα 90s μπορεί να χαρακτηριστεί και ως η χρυσή εποχή του εξίσου χρυσού brand – δεν είναι τυχαίο ότι η Mercedes έχει πρωτοστατήσει στους στίχους πολλών επίδοξων-ζάμπλουτων ράπερ, από τον Biggie μέχρι τον Kendrick πιο πρόσφατα. To R107, χωρίς αμφιβολία, ταυτίζεται με αυτή την περίοδο, καθώς παρέμεινε σε κυκλοφορία τα περισσότερα χρόνια του brand.
Αμάξι με Περιεχόμενο
Ένα ολοκαίνουργιο κόνσεπτ, άγνωστο στην πραγματικότητα πριν και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έδωσε μεταπολεμικά μορφή στην οδηγική κλάση των “Gran Turismo”: αμαξιών για σταθερή οδήγηση υψηλής ταχύτητας με ισχυρό κινητήρα και συμπαγές κλειστό αμάξωμα.
Σε μια απρόσμενη εκτροπή από τη σχεδιαστική ταυτότητα της δεκαετίας του 1950 και της σειράς 113 “Pagoda” SL, το R107 σηματοδότησε την τρίτη, επαναστατική γενιά της οικογένειας SL. Ο Freidrich Geiger –ο τότε υπεύθυνος του τμήματος design της Mercedes– σχεδίασε ένα σύγχρονο roadster κοφτερής μορφής, με στόχο να προσελκύσει και τα δύο φύλα.
Έτσι, βλέπουμε να οδηγούν το R107 και υπέρκομψες παρουσίες, όπως η χήρα πλέον του David Bowie, η Iman, ή η Sharon Stone στο “Casino”. Αναφέρω μόνο αυτά τα παραδείγματα, καθώς η λίστα κινηματογραφικών εμφανίσεων του R107 δεν έχει τελειωμό. Γιατί;
Η Λεπτομέρεια κάνει τη Διαφορά
Φαινομενικά, το όραμα του Geiger ήταν τόσο απλό όσο και η κομψότητα της οριζόντιας γραμμής του R107. Πρακτικά όμως, η διορατικότητα του design του ξεπερνούσε την αξιολόγηση της πρώτης ματιάς.
Εντοπιζόταν, μάλιστα, σε λιγότερο εμφανείς λεπτομέρειες: από τα φώτα, που είχαν ένα layer οριζόντιων ραβδώσεων ώστε να φαίνονται ακόμη και όταν τα επικαλύπτει χιόνι ή λάσπη, μέχρι το τοσοδούλικο περίγραμμα των κλειδαριών, που είχε εμπλουτιστεί με μια μικρή επένδυση χρωμίου, το R107 εφιστά την προσοχή στη λεπτομέρεια χωρίς να την κραυγάζει.
Αξιοσημείωτο –αν όχι θαυμαστό– ήταν το investment του Geiger σε θέματα ασφαλούς οδήγησης, με πιο ισχυρό παράδειγμα τη δεξαμενή καυσίμου να έχει τοποθετηθεί πάνω από τον πίσω άξονα, που διατηρήθηκε και στα διαδοχικά μοντέλα των σειρών W116, 123, 124 κ.λπ.
Ό,τι Πληρώσεις, Παίρνεις!
Τα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας του, το R107 κόστιζε 5.400 λίρες, σαν να λέμε σήμερα 80 χιλιάδες, στο περίπου. Ποσό εξωφρενικό για τα δεδομένα της εποχής – με τα ίδια λεφτά έπαιρνες τη Ferrari Dino 246 και στη μισή τιμή Jaguar E-Type. Και όμως, οι πρώτοι ιδιοκτήτες θα διαπίστωναν πως ήταν μια εξαιρετικά value for money επιλογή, αν ζούσαν όλοι αρκετά ώστε να καμαρώσουν τα αμέτρητα R107 που επέζησαν αυτών.
Αν κάπου όμως φαίνεται πραγματικά η αξία του R107 είναι στις κερδοφόρες μεταπωλήσεις του – όπως με διαβεβαίωσε ο Βύρωνας Ρηγινός, συλλέκτης/λάτρης κλασικών αυτοκινήτων και πρόεδρος του Σωματείου Ιδιοκτητών Ιστορικών Οχημάτων Ελλάδας (ΣΙΣΟΕ). Συναντηθήκαμε λίγο πριν από το κλείσιμο του καλοκαιριού για να συζητήσουμε γύρω από το κλασικό αμάξι και τα R107, μιας και κάποτε είχε αποκτήσει ένα και εκείνος.
Συζητώντας με έναν… Petrolhead*
*Να πούμε αρχικά ότι “Petrolhead” ονομάζεται ο φανατικός της αυτοκίνησης.
“Είχα ένα από τα τελευταία που βγήκαν, το μεγάλο, το αμερικάνικο, το 560. Η κουπέ μου, η Grace. Ήταν του πρίγκιπα Μιχαήλ, Michel De Grèce!”
Αν και είμαι σίγουρη ότι το provenance history του αμαξιού έχει τρομερό ενδιαφέρον, δεν τολμώ να ρωτήσω περαιτέρω λεπτομέρειες, μη φανώ αδιάκριτη. Οπότε στέκομαι στο όνομα.
“Γυναίκες είναι πάντα τα αμάξια. Για αυτό όλα τα αυτοκίνητα παίρνουν γυναικεία ονόματα – όπως και τα σκάφη”.
Μου δείχνει την “desert taupe” τόνων Grace στο προσωπικό του blog, όπου βρίσκεται και μία φωτογραφία της Grace Kelly να οδηγεί ένα αντίστοιχο μοντέλο. Μπορεί να είναι σουρεάλ σκέψη, αλλά όντως αυτό το αμάξι θα ήταν σίγουρα ξανθιά γυναίκα. Από τη μετέπειτα συζήτησή μας, όμως, καταλαβαίνω πως μάλλον “ερωτεύτηκε” άλλη.
“Πράγματι, δεν είναι η αδυναμία μου. Όλα τα Mercedes τα έχω σε εκτίμηση, αλλά το 107 είναι πιο πιασάρικο επειδή είναι ευρέως γνωστό – οπότε παύει να είναι το ίδιο επιθυμητό. Για κάποιον που ενδιαφέρεται να ξεκινήσει τη συλλογή του, όμως, το 107 είναι ένα καλό entry point”.
Τον ρωτάω αν γνωρίζει κάποιον “παράδεισο” για συλλέκτες – Mercedes και όχι μόνο.
“Ορίστε, δες εδώ τι γίνεται”, μου λέει, δείχνοντάς μου την ιστοσελίδα του Classic Trader, όπου με μια απλή αναζήτηση έχει βρει 250 αποτελέσματα R107 προς πώληση, με τιμές που κυμαίνονται από 6 έως 120 χιλιάδες ευρώ.
“Είναι ξεκάθαρο το popularity του αυτοκινήτου αυτού. Εμείς οι συλλέκτες παρακολουθούμε τα πάντα. Το Bring a Trailer είναι καλύτερο. Εδώ έχει όλα τα 107 που είναι σε auction, σε πόσες ώρες λήγουν… Θέλει προεργασία, αλλά αν σε δεχτούν, ξέρεις ότι θα πουλήσεις”.
Καθώς αναλογίζομαι την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο τα τελευταία δύο χρόνια σχεδόν, απορώ για την κινητικότητα αυτής της αγοράς.
“Ο κορωνοϊός δούλεψε υπέρ ημών: ο κόσμος είχε χρόνο και έπαιζε με τα κλαβιέ, με τα auctions κ.λπ. Χρηματιστήριο είναι και αυτό, άλλοτε ανεβαίνει, άλλοτε κατεβαίνει. Τα τελευταία χρόνια έχει σταθερά ανοδική πορεία – έχει μεγάλο μέλλον αυτή η αγορά. Όπως λέει και ένας φίλος, investment in the classic car market is better than gold!”.
Κλείνουμε έχοντας δώσει ραντεβού στο Πεδίον Ωραίων Οχημάτων, με την υπόσχεση ότι εκεί θα βρω πολλά περισσότερα Dream Cars, πέραν του R107…
Διαβάστε ακόμα στην αθηΝΕΑ: