Οι καλύτερες μέρες για να πάει κανείς θέατρο είναι όταν όλοι λείπουν από την Αθήνα. Δεν χρειάζεται να κλείσεις εισιτήρια, αλλά μπορείς να τα πάρεις απευθείας από το γκισέ. Η Καθαρά Δευτέρα ήταν μία από αυτές τις μέρες. Πήρα το αμάξι μου, με το πλέον μονίμως σπασμένο φινιστρίνι, το πάρκαρα στην Ακαδημίας, στα λεωφορεία, και κατηφόρισα προς το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, όπου η ομάδα Kursk, σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη, ανεβάζει τον Οθέλλο του Shakespeare.
Εκείνο το βράδυ της Δευτέρας, ο Οθέλλος, μου αποκαλύφθηκε σα φίλος. Έτσι κι εγώ, σαν φίλη, σας παροτρύνω να πάτε να τον απολαύσετε.
Η μόνη επαφή που είχα με τον Οθέλλο πριν από εκείνο το βράδυ ήταν όταν έπαιζα μικρή το παιχνίδι με τα μαύρα και τα άσπρα πούλια, που στη συνέχεια ανακάλυψα ότι ονομάστηκε έτσι λόγω της σύγκρουσης του (μαύρου) Οθέλλου και της (λευκής) Δυσδαιμόνας. Η ιστορία του Οθέλλου όμως δεν μας είναι ξένη. Ένας απόλυτα ερωτευμένος άντρας, μια προδομένη αγάπη, ζήλεια και εκδίκηση, αλλά και το αιώνιο δίπολο του κακού και του καλού που μας βασανίζει. Ο κάθε χαρακτήρας είναι ένας από εμάς. Ο χειριστικός Ιάγος (Ανδρέας Κοντόπουλος), ο πιστός Κάσσιος (Ανδρέας Κωνσταντίνου ), ο ανυπόμονος και επιρρεπής Ροδρίγο (Μιχάλης Τιτόπουλος) και ο ερωτευμένος Οθέλλος (Γιάννης Παπαδόπουλος).
Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη
Πρόκειται για ένα από τα πιο σκληρά έργα του William Shakespeare, που όμως αποδίδεται με μια τρυφερότητα μπροστά στο κοινό που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο. Ο -παράφορος και παράφρων- Χάρης Φραγκούλης κατεβάζει την τραγωδία από το απρόσιτο και τη φέρνει στα μέτρα σου, αναδεικνύοντας τους καταδικασμένους ήρωες του Shakespeare και τον παράφορο και παράφρονα Οθέλλο. Έχοντας παρακολουθήσει τον Φραγκούλη ως ηθοποιό, βλέπεις κομμάτια της υποκριτικής του σε κάθε έναν από τους χαρακτήρες που ενσαρκώνει.
Το ζωντανό μουσικό παιχνίδι του Κορνήλιου Σελαμσή, ο πάντα υπέροχος Άγγελος Παπαδημητρίου και η δυνατή παρουσία της Κατερίνας Λούβαρη-Φασόη σαν Αιμιλία, δένουν με μοναδικό τρόπο με την ομάδα, παράγοντας μια πραγματικά άρτια παράσταση. Οι εκρήξεις των ηθοποιών, οι κραυγές, η ζωώδης κινησιολογία σε μαγνητίζουν, καθώς σε πηγαίνουν πίσω στην ουσία, στην αρχή του δίπολου.
Άλλωστε, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Σοφία Κόκκαλη που ενσαρκώνει τη Δυσδαιμόνα, σε συνέντευξη που έδωσε στο elculture.gr: “Όλο το έργο έχει να κάνει με το Ποιος είναι ο καθένας; Υπάρχει η φύση σου που σε ωθεί σε κάτι, υπάρχει κι ο δικός σου έλεγχος να θέλεις να είσαι κάτι άλλο, να περιορίσεις τον εαυτό σου προς τα εκεί, να τον πας προς το καλό”.
Εκείνο το βράδυ της Δευτέρας, ο Οθέλλος, μου αποκαλύφθηκε σα φίλος. Έτσι κι εγώ, σαν φίλη, σας παροτρύνω να πάτε να τον απολαύσετε.
