Η υποψηφιότητά μου ως Ευρωβουλευτή έχει αποτελέσει αυτό που οι Άγγλοι ονομάζουν eye-opener. Η ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, είναι ίσως το ξεσκαρτάρισμα. Περίμενα ότι πολλές γυναίκες που βρίσκονται ήδη σε θέσεις εξουσίας ή σε θέσεις μάχιμες στον πολιτικό βίο θα “στέκονταν” δίπλα μου. Φανταζόμουν ότι σε μένα θα αναγνώριζαν έναν πρότερο πολιτικό εαυτό τους και θα ενίσχυαν τη φωνή μου. Υπέθετα ότι θα μου αναγνώριζαν το βιογραφικό, την εν γένει παρουσία μου, το γεγονός ότι, όπως και εκείνες κάποτε, έτσι και εγώ έχω μία οικογένεια που πρέπει τώρα να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα.
Θεωρούμε, και όχι άδικα, ότι η ποσόστωση στα ψηφοδέλτια μας αδικεί. Δεν μπορούμε όμως να διεκδικούμε την πολιτική ισότητα, εάν πρώτα δεν την εξασφαλίσουμε η μία για την άλλη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες δομές στήριξης. Ούτε ζούμε σ᾽ ένα παράλληλο, ιδεατό σύμπαν πολιτικού “lean in”, όπου καθισμένες σε “κύκλο” θα αποκτήσουμε τα εργαλεία και τα δίκτυα που χρειαζόμαστε προκειμένου να στηρίξουμε με επιτυχία την πολιτική μας παρουσία. Ούτε, βέβαια, η υποψήφια μέντορας είναι άμεσα διαθέσιμη, ακόμα και αν έχει τη διάθεση να νουθετήσει και να καθοδηγήσει. Είναι και εκείνη υποψήφια σε κάποια εκλογική διαδικασία και διεκδικεί, όπως και εγώ, την ψήφο των πολιτών. Θα ήθελα όμως να έβλεπα λιγότερο πρωτόκολλο. Θα ήθελα να μην αναπαράγεται, μεταξύ γυναικών, η ιδιότυπη ιεραρχία που ισχύει ενίοτε στην πολιτική μεταξύ αντρών-γυναικών. Ας ελαττώνονται οι αυτοματισμοί, ειδικά επειδή γνωρίζουμε ότι οι γυναίκες εκ των πραγμάτων περιθωριοποιούνται πιο εύκολα – είτε γιατί υπόκεινται σε μεροληπτικές πρακτικές, συμπεριφορές, και αρνητικά στερεότυπα, είτε γιατί συχνά, όταν αξιολογούνται, τα πτυχία και οι περγαμηνές τους έχουν δια μαγείας λιγότερη αξία.
Θεωρούμε, και όχι άδικα, ότι η ποσόστωση στα ψηφοδέλτια μας αδικεί. Δεν μπορούμε όμως να διεκδικούμε την πολιτική ισότητα, εάν πρώτα δεν την εξασφαλίσουμε η μία για την άλλη. Θεωρούμε, και λογικά, ότι οι γυναίκες λόγω των πολλαπλών ρόλων (βλ. βάρη) που επωμίζονται είναι πιο γρήγορες, πιο αποτελεσματικές, και χρησιμοποιούν πιο ποιοτικά την υπολογιστική ισχύ του εγκεφάλου τους. Ας σκεφτούμε λοιπόν θετικά. Έχουμε τη δυνατότητα να πολλαπλασιάσουμε εμείς τη δυναμική μας, δουλεύοντας ομαδικά με καθαρούς στόχους. Είναι σημαντικό να εκλέξουμε μία κρίσιμη μάζα γυναικών- να μία αναθεωρημένη εκδοχή του lean in-, στο εθνικό και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Ας γίνουμε μία ελέγχουσα μειοψηφία που θα μπορεί, μέσα από το έργο της, να πετύχει σημαντικά κέρδη σε θέματα όπως η υγεία, η σεξουαλική κακοποίηση, η οικονομική ένταξη, το κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ ανδρών και γυναικών στην απασχόληση.
Η άμιλλα, λέξη σχεδόν ξεχασμένη, είναι αυτή που θα ενισχύσει τη συλλογικότητα στη διεκδίκηση και τη δράση. Ο “ανταγωνισμός” εκ των πραγμάτων μας επαναφέρει στη μοναδικότητά μας και, τελικά, μας περιχαρακώνει. Βοηθάμε η μία την άλλη για να είμαστε μετρήσιμες και να μην έχουμε την ανάγκη ποσόστωσης ή οποιουδήποτε άλλου μέτρου που ουσιαστικά αποδυναμώνει το δυναμικό μας. Βοηθάμε η μία την άλλη γιατί η γυναικεία ηγεσία συνδέεται με καλύτερη και ποιοτικότερη διακυβέρνηση. Σε συμβολικό επίπεδο, βοηθάμε η μία την άλλη γιατί αυτή είναι η παρακαταθήκη μας για τα κορίτσια που ακολουθούν μετά από εμάς.
