Στον χώρο ακούγονται νανουρίσματα. Στα εβραϊκά, στα αραβικά, στα αμχαρικά, στα ρωσικά, στα περσικά, στα ρουμανικά, στα μαροκινά αραβικά, στα γερμανικά, στα ελληνικά. Κανείς δεν κοιμάται όμως. Για την ακρίβεια, καμία δεν κοιμάται. Γιατί “απλώς” δεν ζει. Δολοφονήθηκε από τον άντρα, τον σύντροφο ή τον πρώην της. Και το νανούρισμα πάει στον βρόντο. Όπως η ζωή των δολοφονημένων γυναικών.
Τα νανουρίσματα αποτελούν την ηχητική επένδυση της έκθεσης για θύματα γυναικοκτονιών που έχει τον τίτλο She’s gone (Για ένα αδειανό πουκάμισο) και φιλοξενείται έως τις 14 Δεκεμβρίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Πρόκειται για ένα διεθνές project που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, από πόλη σε πόλη, ως διαμαρτυρία για τις γυναικοκτονίες. Δημιουργοί της εγκατάστασης είναι ο Ισραηλινός συν-διευθυντής της έκθεσης και σχεδιαστής Adi Levy και η Ισραηλινή σκηνοθέτις ντοκιμαντέρ και ακτιβίστρια κατά της έμφυλης βίας Keren Goldstein, η οποία θέλησε να διαμαρτυρηθεί για τη βία εναντίον των γυναικών, καθώς από το 2010 έως το 2019, μόνο στο Ισραήλ, μετρούσε τουλάχιστον 189 γυναίκες νεκρές.
Τα “Αδειανά Πουκάμισα” της Keren Goldstein περιλαμβάνουν ιστορίες Ισραηλινών γυναικών, ενώ στην Ελλάδα η έκθεση συμπεριλαμβάνει και ένα ρούχο της Ελένης Τοπαλούδη, του κοριτσιού που οι δυο δολοφόνοι της βίασαν, κακοποίησαν και πέταξαν στη θάλασσα της Ρόδου ενώ ήταν ακόμη ζωντανό.
Η εθνικότητα των θυμάτων όμως δεν έχει καμία σημασία.
Παράλογες Ιστορίες Φρίκης
Η φρίκη των γυναικοκτονιών και της βίας κατά των γυναικών αποτυπώνεται ακόμη και στα νούμερα. Κατά μέσο όρο, 137 γυναίκες ανά τον κόσμο δολοφονούνται καθημερινά από τον σύντροφό τους ή από κάποιον συγγενή τους, 1 στις 5 γυναίκες θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού, 500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εκτιμάται ότι διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική εργασία.
Τα “Αδειανά Πουκάμισα” της Keren Goldstein περιλαμβάνουν ιστορίες Ισραηλινών δολοφονημένων γυναικών, ενώ στην Ελλάδα η έκθεση συμπεριλαμβάνει και ένα ρούχο της Ελένης Τοπαλούδη.
Ο παραλογισμός των γυναικοκτονιών, που οφείλεται εν πολλοίς στην πατριαρχία που ορίζει την καθημερινότητά μας, δεν χωράει σε καμιά απολύτως λογική. Κάτι που διαπιστώνεται από τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από το project “She’s gone”.
Εξωφρενικά Αληθινά Γεγονότα
Το project της Keren Goldstein αποτελείται, εκτός από το ηχητικό του μέρος, από ρούχα που φορούσαν οι δολοφονημένες γυναίκες. Ένα πράσινο μπλουζάκι, ένα παλτό από ψεύτικη γούνα, ένα μακρύ κεντημένο φόρεμα, ένα τζιν παντελόνι, ένα τυχερό φούτερ φορεμένο πριν από κάθε διαγώνισμα… Δίπλα σε κάθε ρούχο υπάρχει η φωτογραφία της δολοφονημένης γυναίκας που το φορούσε. Μαζί και ένα σύντομο σημείωμα της φρικιαστικής ιστορίας.
Τα σημειώματα γράφουν:
Iris Gorelik. Δολοφονήθηκε τη Δευτέρα 30 Απριλίου 2013, στα 39 της χρόνια, από τον πρώην σύζυγό της. Όταν καθυστέρησε να επιστρέψει ένα βράδυ στο σπίτι της, πράγμα σπάνιο, την αναζήτησε η μητέρα της ακόμη και στην κατοικία του πρώην άντρα της. Εκείνος δεν ήξερε τίποτα. Προθυμοποιήθηκε, δε, να βοηθήσει στις έρευνες. Την επόμενη μέρα η αστυνομία επέστρεψε με το απαραίτητο ένταλμα στο σπίτι του πρώην συζύγου της Iris Gorelik. “Εντόπισε” το διαλυμένο σε καυστική σόδα σώμα του θύματος μέσα σε έναν μεγάλο μαύρο ηλιακό θερμοσίφωνα στο κλειδωμένο μπάνιο του σπιτιού του.
Η Iris Gorelik είχε τρεις γιους. Ο ένας, όταν άκουσε στο δελτίο ειδήσεων τι συνέβη στη μητέρα του, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Ο δολοφόνος της καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και η σύζυγός του εκτίει ποινή κάθειρξης 15 ετών, αφού καταδικάστηκε ως συνεργός σε φόνο.
Παρότι είχαν χωρίσει, θέλησε να τον βοηθήσει να εγκατασταθεί στο καινούργιο του διαμέρισμα. Όταν εκείνος της ζήτησε να είναι ξανά μαζί και εκείνη αρνήθηκε, της έσπασε το κρανίο με ένα σφυρί.
Duaa Abu Sharich. Δολοφονήθηκε το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016, στα 32 της χρόνια, μπροστά στα παιδιά της. Τα είχε πάρει από τον πρώην σύζυγό της ο οποίος, μετά τον χωρισμό τους, της είχε επιτρέψει να τα δει για πρώτη φορά εκείνη την ημέρα. Ο σύζυγος της Duaa τη χτυπούσε συχνά. Μια φορά της έσπασε τη μύτη. Δύο χρόνια πριν από τη δολοφονία της την είχαν απαγάγει, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. Αρνήθηκε να πάει σε ξενώνα κακοποιημένων γυναικών, λέγοντας ότι προτιμούσε να τη σκοτώσουν στο σπίτι της, κοντά στους γονείς της. Ο δολοφόνος της δεν βρέθηκε ποτέ.
Dafna Bar Zion. Δολοφονήθηκε την Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014, στα 49 της χρόνια, από τον πρώην σύντροφό της. Παρότι είχαν χωρίσει, θέλησε να τον βοηθήσει να εγκατασταθεί στο καινούργιο του διαμέρισμα. Όταν εκείνος της ζήτησε να είναι ξανά μαζί και εκείνη αρνήθηκε, της έσπασε το κρανίο με ένα σφυρί. Η Dafna Bar Zion ήταν μια ανεξάρτητη γυναίκα, μουσικός και επιχειρηματίας. Προτού δολοφονηθεί, συμμετείχε στην παραγωγή της ταινίας “Good Mood”, που πραγματευόταν τη βία κατά των γυναικών. Ο δολοφόνος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Limor Rimokh. Δολοφονήθηκε την Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013, στα 28 της χρόνια. Η Limor Rimokh χώρισε από τον φίλο της με τον οποίο συζούσαν στο Τελ Αβίβ. Μετά τον χωρισμό τους επέστρεψε στο σπίτι των γονιών της, στην πόλη Άσντοντ. Όταν, έπειτα από δύο χρόνια, πήγε στο Τελ Αβίβ για να επισκεφθεί μια φίλη της, βρέθηκε νεκρή. Ο δολοφόνος τής έκοψε τον λαιμό και τη μαχαίρωσε 28 φορές, όσα και τα χρόνια που έζησε. Ο δολοφόνος της καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση, έπειτα από συμφωνία.
Ganit Tsinman. Δολοφονήθηκε την Παρασκευή της 1ης Μαρτίου 1996, στα 22 της χρόνια, από τον πρώην φίλο της, με τον οποίο είχαν σχέση μόλις τριών μηνών. Η Ganit Tsinman ήταν φεμινίστρια και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών. Γνώρισε τον Αμερικανό φίλο της στο Πανεπιστήμιο. Μια εβδομάδα μετά τον χωρισμό τους, εκείνος την παρακάλεσε να συναντηθούν. Μόλις βρέθηκαν, της έκοψε τον λαιμό. Ο δολοφόνος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά η ποινή του μετριάστηκε σε 33 χρόνια.
Ο δολοφόνος τής έκοψε το λαιμό και τη μαχαίρωσε 28 φορές, όσα και τα χρόνια που έζησε.
Alla Daher. Δολοφονήθηκε την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011, στα 19 της χρόνια. Η δολοφονία της δεν έχει εξιχνιαστεί ακόμη, αλλά η σχέση της με τον σύντροφό της ήταν προβληματική. Εκείνη σπούδαζε Ιατρική στη Μολδαβία, κάτι που εκείνος δεν ενέκρινε. Όταν της είπε ότι έπρεπε να μείνει στο Ισραήλ για να τον παντρευτεί κι εκείνη επέμενε να επιστρέψει στις σπουδές της, της άρπαξε με τη βία το διαβατήριο. Η καταγγελία που έκανε στην αστυνομία δεν εξετάστηκε ποτέ.
Anat Elimelech. Δολοφονήθηκε την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 1997, στα 23 της χρόνια, από τον σύντροφό της. Η Anat Elimelech ήταν μοντέλο και ηθοποιός. Ο σύντροφός της ήταν πολύ κτητικός και συχνά της έκανε σκηνές. Μια εβδομάδα πριν από τη δολοφονία της, την έκλεισε στο σπίτι του, απειλώντας την με όπλο. Όταν έφτασε η αστυνομία, εκείνη τον κάλυψε. Βρέθηκε νεκρή στο σπίτι του φίλου της. Αρχικά είπαν πως εκείνη τον σκότωσε και μετά αυτοκτόνησε. Τελικά είχε γίνει το αντίθετο, κάτι που αποκαλύφθηκε έπειτα από την επιμονή της οικογένειάς της.
Shlomit Alkobi. Δολοφονήθηκε το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2005, στα 26 της χρόνια, από έναν εφήμερο εραστή της με τον οποίο δούλευαν μαζί. Εκείνη ήταν παντρεμένη και, όταν ζήτησε διαζύγιο από τον σύζυγό της, εκείνος την απείλησε πως θα αυτοκτονούσε. Ο εραστής της την έπνιξε. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Η ποινή του μειώθηκε σε 32 χρόνια, μετά την οποία θα απελαθεί από το Ισραήλ.
Fatma Elhib. Δολοφονήθηκε την Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014, στα 13 της χρόνια, όταν αρνήθηκε να παντρευτεί τον ξάδελφό της. Παρότι η μικρή Fatma Elhib ανήκε σε προοδευτική οικογένεια, κάποια από τα μέλη της ήταν το ακριβώς αντίθετο. Όπως ο ξάδελφός της, που όταν απαίτησε να την παντρευτεί κι εκείνη αρνήθηκε, τη σκότωσε. Ο δολοφόνος της και οι συνεργοί του, συμπεριλαμβανομένου του αδελφού της Fatma, καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 15 χρόνων.
Malkam Tasra. Δολοφονήθηκε την Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010, στα 26 της χρόνια, από τον σύντροφό της. Η Malkam Tasra ήταν ανεξάρτητη, διαζευγμένη και μητέρα ενός κοριτσιού. Οι γονείς της της σύστησαν έναν νέο άντρα, με στόχο να φτιάξει τη ζωή της. Έπειτα από έξι μήνες σχέσης, εκείνος τη μαχαίρωσε, ενώ τα μέλη και των δυο οικογενειών βρίσκονταν στο σπίτι. Ο δολοφόνος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 χρόνων.
Salamlak Tasra. Δολοφονήθηκε την Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015, στα 35 της χρόνια, από τον δεύτερο σύζυγό της, επειδή αρνήθηκε να γράψει στο όνομά του το σπίτι που είχε αγοράσει με δικά της χρήματα. Η Salamlak Tasra είχε τρία παιδιά. Ένα κορίτσι από τον πρώτο της γάμο και δύο ακόμη κόρες που απέκτησε στον δεύτερο γάμο της. Η ποινή του δολοφόνου εκκρεμεί ακόμη.
Ελένη Τοπαλούδη. Βιάστηκε και δολοφονήθηκε στα 21 της χρόνια από τον Μανώλη Κούκουρα και τον Αλέξανδρο Λούτσαϊ στο νησί της Ρόδου όπου φοιτούσε, όταν αρνήθηκε να συνευρεθεί σεξουαλικά μαζί τους. Οι δολοφόνοι καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη και 15 χρόνια έκαστος για ομαδικό βιασμό και ανθρωποκτονία από πρόθεση χωρίς ελαφρυντικά.
Διαβάστε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
Οι Πολλαπλές Μορφές Βίας Κατά των Προσφυγισσών
“Επικίνδυνες”: Ο Φεμινισμός στα Καλύτερά του
