Όταν κρατώ ένα βιβλίο στα χέρια μου ξέρω πως, μόλις το ανοίξω και αρχίσω να το διαβάζω, θα συναντήσω τον κόσμο όλο. Τα μήκη και τα πλάτη του. Θα λάβω γνώση.
Θα συναντήσω ανθρώπους και θα συναισθανθώ τα πάθη τους. Θα συνομιλήσω νοερά μαζί τους. Και όταν έχουν κάτι σημαντικό να μου πουν, θα το γράψω εδώ, σε αυτό τον χώρο, επειδή ίσως να θέλετε κι εσείς να το διαβάσετε.
Διανύοντας μια από τις πιο θερμές θερινές περιόδους, ας μιλήσουμε για κάτι εξίσου καυτό. Τον έρωτα. Που δεν κοιτά ούτε χρόνια ούτε ιδιαίτερες συνθήκες. Ρίχνει τα βέλη του και σε βαράει κατακούτελα όπως ο ήλιος, και μάλιστα εν μέσω καύσωνα. Και αν δεν φοράς καπέλο, την πάτησες. Ή –πάλι– κρύβει μυστικά που, αν αποκαλυφθούν, κάηκες και άντε να σβήσεις τις φλόγες του…
Το Μενού του Έρωτα | Nicolas Barreau | Εκδόσεις Πατάκη
Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ο Αντρέ αποφασίζει να κάνει την πολυπόθητη πρόταση γάμου στην αγαπημένη του Ορελί έπειτα από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες. Ο Αντρέ είναι γνωστός συγγραφέας και η Ορελί ιδιοκτήτρια και μαγείρισσα ενός μικρού εστιατορίου.
Μαγειρική, λογοτεχνία και έρωτας. Στην Πόλη του Φωτός. «Πα μαλ, πα μαλ!» Ο Αντρέ το σχεδιάζει πολύ καλά στο μυαλό του αλλά δεν ξέρει ότι τα πράγματα δεν έρχονται ποτέ όπως τα σχεδιάζουμε…
Ωραίο, αξιοπρεπές, ρομαντικό και τρυφερό, με άρωμα και γεύση Παρισιού. Χιούμορ και καθημερινά στιγμιότυπα από τη ζωή και τα έργα ενός ερωτευμένου ζευγαριού.
Χρειάζεται τελικά να ξεφεύγουμε πότε πότε από την καθημερινότητα, να βλέπουμε τη ζωή πιο ανάλαφρα. Γιατί τι είναι η ζωή χωρίς το αλατοπίπερο στο τραπέζι, χωρίς το χρώμα και το άρωμα όσων ονειρευόμαστε; Χωρίς ένα χαμόγελο, χωρίς να τρως μια σοκολάτα στα κρυφά;
Ωραίοι τύποι τελικά οι δυο τους. Φρέσκο, ζωντανό, με συνεχή ροή καταστάσεων παρεξήγησης. Πολύ το ευχαριστήθηκα!
– «Κοιτάξτε, Αντρέ, το μυθιστόρημά σας είναι αξιαγάπητο κι έχει τη γοητεία του, είναι διασκεδαστικό και ακαταμάχητα ρομαντικό, κι εγώ προσωπικά το απόλαυσα όταν το διάβασα, αλλά…
– Αλλά;
– Ε, να, πώς να το θέσω… Δεν χρειάζεται να σας το πω εγώ αυτό, Αντρέ. Στη λογοτεχνία δεν υπάρχει ευτυχές τέλος, ο άνθρωπος υποφέρει από το σύμπαν, απελπίζεται από την ίδια του την ύπαρξη. Αφού τα ξέρετε: το βιβλίο οφείλει να είναι ένα τσεκούρι για την παγωμένη θάλασσα μέσα μας, είπε, παραθέτοντας μια ρήση του Κάφκα.
– Απέστρεψα αγανακτισμένος το βλέμμα. Τι μου πετούσε τώρα τον Κάφκα μες στη μέση;»
* Τη μετάφραση υπογράφει η Πελαγία Τσινάρη.
Για μια Ανάσα | Ferzan Ozpetek | Εκδόσεις Κλειδάριθμος
Ο Σέρτζιο και η Τζοβάνα ετοιμάζονται για γεύμα στο σπίτι τους στη Ρώμη με προσκεκλημένους δύο φιλικά τους ζευγάρια. Η πόρτα χτυπά και εμφανίζεται μια ηλικιωμένη, άγνωστη κυρία. Τη λένε Έλσα Κόρτι.
Έρχεται από την Κωνσταντινούπολη, κουβαλώντας πολλά μυστικά, για να συναντήσει την αδερφή της. Στο σπίτι αυτό είχε ζήσει κάποτε και η ίδια. Η Έλσα δεν δείχνει να έχει διάθεση να φύγει. Οπότε με τα πολλά την καλούν να φάει μαζί τους.
Η Έλσα, αμίλητη, κοιτάζει έντονα το παράθυρο. Οι συνδαιτυμόνες αισθάνονται άβολα. Όλοι περιμένουν μια αποκάλυψη. Και όλοι φοβούνται σκεπτόμενοι τα μυστικά τους.
Ή Έλσα είχε φύγει σαν κυνηγημένη από τη Ρώμη και, φτάνοντας στην Κωνσταντινούπολη, είχε αποφασίσει ότι εκεί έπρεπε να συνεχίσει να ζει.
Στην Πόλη, η ζωή της ήταν λίγο μποέμ. Δεν ξεχνούσε όμως να γράφει γράμματα στην αδερφή της, κάτι σαν ημερολόγιο για το πώς περνούσε. Θα έλεγε κανείς πως ήταν το μέλημά της. Η έγνοια της.
Οι δύο αδερφές ήταν πολύ δεμένες. Κι όμως η Έλσα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αδερφή της. Γιατί; Γιατί της γράφει γράμματα που ίσως ποτέ δεν θα διαβάσει; Γιατί διαλέγει τώρα να γυρίσει πίσω; Γιατί έχει μαζί της όλα αυτά τα γράμματα; Γιατί έχει καρφωμένο το βλέμμα στο παράθυρο;
Ωραίο κινηματογραφικό μυθιστόρημα, γεμάτο με εικόνες από την Κωνσταντινούπολη και τη Ρώμη. Με μυστικά και πάθη ανομολόγητα. Σε πλήρη αρμονία με τον τίτλο, διαβάζεται «με μια ανάσα» μέχρι να λυθεί το αίνιγμα, αν λυθεί.
* Τη μετάφραση υπογράφει η Άννα Παπασταύρου.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
