Η αύρα του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα, του Φάνη και των άλλων παιδιών ήταν έκδηλη, χειροπιαστή, ανήμερα της 14ης Ιουνίου στον πέμπτο και κρίσιμο τελικό που έδωσε το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό. Απέναντι σε έναν πολύ δυνατό αντίπαλο, τον Ολυμπιακό, να δίνει αξία στον νικητή, που μέχρι την τελευταία στιγμή μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι.
Πριν από 37 χρόνια, το μακρινό ΄87, γιορτάσαμε την αρχή μιας απίθανης διαδρομής για το ελληνικό μπάσκετ, με πολλούς τίτλους και επιτυχίες. Το εθνικό άθλημα πρόσφερε μεγάλες στιγμές και «γέμισε μπασκέτες» όλη την Ελλάδα, προσφέροντας επιτυχίες, διεθνείς διακρίσεις και περηφάνια, για να οδηγηθούμε σε όσα ζούμε σήμερα.
Το ιδανικό θα ήταν να είχαμε λίγο περισσότερους Έλληνες παίκτες στις ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά αυτό είναι απόφαση της Λίγκας και των συλλόγων.
Φαίνεται ότι οι επιτυχίες των τελευταίων μηνών θα δώσουν ώθηση ξανά στο να γεμίσουν τα ανοιχτά γήπεδα με νέα παιδιά. Όποια ομάδα και αν κέρδιζε τον τίτλο του φετινού πρωταθλήματος μπάσκετ θα ήταν άξια μόνο και για αυτό. Με ένα απίθανο σερί πέντε αγώνων, επιβεβαίωσαν ότι οι δύο ελληνικοί σύλλογοι, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, είναι από τους καλύτερους στην Ευρώπη. Και η κατάταξη στην πρώτη και τρίτη θέση στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας που είχε προηγηθεί το πιστοποιεί.
Οι αγώνες ήταν πολύ υψηλού επιπέδου και ευτυχώς ήταν ελάχιστες οι στιγμές που πήγε να ξεφύγει η ατμόσφαιρα – όλα έμειναν σε φραστικές ανταλλαγές οπαδικής τρέλας. Ήταν φανερό, δε, ότι οι παίκτες και των δύο ομάδων διαχειρίστηκαν πιο επαγγελματικά το παιχνίδι απ’ ό,τι οι παράγοντες. Οι οποίοι, συνεχίζοντας τη σταθερή τους σχέση με τα όρια του χουλιγκανισμού και του ακραίου οπαδισμού, ξεσήκωναν τον όχλο που βρίσκει πάτημα σε ανάλογες συμπεριφορές.
Το υψηλό επίπεδο του αγώνα και στα πέντε παιχνίδια σχολιάστηκε από τα μίντια όλης της Ευρώπης και, παρόλο που ακούστηκαν πολλά για τη διαιτησία, το τελικό αποτέλεσμα δεν επηρεάστηκε. Οι διαιτητές είναι τρεις πλέον και έχουν τη βοήθεια του βίντεο, ωστόσο η τέλεια κρίση συνεχίζει να είναι πάντα το ζητούμενο και δεν παύει να είναι πάρα πολύ απαιτητικό, δύσκολο και μερικές φορές οριακό το να μπορούν να καταλήγουν στην απόλυτα σωστή απόφαση.
Πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι φάσεις που κρίνονται αντιστοιχούν σε κλάσματα δευτερολέπτων, καταστάσεις που στο σημερινό μπάσκετ δεν είναι απλές λόγω της μεγάλης έντασης και του σωματικού παιχνιδιού που έχει καθιερωθεί. Παλιότερα, σε πολλές στιγμές από τις σημερινές άμυνες θα δίνονταν φάουλ· σήμερα τις προσπερνούν, με τους παίκτες να έχουν αποδεχθεί και να εφαρμόζουν τη δυνατή επαφή με τον αντίπαλο. Όμως, η καχυποψία και η αμφισβήτηση που διαχέεται δεν βοηθάει ποτέ το παιχνίδι – κάτι που πρέπει να επιλυθεί από εκείνους που τα δημιουργούν.
Οι συνθήκες ήταν οριακές με την υπερβολική ζέστη, τα τσιγάρα και τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται αυτού του τύπου οι αγώνες. Πρέπει να εντοπιστούν οι ανάγκες, να δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες τόσο για τους παίκτες και τους προπονητές όσο και για τους φιλάθλους. Πολλές στιγμές ένιωθες ότι ταξίδευες στο μακρινό παρελθόν, χωρίς κλιματισμό, με τα τσιγάρα στα χέρια προπονητών και παραγόντων στον πάγκο και φιλάθλων στις κερκίδες, δημιουργώντας ένα πέπλο καπνού πάνω από τις δύο μπασκέτες.
Οι Έλληνες παίκτες των δύο ομάδων διακρίθηκαν και στους πέντε τελικούς. Και είναι οι ίδιοι που σε λίγες ημέρες θα πρέπει να ξεχάσουν την αντιπαλότητα, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να γίνουν μια ομάδα για να προκριθούν στο προολυμπιακό τουρνουά που θα δώσει το εισιτήριο για το Παρίσι.
Δεν θα είναι εύκολο με την ένταση που δημιουργήθηκε. Γι’ αυτό περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε αν θα καταφέρει τελικά η ελληνική Εθνική Ομάδα Μπάσκετ να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έπειτα από πολλά χρόνια, και να διαγράψει στο Παρίσι μια καλή πορεία. Η ομάδα είναι από τις πιο πλήρεις όλων των εποχών, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στα καλύτερά του. Με παίκτες που είναι πολλά χρόνια στο ρόστερ της Εθνικής και έχουν φτάσει τα 34 τους χρόνια, όπως ο Κώστας Παπανικολάου, ο Κώστας Σλούκας, ο Νίκος Καλάθης.
Για να λένε τον Αύγουστο όλα αυτά τα παιδιά, μετά την πορεία στους Ολυμπιακούς Αγώνες, «τουλάχιστον έχουμε το Παρίσι», όταν θα θυμούνται τη συμμετοχή τους στην Εθνική Ομάδα.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Tara VanDerveer | Τρίποντα στα 70
Ο Δημήτρης Παπανικολάου Κάνει το Αόρατο Ορατό
