Λίγες μέρες έμειναν για τον φετινό Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, και πόσο πιο όμορφα θα μπορούσες να περάσεις αυτές τις μέρες, που κάνουμε το λεγόμενο tapering, το τελικό φορμάρισμα πριν τον αγώνα; Με αντιβίωση και αντιφλεγμονώδη, γιατί τα ιγμόρειά σου έχουν άλλη άποψη, όπως και οι αμυγδαλές σου.
Συνήθως, αυτές τις μέρες πριν τον αγώνα, μπορεί κάποιος να έχει ψευδο-συμπτώματα, να νομίζει ότι κάπου πονάει, ότι κάτι κακό συμβαίνει στο σώμα του. Έχεις και τους ανθρώπους σου που σε στηρίζουν και σου λένε “γιατί υπάρχει μαραθώνιος;”, “δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνετε;” και άλλα τέτοια λατρεμένα.
Πρόπερσι μου είχε πέσει κλαρί δέντρου στο δάχτυλο, γκρίνιαξα λίγο, αλλά πέρασε. Φέτος, η ιγμορίτιδα με φόβισε πραγματικά. Παραληρηματικοί πυρετοί με κραυγές τύπου “πάει ο Μαραθώνιος!” . Δεμένος σαν τον Οδυσσέα στο κατάρτι. Οι δικοί σου βράχοι, δίπλα στο κρεβάτι του πόνου να λένε “μα είναι καλό παιδί, τι να το κυριεύει;”. Εσύ να παραμιλάς για πρωτόκολλα υδατανθράκωσης, να λες τα περάσματα του Μαραθωνίου σαν ιερό μάντρα και τα ιγμόρειά σου να είναι σαν κοτομπουκιές.
Επειδή όμως όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, οι σκληροί προχωρούν, εσύ κλείνεσαι σπίτι, πλακώνεσαι στα φρούτα, τα ζεστά τσάγια, τα νερά και το κρέας, και τελικά φτάνεις να κάνεις μασάζ στη μέση από το πολύ καθισιό. Η αλήθεια είναι ότι μόλις νιώσεις λίγο καλύτερα, δεν κρατιέσαι!
Και να ‘μαι στο Ζάππειο, για ένα μικρό ξεμπούκωμα. Οι τουρίστες έξω από το Παναθηναϊκό Στάδιο. Αχ Στάδιο! Κι αυτή η ωραία, κρυφή ελπίδα ότι θα καταφέρεις το στόχο σου, ένα πρωί με ήλιο στην Αθήνα. Και μιλάω για του καθενός τον στόχο. Πολλές φορές σκέφτομαι όλους όσους συνάντησα στην προετοιμασία και θέλω να τα καταφέρουμε όλοι.
Οι δύσκολες προπονήσεις έχουν τελειώσει, η ιγμορίτιδα είναι μια ανάμνηση. Τώρα ξεκινάει η γιορτούλα. Θα πάρουμε τα νούμερά μας από την Expo του Μαραθωνίου. Θα δούμε γνωστούς και φίλους, θα αγοράσουμε τα gel μας και τους ηλεκτρολύτες μας. Οι δικοί μας άνθρωποι που μας στηρίζουν ξέρετε τι θα λένε, μη τα ξαναγράφω. Αστειεύομαι! Ας αφήσουμε τις αγωνίες της τελευταίας εβδομάδας για επόμενο άρθρο. Θα τα πούμε σε λίγες μέρες, φορώντας τα σορτσάκια μας και δένοντας τα κορδόνια μας. Ραντεβού στην εκκίνηση!
