Κάθε φορά που αναφέρω πως το ούζο μου αρέσει πολύ, πάντα θα υπάρξει κάποιος που θα μου συστήσει να το αποφεύγω επειδή έχει πολλά χημικά. Τι ισχύει όμως; Έχει όντως χημικά το ούζο; Η γρήγορη απάντηση είναι πως όχι, το ούζο δεν είναι σκέτη χημεία. Πάμε όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Τι Είναι το Ούζο
Το ούζο ανήκει στην κατηγορία των ανισούχων αποσταγμάτων, δηλαδή πρόκειται για απόσταγμα αρωματισμένο με γλυκάνισο. Η διαδικασία απόσταξής του έχει παράδοση ετών στην Ελλάδα και μάλιστα θεωρείται από πολλούς το εθνικό μας ποτό. Υπάρχουν δύο τύποι ούζων και η διαφορά τους έγκειται στον τρόπο παραγωγής.
Δύο Τρόποι Παραγωγής
Σε μικρούς χάλκινους άμβυκες (τα λεγόμενα καζάνια) αποστάζουμε ένα μείγμα που αποτελείται από αλκοόλη υψηλής καθαρότητας και νερό μαζί με αρωματικούς σπόρους και βότανα. Ο γλυκάνισος είναι η βάση των αρωματικών που χρησιμοποιούνται – τα υπόλοιπα μυρωδικά (π.χ. μάραθος, μαστίχα, κόλιανδρος κ.ά.) αποτελούν τη μυστική συνταγή κάθε ποτοποιίας. Το προϊόν που παίρνουμε είναι ένα υψηλόβαθμο αρωματισμένο απόσταγμα, το οποίο στη συνέχεια αραιώνουμε με νερό ώστε να το κατεβάσουμε γύρω στους 40 αλκοολικούς βαθμούς. Αυτός είναι ο πρώτος τύπος ούζου και είναι προϊόν καθαρής απόσταξης. Το γράφει μάλιστα και στην ετικέτα: «ούζο εξ αποστάξεως 100%».
Ο δεύτερος τύπος ούζου διαφέρει ελαφρώς, καθώς το παραγόμενο απόσταγμα αραιώνεται όχι μόνο με νερό, αλλά με διάλυμα νερού, αλκοόλης και ανηθόλης (το αιθέριο έλαιο του γλυκάνισου). Σε αυτά τα ούζα δεν αναγράφεται στην ετικέτα η φράση «ούζο εξ αποστάξεως 100%».
Στον γλυκάνισο οφείλεται και το χαρακτηριστικό λευκό γαλακτώδες χρώμα που παίρνει το ούζο όταν του προσθέτουμε νερό ή πάγο. Η ανηθόλη, ενώ είναι διαλυτή στο αλκοόλ, δεν διαλύεται στο νερό. Στην επαφή της, λοιπόν, με το νερό ασπρίζει.
Και στους δύο τύπους ούζου το αλκοόλ πρέπει να είναι από 37,5 έως 48% και η προσθήκη ζάχαρης δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 50 γραμμάρια ανά λίτρο.
Τώρα θα μου πεις, τι χρειάζονται, ρε Νικόλα, όλα αυτά τα νομικά και τεχνικά χαρακτηριστικά παραγωγής; Δίκιο έχεις, απλώς προσπαθώ να καταστήσω σαφές πως το εμφιαλωμένο ούζο δεν είναι χημικό κατασκεύασμα, είναι ένας ακόμα τύπος αποστάγματος. Προσωπικά, επιλέγω συνήθως ούζο εξ αποστάξεως 100%.
Πώς Πίνουμε το Ούζο;
Θεωρητικά, το πίνουμε σε θερμοκρασία δωματίου και σε μικρό ποτήρι με σχήμα τουλίπας, όπως την πλειονότητα των αποσταγμάτων. Όμως μην κοροϊδευόμαστε, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνδυάσει το ούζο με το ελληνικό καλοκαίρι. Είναι σχεδόν αδύνατο όταν έξω σκάει ο τζίτζικας να πιούμε ζεστό ούζο. Η πρότασή μου είναι να το δροσίσουμε με ποιοτικά παγάκια εμπορίου (για να ευλογήσω και λίγο τα γένια μου), τα οποία είναι αρωματικά και γευστικά ουδέτερα. Η διαφορά τους είναι χαοτική, τόσο σε καθαρότητα όσο και σε όγκο. Τα παγάκια που φτιάχνουμε στην κατάψυξη του σπιτιού μας κουβαλάνε οσμές και γεύσεις που θα επηρεάσουν κατά πολύ το ποτό μας.
Ελληνικό Καλοκαίρι και Ούζο
Όσο ανοίγει ο καιρός τόσο περισσότερο σκέφτομαι το ούζο. Στο δικό μου μυαλό, η εικόνα του καλοκαιριού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με ένα ωραίο ούζο σε κάποιο παραλιακό ταβερνάκι. Θάλασσα, μεζέδες και ούζο, αυτό είναι καλοκαίρι!
Cheers, lads and lassies!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Η Επανάσταση του Ελληνικού Αμπελώνα
Τι Κάνει Ένα Κρασί Συγκλονιστικό;
