Το καλό γούστο, όπως και ο διάβολος, κρύβεται στις λεπτομέρειες που χαρίζουν στιλ στις απλές, καθημερινές μας στιγμές.
Πριν από λίγο καιρό αγόρασα μια κλασική ζακετούλα με κουμπιά, σε ένα αγαπημένο μου χρώμα. Ήταν ακριβούτσικη κι έχω αρκετές ζακέτες – κάποιες και στο ίδιο χρώμα.
Ο κύριος λόγος που την αγόρασα όμως ήταν το πάνω-πάνω, πρώτο κουμπί της: ήταν σε ένα εκτυφλωτικό κίτρινο, ενώ τα υπόλοιπα ήταν στο ίδιο πετρόλ χρώμα με τη ζακέτα. Και για άλλη μια ιδιαιτερότητα: η εσωτερική όψη της μανσέτας στα μανίκια ήταν πορτοκαλί – που μόλις φαινόταν. Είμαι σίγουρη ότι αυτή τη ζακέτα θα τη φορώ για πολλά χρόνια, σε πολλές περιστάσεις – πάντα με ένα κρυφό χαμόγελο όταν κουμπώνω το πάνω κουμπί και γυρίζω ανεπαίσθητα τα μανίκια.
Η συσκευασία που επιλέγουμε για το δώρο μας μπορεί να απογειώσει το στιλ και του δώρου και του δωρίζειν.
Πρόσφατα, αγαπημένο μου πρόσωπο μου χάρισε μια καρφίτσα σε σχέδιο ένα αστείο, καρτουνίστικο πουλί. Κάτω από το κούμπωμα όμως υπάρχει μία θήκη με μια πλακέτα που αναδίδει μια αγαπημένη μυρωδιά, την αγαπημένη λεβάντα. Όταν τη φοράω μυρίζει διακριτικά, όπως και το ρούχο πάνω στο οποίο την έχω καρφιτσώσει. Για μένα, που αγαπάω τις καρφίτσες πολύ και τα αρώματα με πάθος, αυτή έγινε κατευθείαν η πιο αγαπημένη μου.
Η συσκευασία επίσης που επιλέγουμε για το δώρο μας μπορεί να απογειώσει το στιλ – και του δώρου και του δωρίζειν.
Κάποτε έλαβα δώρο ένα δαχτυλίδι με το μικροσκοπικό κουτάκι του να κάθεται αναπαυτικά στον πάτο… μιας χάρτινης σακούλας για μπουκάλι κρασί!
Έχω και μια ιστοριούλα που εικονογραφεί κυριολεκτικά τον τίτλο μου…
Η σημασία -και όχι πάντα ο διάβολος- είναι στις λεπτομέρειες.
Ένα αγοράκι πρώτης δημοτικού θα γιόρταζε τα γενέθλια του με το κλασικό πάρτι με καλεσμένους όλη την τάξη. Κάτι που προϋπέθετε βέβαια μεγάλη τούρτα γενεθλίων, που παραγγέλθηκε σε ζαχαροπλαστείο διάσημο, ανάμεσα σε άλλα, για το υπέροχο design της κάθε “θεματικής” τούρτας του.
Το θέμα που διαλέχθηκε ήταν γήπεδο ποδοσφαίρου, θέμα ιδιαίτερα αγαπητό στα αγοράκια ιδίως, όπως και αγαπητή σε όλα τα παιδάκια η σοκολάτα κύριο συστατικό της παραλληλόγραμμης σε σχήμα γηπέδου τούρτας, κρυμμένη κάτω από το πράσινο γλάσο που παρίστανε το γκαζόν.
Όλα καλά, εκτός από μία μικρή αλλά σημαντική εμπλοκή: το αγοράκι απεχθανόταν από γεννησιμιού του τη σοκολάτα. Απίστευτο και όμως αληθινό! Όντας όμως και πολύ καλό παιδί, ο μικρός που ήξερε πόσο όλοι συμμαθητές του (και όχι μόνο) λάτρευαν τη σοκολάτα, συμβιβαζόταν με την ιδέα ότι την τούρτα του δεν θα την απολάμβανε ο ίδιος αλλά όλοι οι άλλοι.
Η μαμά πάλι έσπαγε το κεφάλι της, ώσπου μαζί με τους ζαχαροπλάστες βρέθηκε η λύση, στη βασική λεπτομέρεια του design: Η σέντρα στο κέντρο του “γηπέδου” ενσωματώθηκε ως μία μίνι τούρτα στρογγυλή και κάτασπρη από κρέμα-παντεσπάνι, για να φαγωθεί ατομικά από τον μικρό εορτάζοντα. Κι έτσι όλοι απόλαυσαν εξίσου την πολύ… στιλάτη τούρτα.
Οι ιδιαίτερες λεπτομέρειες “κουμπώνουν” και “καρφιτσώνονται” με χάρη σε κάθε σύνολο. “Περιχύνουν” με αγάπη και “γλυκαίνουν” με στιλ απλές, καθημερινές μας στιγμές.
Το στιλ αγαπάει την αθηΝΕΑ – άλλα άρθρα της Νίκης Μπουτάρη:
