Φρέσκο, σύγχρονο, λιτό, σπιντάτο, ευφυέστατα κωμικό και ευπαρουσίαστο. Το “Cock” του Mike Bartlett, που σκηνοθετεί ο Μίνως Θεοχάρης και ανεβαίνει στο Θέατρο Αθηνών, φέρνει στο νου καθένα από τα παραπάνω επίθετα. Μια μορφή stand-up comedy που μπορεί να μην είναι διαδραστικό, ξεχωρίζει όμως για την αμεσότητα και τις χιουμοριστικές αγγλοσαξονικές ατάκες, που προκαλούν αυθόρμητα γέλιο, χωρίς να γελοιοποιείται το ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας που θίγεται.
Tο έργο αυτό επικεντρώνεται στην πολυετή σχέση ενός ζευγαριού και στα προβλήματά της, ασχέτως αν πρόκειται για ζευγάρι ομοφυλόφιλων ή ετεροφυλόφιλων. Οι ήρωες, απομαγνητισμένοι από κάθε είδος προκατάληψης, καταθέτουν χωρίς περιστροφές τις δικές τους αλήθειες, εν ονόματι της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Στη σημερινή κοινωνία, το ταμπού της σεξουαλικής προτίμησης φαίνεται να “σπάει”, εστιάζοντας περισσότερο στην προσωπικότητα και τις ανάγκες του κάθε ατόμου.
Ο σκηνοθετικός στόχος της παράστασης είναι να άρει τις ταμπέλες που αφορούν το φύλο και να αναδειχθεί ο άνθρωπος, που, λόγω αδυναμίας χαρακτήρα, μένει δέσμιος των επιλογών του, ακόμα κι αν είναι -θεωρητικά- ελεύθερος να επιλέξει. Στο Cock, οι εικόνες μεταφέρονται μέσω των λέξεων και των εκφραστικών κινήσεων. Η απουσία σκηνικών αντικειμένων αναπτύσσει την καλλιτεχνική ματιά του θεατή, που προσέχει την καθαρότητα των ερμηνειών και την εξέλιξη της πλοκής.
Ο σκηνοθετικός στόχος της παράστασης είναι να άρει τις ταμπέλες που αφορούν το φύλο και να αναδειχθεί ο άνθρωπος, που, λόγω αδυναμίας χαρακτήρα, μένει δέσμιος των επιλογών του, ακόμα κι αν είναι -θεωρητικά- ελεύθερος να επιλέξει.
Ένα τέτοιο τολμηρό και ανατρεπτικό έργο δεν θα μπορούσε να μη πλαισιώνεται από το κατάλληλο καστ. Ο Τζων του Ηλία Μουλά, διατηρώντας χαμηλό προφίλ, μένει αναποφάσιστος στην επιλογή της ταυτότητας, ενώ στο ρινγκ της διεκδίκησης της, μάχονται οι Άλλοι. Η Φωτεινή Αθερίδου είναι μαχητική και διεκδικητική Γυναίκα, που λέει απερίφραστα ό,τι σκέφτεται, χωρίς να χάνει το θηλυκό ερωτισμό της. Ο σκηνικός της ανταγωνιστής Δημήτρης Μακαλιάς διαθέτει πηγαίο χιούμορ και αυτό αποτυπώνεται στο ρόλο του Άνδρα, που είναι σίγουρος για τη σεξουαλική του προτίμηση στο ίδιο φύλο κι εμφανώς την εξωτερικεύει. Αν και αναπαράγεται ελαφρώς αυτή η στερεοτυπική φόρμα του εξωστρεφή ομοφυλόφιλου μέσω της ερμηνευτικής προσέγγισης του Μακαλιά, ευτυχώς δεν γίνεται καρικατούρα. Ο Πατέρας Αλέξανδρος Καλπακίδης μεταφέρει τη διάσταση ενός προοδευμένου συντηρητισμού, που όχι μόνο έχει ενστερνιστεί τη σεξουαλική ιδιαιτερότητα του γιου του, αλλά και την υπερασπίζεται επιχειρηματολογώντας.
Το Cock είναι μια προσεγμένη κωμική θεατρική παράσταση, που δεν αναλώνεται σε περιττές επαναλήψεις και χρήσεις εντυπωσιακών σκηνικών αντικειμένων. Όλες οι σκηνές, ακόμα και οι πιο ερωτικές, αποδίδονται μέσω και μόνο της φωτισμένης ερμηνευτικής δεινότητας των ηθοποιών που κινούνται αξιοποιώντας κάθε σημείο της θεατρικής σκηνής.
