Οι ιστορίες της εικονικής πραγματικότητας είναι ατελείωτες. Άλλες για γέλια και άλλες για κλάματα. Άλλες για να σε κάνουν να συνεχίσεις να σφυρίζεις αδιάφορα για τα τεχνολογικά επιτεύγματα κι άλλες για να σε κάνουν ν’ ανατριχιάζεις σύγκορμος. Από συγκίνηση. Από θαυμασμό. Μπορεί κι από φρίκη.
Αν η τεχνολογική εξέλιξη είναι σύμμαχος και μόνο του ανθρώπου παραμένει θέμα προς συζήτηση. Αυτό που, μάλλον, δεν χρειάζεται συζήτηση είναι πως η virtual reality αποτελεί έναν πολυπρισματικό φακό που ζουμάρει στην αδυναμία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον εαυτό.
Go Home με Virtual Reality Headsets
Η Hyun Mi υπήρξε μια από τις πιο γνωστές τραγουδίστριες στη Νότια Κορέα. Προφανώς τραγούδησε πολλά κι επιτυχημένα που στ΄ αυτιά των ανθρώπων της Δύσης μπορεί ν΄ ακούγονται σαν ενοχλητικό γρατζούνισμα σε ξεκούρδιστο βιολί, αλλά αυτό, εν προκειμένω, δεν έχει καμία απολύτως σημασία.
Το θέμα είναι πως η Hyun Mi τραγούδησε, μεταξύ άλλων, για τους αγαπημένους ανθρώπους που χάθηκαν από τη ζωή της. Πρωτότυπο; Καθόλου. Οι περισσότεροι γι’ αυτά τραγουδάμε. Είτε επαγγελματικά, είτε στο μπάνιο μας.
Η Κορεάτισσα υπέργηρη πια γυναίκα, όμως, μίλησε για τον πόνο χαμού. Της απώλειας που σκίζει την ψυχή στα δυο γιατί γίνεται ερήμην και εις βάρος σου. Από πολιτικές σκοπιμότητες και γεωπολιτικά συμφέροντα.
Στα 13 της χρόνια, όταν μπορεί και να ονειρευόταν τα μεγαλεία του μέλλοντος, η Hyun Mi, μαζί με τους γονείς της και τα πέντε από τα επτά αδέλφια της, δραπέτευσαν από την Πιονγιάνγκ, στην προσπάθεια τους να σωθούν από τα κινεζικά στρατεύματα που καταλάμβαναν τη βορειοκορεάτικη πρωτεύουσα.
Όταν έφτασαν στη Νότια Κορέα η μικρούλα Hyun, όπως είπε στο CNN, νόμιζε πως θα έμενε εκεί για μια εβδομάδα. Πέρασαν όμως εβδομήντα ολόκληρα χρόνια κι ακόμα λαχταράει τον τόπο της.
Αδυνατώντας να ξεχάσει τα παιδικά χρόνια στη γειτονιά της, αδυνατώντας να επισκεφτεί τη γη όπου μεγάλωσε και επιχειρώντας ν΄ απαλύνει, όπως μπορούσε, τον καημό της, αποφάσισε να γίνει η πρώτη Βορειοκορεάτισσα πρόσφυγας που επισκέφθηκε εικονικά το σπίτι που μεγάλωσε.
Για να το καταφέρει χρειάστηκε η συνεργασία του Ερυθρού Σταυρού με την virtual reality εταιρεία Tekton στη Σεούλ. Χρειάστηκε να περιγράψει ό,τι θυμόταν από τη γειτονιά, το σπίτι της, την Πιονγιάνγκ ολόκληρη, ώστε να αναβιώσουν τρισδιάστατα οι μνήμες της και να μεταφερθούν σε Virtual Reality Headsets.
Οι Βορειοκορεάτες Πρόσφυγες
Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια, μετά το 1945, και κυρίως μετά τη λήξη του Πολέμου της Κορέας το 1953, τουλάχιστον οι μισοί από τους Κορεάτες που μετανάστευσαν στην Ιαπωνία κι άλλα δύο περίπου εκατομμύρια Κορεατών από τη Βόρεια Κορέα, εγκαταστάθηκαν στη Νότια Κορέα και κυρίως στη Σεούλ.
Παρόλα αυτά, σύμφωνα με το Υπουργείο Ενοποίησης της Νότιας Κορέας και όπως γράφει το CNN, από το 1988, 133 χιλιάδες οικογένειες έχουν αιτηθεί επισήμως την επιθυμία τους να επισκεφθούν τις οικογένειές τους στη Βόρεια Κορέα.
Τον περασμένο Νοέμβριο μόνο οι 49 χιλιάδες από τους αιτούντες ζούσαν ακόμη. Και τον περασμένο Ιούνιο ο Υπουργός Ενοποίησης της Νότιας Κορέας παραιτήθηκε επειδή δεν κατάφερε να φέρει εις πέρας το (συνολικό) έργο του. Οι τελευταίες συναντήσεις ανάμεσα σε πρόσφυγες Κορεάτες με τις οικογένειές τους που είχαν παραμείνει στη Βόρεια Κορέα έγιναν το 2018 και αφορούσαν 89 οικογένειες, με τα μέλη τους κοντά στα 90 τους!
Έκτοτε, επιχειρείται η επίσκεψη των προσφύγων στα σπίτια τους μέσω της εικονικής πραγματικότητας, με νοτιοκορεατική κυβερνητική υποστήριξη. 3D επισκέψεις που προετοιμάζονται καιρό και αναπαριστούν, με απίστευτες λεπτομέρειες, την παλιά, ανέμελη ζωή.
Μόνο που έχουν μια πολύ βασική έλλειψη: δεν μπορούν να εντάξουν στο πλάνο ανθρώπους. Κι έτσι, η Hyun, παρότι συγκινήθηκε βαθιά που ξαναείδε το σπίτι της, έμεινε με το παράπονο, γιατί δεν ξαναείδε τις δύο αδελφές της που έχουν παραμείνει στην Πιονγιάνγκ.
Virtual Clothes, Virtual Models
Στο Άμστερνταμ, ο ψηφιακός οίκος μόδας The Fabricant ειδικεύεται στον 3D σχεδιασμό ρούχων. Δημιουργεί τα δικά του σχέδια, συνεργάζεται με άλλους διάσημους οίκους συμβατικού σχεδιασμού και πρωτοπορεί ώστε, οσονούπω, η πραγματική πραγματικότητα να αντικατασταθεί με την εικονική.
Τουλάχιστον στο χώρο της μόδας. Αλλά μάλλον θα έπεται και συνέχεια…
Πριν σκεφτείτε “σιγά τα νέα”, να ξεκαθαρίσουμε το εξής: η χρήση της τεχνολογίας, εν προκειμένω, δεν είναι υποστηρικτική αλλά αποκλειστική.
Το Fabricant σχεδιάζει μόνο digital ρούχα. Καμία φυσική παρουσία δεν του χρειάζεται. Σχεδιάζει για κάθε υφή υφάσματος χωρίς να απαιτείται η, έως πρότινος, απαραίτητη αίσθηση της αφής. Σχεδιάζει χωρίς να νοιάζεται για το μέγεθπς, αφού ο ψηφιακός του κόσμος δεν περιορίζεται από το βάρος των ανθρώπων. Παράγει ρούχα που τα παρουσιάζουν ακέφαλα εικονικά μοντέλα που κινούνται με την πλέον ντελικάτη ανθρώπινη χάρη.
Οι Fashionauts Προσγειώθηκαν στο Άμστερνταμ
“Βλέπουμε τους εαυτούς μας ως fashionauts που έχουμε αναλάβει τη δέσμευση να διερευνήσουμε τις δυνατότητες αυτού του νέου κόσμου. Μέσω της ψηφιακής ραπτικής μας και των συναρπαστικών τρισδιάστατων παρουσιάσεων μόδας”, γράφουν στην εντυπωσιακή ιστοσελίδα τους οι υπεύθυνοι της Fabricant.
Αλήθεια γράφουν. Απτόητοι και περήφανοι δε συνεχίζουν: “Συνεργαζόμαστε με παγκόσμιες μάρκες και εμπόρους λιανικής, προσφέροντας, ως ηγέτες στον τομέα της ψηφιακής μόδας, την τεχνογνωσία μας για να τους βοηθήσουμε να εμβαθύνουν στις απεριόριστες δυνατότητές της”.
Οι άνθρωποι που σχεδιάζουν “πέρα από τα όρια του φυσικού κόσμου” όπως λένε, διαθέτουν καταστήματα που πουλάνε αποκλειστικά digital ρούχα και παπούτσια για εκείνους που θέλουν να τα ντύσουν τους εικονικούς εαυτούς τους! Για εκείνους, με απλά λόγια, που θα τα αγοράσουν (πανάκριβα σημειωτέον) για να να τα φορέσουν στο Instagram πάρτι τους! Παρανοϊκό;
Όχι, λέει η Amber Jae Slooten, μια εκ των ιδρυτών του οίκου μόδας. “[…] Τα σώματά μας γίνονται ρευστά, τα χρήματά μας αποκεντρωμένα, σχηματίζονται νέες δυνάμεις […] Τι μπορεί να είναι ένα σώμα όταν ελευθερώνεται από φυσικούς περιορισμούς; Τι σημαίνει η ταυτότητα όταν υπάρχουν ατελείωτα bits και bytes για να την εκφράσουν; […] Αναζητούμε σύνδεση στην τεχνολογία. Είναι η νέα μας θρησκεία.”
Έχει κάποια ηθική βάση αυτή η αλλαγή ταυτότητας άραγε; Οι ιθύνοντες υποστηρίζουν πως ναι. Η βιομηχανία της μόδας είναι, ως γνωστόν, μία από τις κυριότερες πηγές επιβάρυνσης του περιβάλλοντος. Επομένως, αφού όλα γίνονται ψηφιακά, οι πρώτες ύλες που χρειάζονται για τα φυσικά ρούχα θα παραμείνουν τη θέση τους. Άρα και το οικολογικό αποτύπωμα θα είναι λιγότερο επιβαρυντικό!
Αρκεί; Όπως το πάρει κανείς.
Το Super Model Shusu
Για τύπους σαν τον Cameron-James Wilson, CEO του The Diigital, που είναι το πρώτο πρακτορείο αποκλειστικά ψηφιακών μοντέλων, προφανώς δεν τίθεται καν η ερώτηση. Όταν πριν από περίπου δύο χρόνια δημιούργησε το πρώτο super model, τη Shudu, μια πανέμορφη μαύρη γαζέλα που στην πραγματικότητα ήταν ψηφιακή, είδε την ανάρτησή του να γίνεται viral εν ριπή οφθαλμού.
Αφού διασκέδασε με τους ανυποψίαστους θαυμαστές της Shudu για κάμποσο, αποφάσισε να αποκαλύψει την αλήθεια και να συνεχίσει ακάθεκτος τη δημιουργία νέων (και μιας εξωγήινης ανάμεσα τους) ψηφιακών μοντέλων δηλώνοντας: για τα επόμενα δέκα χρόνια τα ψηφιακά μοντέλα θα συνυπάρχουν με τα αληθινά (μετά τη δεκαετία άγνωστες οι βουλές). Δεν χρειάζεται να πιστεύετε όλα όσα βλέπετε!
Η Virtual Reality και ο Μικρός Πρίγκιπας
Για την εικονική πραγματικότητα, που οι νέοι προφανώς την αντιμετωπίζουν ως φυσιολογική και οι μεγαλύτεροι με τρόμο, είχε μιλήσει αφοπλιστικά, από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, ο Isaac Asimov. “Τα πράγματα δεν πρέπει να είναι πραγματικά. Αρκεί να φαίνονται ως τέτοια”, είχε πει.
Η digital σχεδιάστρια μόδας της Fabricant, Amber Jae Slooten πάλι, εν έτει 2021, λέει: “Στην εποχή μας η ψηφιακή μας ταυτότητα είναι σχεδόν πιο σημαντική από τη φυσική μας”.
Ο Antoine de Saint-Exupéry του υπέροχου “Μικρού Πρίγκηπα” ωστόσο έχει γράψει: “Η αγάπη δεν είναι να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο, αλλά να βλέπουμε μαζί προς την ίδια κατεύθυνση”.
Δια ζώσης να υποθέσω…
Στην αθηΝΕΑ μας αρέσει να ταξιδεύουμε σε όλες τις γωνιές αυτού του κόσμου:
Η Μεγαλύτερη Βιβλιοθήκη του Κόσμου
Ποδηλατάδες για την Κοινωνική Δικαιοσύνη στο Γιοχάνεσμπουργκ
Ένα Φωτογραφικό Project Αποκαλύπτει το Στεγαστικό Πρόβλημα του Χονγκ Κονγκ
Παγκόσμιο Κτίριο της Χρονιάς: Η Περίπτωση του LocHal στο Τίλμπουρχ
