Τρεις είναι οι βασικοί παίκτες στη διαπραγμάτευση για το ελληνικό πρόγραμμα αυτή τη στιγμή. Η Γερμανία, η οποία στην ουσία δεν θέλει συγκεκριμενοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το ελληνικό χρέος τώρα, το ΔΝΤ, το οποίο δεν μπορεί να συμμετάσχει με δικά του χρήματα στο πρόγραμμα αν δεν αποσαφηνιστούν επαρκώς τα μέτρα αυτά, και η Ελλάδα, η οποία απειλεί ότι δεν θα εφαρμόσει τα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης (τα οποία ψήφισε την προηγούμενη εβδομάδα), αν δεν πάρει κάτι συγκεκριμένο σε σχέση με το χρέος.
Για άλλη μια φορά, η Ελλάδα είναι ο πιο αδύναμος κρίκος μεταξύ των τριών, καθώς, αν δεν κλείσει η αξιολόγηση, θα έχει να αντιμετωπίσει αποπληρωμές τον Ιούλιο στις οποίες δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Η είδηση λοιπόν ότι οι 2 εκ των 3 -η Γερμανία και το ΔΝΤ- τα είχαν βρει μεταξύ τους στο Eurogroup της Δευτέρας, και ότι ήταν η άρνηση της Ελλάδας να συναινέσει που απέτρεψε μια συμφωνία, αλλάζει τα δεδομένα για την κυβέρνηση, η οποία για άλλη μια φορά έχει καλλιεργήσει προσδοκίες στην εσωτερική κοινή γνώμη, που θα είναι αδύνατο να ικανοποιήσει.
Βλέπετε, μέχρι τώρα ξέραμε ότι τη Δευτέρα δεν επήλθε συμφωνία εξαιτίας του αγεφύρωτου χάσματος μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας, όσον αφορά το χρέος. Το τρίτο όμως και τελευταίο σχέδιο κοινού ανακοινωθέντος το οποίο απορρίφθηκε από την ελληνική πλευρά, αλλά ήταν αποδεκτό από τους Γερμανούς και το ΔΝΤ, πρόβλεπε ότι το Ταμείο θα συνέχιζε μεν να παρακολουθεί το ελληνικό πρόγραμμα, αλλά η συμμετοχή του με δική του χρηματοδότηση θα ενεργοποιείτο μόνον όταν θα άρχιζαν να εφαρμόζονταν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, στην ουσία δηλαδή μετά τις γερμανικές εκλογές.
Ως Ελλάδα είχαμε τρία πράγματα στα οποία μπορούσαμε μέχρι τώρα να βασιστούμε διαπραγματευτικά. Πρώτον, το γεγονός ότι μετά από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις, με πολλά αγκομαχητά και με έναν εφιαλτικά υφεσιακό συνδυασμό μέτρων, περάσαμε τελικά το πακέτο που ήθελαν οι δανειστές από τη Βουλή. Δεύτερον, το γεγονός ότι το ΔΝΤ πίεζε -για τους δικούς του λόγους- να πάρουμε κάτι σε σχέση με το χρέος. Και τέλος, το γεγονός ότι η Γερμανία, η οποία δεν ήθελε να ακούσει για το χρέος, ήταν πιθανό να βάλει λίγο νερό στο κρασί της προκειμένου να συμμετάσχει στο πρόγραμμα το ΔΝΤ.
Όμως αν το ΔΝΤ είναι πλέον εντάξει με την ιδέα να αφήσουμε το θέμα για αργότερα και η Γερμανία είναι εντάξει με το να διατηρήσει για τώρα το ΔΝΤ το ρόλο του ως τεχνικού συμβούλου και να μη βάλει νέα χρήματα μέχρι νεοτέρας, τα 2 από τα 3 διαπραγματευτικά χαρτιά που είχαμε στη διάθεσή μας μόλις εξατμίστηκαν.
Το δε γεγονός ότι Γαλλία, Ιταλία και Κομισιόν φαίνεται να μας στήριξαν στο τελευταίο Eurogroup δεν αποτελεί σοβαρό επιχείρημα – στο συσχετισμό δυνάμεων δεν έχουν αρκετή ισχύ ώστε να πιέσουν τη Γερμανία να αλλάξει γνώμη. Παράλληλα, το να αρχίσει να απειλεί η ελληνική πλευρά ότι δεν θα εφαρμόσει τα μέτρα που ψήφισε αποτελεί ιδιαίτερα ριψοκίνδυνη τακτική, δεδομένου ότι η εκταμίευση της πολυπόθητης δόσης συνεχίζει να εκκρεμεί και την έχουμε τόσο σύντομα ανάγκη.
Η κυβέρνηση ανέβασε τις προσδοκίες στο εσωτερικό της χώρας μέχρι τον ουρανό, ως προς το τι μπορούμε να ελπίζουμε σε σχέση με το χρέος, πιθανότατα για να περάσει τα μέτρα από τη Βουλή χωρίς απώλειες. Μοιάζει να πίστεψε για άλλη μια φορά το δικό της αφήγημα και τώρα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, σε στάση αναμονής, όσο οι άλλοι αποφασίζουν για τη μοίρα της.
