Συγγραφείς! Ποιοι και ποιες είναι τελικά; Τι περνάει από το μυαλό τους και με ποιον τρόπο φτάνουν να αποτυπώσουν στο χαρτί τις ιστορίες που σκαρφίζονται;
#ExRay: η στήλη του newsletter μας για το βιβλίο, με τίτλο ένα παιχνίδι ανάμεσα στο Ex Libris και στην «ακτινογραφία» αγγλιστί (x-ray), φιλοξενεί κάθε φορά έναν/μία συγγραφέα.
Με χιουμοριστική διάθεση αλλά και αγνή, πραγματική περιέργεια, τους καλούμε να καταθέσουν ό,τι προαιρούνται από τα εσώψυχά τους και να αυτοσχεδιάσουν απαντώντας σε 10 –φαινομενικά απλές– ερωτήσεις. Καλεσμένος αυτού του μήνα είναι ο Μάκης Μαλαφέκας.
Ο Μάκης Μαλαφέκας γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα. Σπούδασε Iστορία της Tέχνης και Kοινωνική Aνθρωπολογία. Παρουσίασε σεμινάρια στη Σορβόννη για την ιστορία του ευρωπαϊκού κόμικ, και εργάστηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Έχει αρθρογραφήσει στο «9» της Ελευθεροτυπίας, στη Libération, στη Lifo και σε άλλα έντυπα.
Το «Deepfake» (εκδόσεις Αντίποδες) είναι το τρίτο βιβλίο περιπετειών του Μιχάλη Κρόκου –για το οποίο είναι υποψήφιος στη βραχεία λίστα για το φετινό βραβείο EUPL (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης)–, μετά τα «Δε Λες Κουβέντα» (εκδόσεις Μελάνι, 2018) και «Μεσακτή» (εκδόσεις Μελάνι, 2020). Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα.
Ποιo είναι το πρώτο βιβλίο που θυμάστε;
Το «Ντίλι-Ντίλι το Καντήλι», μ’ ένα κορίτσι με κόκκινα μάγουλα. Αργότερα, το μπέρδευα με το τραγουδάκι «Στο πάτωμα της τάξης μας είναι ένας ψύλλος» και πίστευα ότι εκείνο το κορίτσι είχε ψύλλους.
Το αγαπημένο σας βιβλιοπωλείο; (Ναι, κάντε του διαφήμιση!)
Αναγκαστικά η Πολιτεία. Το μέρος αυτό είναι τόσο αυτονόητο που τελικά είναι το αληθινό κέντρο της πόλης. Ακαδημίας και Ασκληπιού είναι το κέντρο του κέντρου, το πραγματικό χιλιόμετρο μηδέν. Επίσης, το Pêle-Mêle στις Βρυξέλλες – ένα αχανές βιβλιοπωλείο με πάμφθηνα μεταχειρισμένα σε πολλές γλώσσες, με όλα τα καλά του κόσμου σε διαρκή ροή.
Συγγραφέας που θα καλούσατε σε δείπνο; (Ή μήπως σε δείπνο… κυανίου; Διευκρινίστε, όμως, για να μη γίνει κάποιο λάθος!)
Οι συγγραφείς είναι δύσκολα άτομα, ειδικά σε γκρουπ. Πίτσες με κάποιον που δεν μιλάει πολύ, που δεν το κάνει θέμα, καταλαβαίνετε. Ούτε που θα αναφερόταν το όνομά του, το έργο του, τα διαβάσματά του κ.λπ. Πίτσες και μπάλα στην τηλεόραση.
Βιβλίο που θα θέλατε να έχετε γράψει;
Το «Ρώτα τον Άνεμο» του John Fante.
Το βιβλίο που διαβάζετε τώρα;
Τον «Οριενταλισμό» του Edward Said, ένα τρομερό δοκίμιο που εξηγεί με το νι και με το σίγμα την προέλευση της νοσηρής μας προσέγγισης απέναντι στους λαούς της λεγόμενης Ανατολής.
Αλήθεια, γιατί γράφετε;
Για να βρω τη γλώσσα μου, την ελευθερία μου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιρροή σας; (Όχι απαραίτητα από τον χώρο των Γραμμάτων.)
Ό,τι μπόρεσα να απορροφήσω μικρός, ανεξαρτήτως χρονικής σειράς, είδους, ταξινόμησης… Το «Νησί των Θησαυρών», ο Γιάννης Ιωάννου, ο Πανούσης, ο τρόπος που μίλαγε ένας ξάδελφός μου, ο τρόπος που μιλάνε οι φίλοι μου, η επιστημονική φαντασία, παλιά βιντεοπαιχνίδια, η μοναξιά, η ζέστη, η Αθήνα, η βιτρίνα του Παρά Πέντε.
Σελιδοδείκτης, τσάκισμα σελίδων ή «λίγο μπρος, λίγο πίσω δεν χάθηκε ο κόσμος»;
Σελιδοδείκτης. Είτε κανονικός, είτε απόδειξη καφετέριας, εισιτήριο του μετρό, καρτ-βιζίτ οδοντίατρου, λίστα για τα ψώνια, παλιά επιστολή που δεν εστάλη ποτέ.
Τι εκτιμάτε σε έναν εκδοτικό οίκο;
Την αίσθηση του ρίσκου, του πειραματισμού. Και να σηκώνει τα τηλέφωνα.
Με τι κάνει ιδανικό ζευγάρι ένα βιβλίο;
Μ’ ένα ζευγάρι μάτια και λίγο χρόνο. Δεν θέλει κάτι άλλο το βιβλίο. Θέλει μόνο αυτά τα δύο βασικά πράγματα από σένα (που είναι και τα πάντα).
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
10 Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Σπύρος Γιαννακόπουλος
