Συγγραφείς! Ποιοι και ποιες είναι τελικά; Τι περνάει από το μυαλό τους και με ποιον τρόπο φτάνουν να αποτυπώσουν στο χαρτί τις ιστορίες που σκαρφίζονται;
#ExRay: η στήλη του newsletter μας για το βιβλίο, με τίτλο ένα παιχνίδι ανάμεσα στο Ex Libris και στην «ακτινογραφία» αγγλιστί (x-ray), φιλοξενεί κάθε φορά έναν/μία συγγραφέα.
Με χιουμοριστική διάθεση αλλά και αγνή, πραγματική περιέργεια, τους καλούμε να καταθέσουν ό,τι προαιρούνται από τα εσώψυχά τους και να αυτοσχεδιάσουν απαντώντας σε 10 –φαινομενικά απλές– ερωτήσεις. Καλεσμένη αυτού του μήνα είναι η Μαρία Μαυρικάκη.
Η Μαρία Μαυρικάκη γεννήθηκε το 1964 στο Περιστέρι. Κείμενά της δημοσιεύονται στην Athens Voice, BookPress, αθηΝΕΑ και στο προσωπικό της ιστολόγιο.
Το 2019 εκδόθηκε το μυθιστόρημά της «Περαστικά» (εκδόσεις Αίολος). Από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφόρησε το 2020 το βιβλίο που έγραψε σε συνεργασία με τον Γιάννη Μπουτάρη «Εξήντα Χρόνια Τρύγος» και το 2021 το πεζογράφημα «Εξαρτάται», μια ιστορία ζωής δίπλα στην εξάρτηση.
Το 2021 της απονεμήθηκε από την Ένωση Ελλήνων Σεναριογράφων το 1ο Βραβείο στον διαγωνισμό συγγραφής Σεναρίου Μικρού Μήκους εκ Διασκευής. Το 2023 διασκεύασε το έργο «Εξαρτάται» σε θεατρικό σενάριο, το οποίο ανέβηκε στη Θεατρική Σκηνή του Αντώνη Αντωνίου. Η νέα κωμωδία της με τίτλο «Χωρίς Αναστολή» παίζεται στη Θεατρική Σκηνή του Αντώνη Αντωνίου τη σεζόν 2024-2025.
Ποιo είναι το πρώτο βιβλίο που θυμάστε;
Λογοτεχνικό, ο «Δεκαπενταετής Πλοίαρχος» του Jules Verne. Δώρο του αδερφού μου, όταν μπήκα στο Γυμνάσιο – ναι, δίναμε εξετάσεις τότε.
Το αγαπημένο σας βιβλιοπωλείο; (Ναι, κάντε του διαφήμιση!)
Το «Λεμόνι» στο Θησείο, για τη ζεστή του ατμόσφαιρα, τις εκθέσεις εικαστικών, τη λέσχη ανάγνωσης και το μυρωδάτο του όνομα.
Συγγραφέας που θα καλούσατε σε δείπνο (Ή μήπως σε δείπνο… κυανίου; Διευκρινίστε, όμως, για να μη γίνει κάποιο λάθος!)
Θα ήθελα να δειπνήσω στο ίδιο τραπέζι με τη Hannah Kent, τον Leonardo Padura, τη Yōko Ogawa, τον Αχιλλέα Κυριακίδη, τον Διονύση Χαριτόπουλο και τη Σώτη Τριανταφύλλου, αν ήταν δυνατόν. Αλλά μάλλον δεν είναι.
Βιβλίο που θα θέλατε να έχετε γράψει;
Την «Πατρίδα» του Fernando Aramburu, προσαρμοσμένη στη δική μας ιστορική αλληλοφαγωμάρα. Δηλαδή, όπου Πατρίδα, βλέπε Ελλάδα αντί για τη Χώρα των Βάσκων.
Το βιβλίο που διαβάζετε τώρα;
Το «Τρεις Εποχές. Αυτοβιογραφικές Σημειώσεις ενός Σκηνοθέτη του Θεάτρου» του Στάθη Λιβαθινού και τον «Χορό των Εραστών» του Tiago Rodrigues. Έχω στραφεί προς τη θεατρική γραφή, δεν κρύβεται.
Αλήθεια, γιατί γράφετε;
Γράφω επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Εκδίδω επειδή υπάρχουν οι αναγνώστες μου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιρροή σας; (Όχι απαραίτητα από τον χώρο των Γραμμάτων.)
Ο Γιάννης Μπουτάρης, αναμφισβήτητα. Η ευκαιρία που μου έδωσε, να συμπυκνώσω την εξηντάχρονη περιπλάνησή του στα αμπέλια και να εμφιαλώσω τον χύμα λόγο του σε ένα παλαιωμένο απόσταγμα τριακοσίων σελίδων, με σημάδεψε.
Σελιδοδείκτης, τσάκισμα σελίδων ή «λίγο μπρος, λίγο πίσω δεν χάθηκε ο κόσμος»;
Σελιδοδείκτης, αυτοσχέδιος ή μη. Το τσάκισμα σελίδων με χαλάει, ενώ οι υπογραμμίσεις και οι παντός τύπου σημειώσεις καθόλου (με μολύβι, εννοείται).
Τι εκτιμάτε σε έναν εκδοτικό οίκο;
Να μη μου στείλει απάντηση κονσέρβα, όταν με απορρίψει. Να μπει στον κόπο να γράψει δυο αράδες αληθινές.
Με τι κάνει ιδανικό ζευγάρι ένα βιβλίο;
Με άλλο ένα, και δύο, και τρία, και τέσσερα…
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
10 Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Αγγελική Δαρλάση
