Η μουσική και τα βιβλία είναι τα μόνα πράγματα που συνεχίζουν να με εκπλήσσουν ευχάριστα! Όταν είδα τον προβοκατόρικο τίτλο “Ο Σκύλος μου, ο Ηλίθιος” με ένα καρότο που είχε καναβένια φύλλα για εξώφυλλο, κάτι σκίρτησε μέσα μου. Οι Εκδόσεις Δώμα επιλέγουν προσεκτικά τους τίτλους που φέρνουν στη χώρα μας και, χωρίς να το γνωρίζω, άνοιξα αυτό το υπέροχο βιβλίο, νομίζοντας ότι πρόκειται για κάτι νέο, φρέσκο, καινούργιο.
Έτσι ήταν, μόνο που ο John Fante έχει πεθάνει 40 χρόνια τώρα και το βιβλίο γράφτηκε στην ελευθεριακή Καλιφόρνια της δεκαετίας του 1960. Ήταν λοιπόν ένα καλό μάθημα ότι δεν τα ξέρω όλα. Ως μέγας λάτρης του Θείου Χένρι, του Charles Bukowski, νόμιζα ότι είχα διαβάσει για την Αμερική, όλα όσα χρειάζονταν.
Ο ίδιος ο Bukowski λέγεται ότι λάτρευε τον Fante, ο οποίος έζησε αρκετά χρόνια τυφλός από το ζάχαρο και ακρωτηριασμένος. Το πιο γνωστό βιβλίο του είναι το “Ask the Dust”, το οποίο είναι εξαντλημένο στην Ελλάδα και κάποιος πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό! Αν έχετε δει τη σειρά Californication και νομίζατε ότι η βάση ήταν μόνο ο Bukowski, κάνατε λάθος, καθώς οι επιρροές από τον Fante είναι φανερές με πρώτη, πρώτη την Porsche του πρωταγωνιστή. Ο ίδιος έγραφε αυτοβιογραφικά, έμοιαζε αρκετά με τον Dalton Trumpo, καθώς είχε οικογένεια και προσπαθούσε να βιοποριστεί με σενάρια που έγραφε για σειρές.
Πάμε, όμως, στο βιβλίο, αυτή τη “βέβηλη κωμωδία” όπως γράφει και το δελτίο τύπου. Πρώτα από όλα θα χρειαστεί να κατανοήσετε το ιστορικό πλαίσιο! Η Αμερική του ’60 και μάλιστα η Καλιφόρνια ζούσε μια μοναδική εποχή ελευθερίας και ελευθεριότητας. Τα παιδιά των Αμερικανών ή πήγαιναν στο Βιετνάμ ή προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να το αποφύγουν. Φανταστείτε ότι εκεί που έγραφε ο Fante τον Σκύλο, τον Ηλίθιο, έκανε βόλτες ο Jim Morrison. Όλα αυτά μαζί, μαζί με την αστικοποίηση και τη ζωή στα προάστια φτιάχνουν ένα ενδιαφέρον μείγμα.
Μαύρο χιούμορ, πικρό και αρκετά ανδρικό. Πολλές φορές σκληρό, με τις πιο μύχιες σκέψεις των ανθρώπων να αποτυπώνονται μαεστρικά στο χαρτί από τον John Fante.
Πρόκειται, λοιπόν, για το οικογενειακό κωμικό-δράμα του πρωταγωνιστή μας, του Χενρι Μολίσε, ο οποίος με 4 παιδιά στην εφηβεία και την μετεφηβεία, συν τη σύζυγό του, κοντεύει να τρελαθεί. Δεν μπορεί να γράψει, αισθάνεται εγκλωβισμένος και προσεύχεται στον Άγιο Τζενάρο να τον στείλει στην Ιταλία, τη Γη των προγόνων του. Ένα ξοφλημένος συγγραφέας με 2-3 παλιές επιτυχίες που δεν τον γλιτώνουν από το ταμείο ανεργίας.
Ένας θηριώδης σκύλος θα μπει απρόσκλητος στη ζωή του και θα της δώσει νόημα. Θα ανακατέψει την τράπουλα και την οικογένεια. Τα παιδιά, το ένα μετά το άλλο παίρνουν τον δικό τους αμερικάνικο δρόμο, που συνήθως δεν είναι όνειρο, αλλά εφιάλτης. Ο ένας στο Βιετνάμ, ο άλλος με μαύρη σύζυγο (στην Αμερική του ’60 θυμίζω), η κόρη με τον πρώην λοχία και πάει… διαβάζοντας!
Οι οικογενειακές διαμάχες δεν διαφέρουν από όσα μπορεί να έχετε ζήσει ή έστω να γνωρίζετε. Φαγητά πεταμένα, καβγάδες, πόρτες να βροντούν και κάπου κάπου ένα τσιγάρο (όχι με καπνό) να “αλλάζει” τη διάθεση, ενώ ο θηριώδης Ηλίθιος επιθυμεί να καβαλήσει τους πάντες και το καταφέρνει, με καταστροφικά αποτελέσματα.
Μαύρο χιούμορ, πικρό και αρκετά ανδρικό. Πολλές φορές σκληρό, με τις πιο μύχιες σκέψεις των ανθρώπων να αποτυπώνονται μαεστρικά στο χαρτί από τον John Fante. Τα σκυλιά, εκτός του Ηλίθιου, παίζουν το δικό τους ρόλο στο βιβλίο, το οποίο διαβάζεται με ευχαρίστηση, ενώ κατά τη γνώμη μου θα κάνει τους οικογενειάρχες να γελάσουν ένα “κλίκ” περισσότερο απ’ ό,τι οι υπόλοιποι.
Trivia: Ο Ηλίθιος μάλλον ήταν Ιαπωνικό Ακίτα, ενώ ο Χενρι Μαλίσε αναπολούσε τον παλιό του σκύλο, ένα Μπουλ Τεριέ. Εγώ λατρεύω τα Γκόλντεν Ριτρίβερ! Το βιβλίο έχει γυριστεί και σε ταινία.
