Η επιστροφή στο σχολείο, τουλάχιστον για τους μαθητές του λυκείου, είναι πλέον γεγονός. Οι περισσότεροι όμως μαθητές, πέρα από κάποιους αρχικούς αστεϊσμούς, αν συζητήσεις μαζί τους, θέλουν να επιστρέψουν στο σχολείο τους, ειδικότερα οι μικρότεροι σε ηλικία. Οι αριθμοί των κρουσμάτων δεν αφήνουν περιθώριο αισιοδοξίας, αλλά με τη λύση των self-test ως μια επιπλέον βοήθεια, τα σχολεία ανοίγουν σιγά σιγά, με ορίζοντα να ξεπεράσουμε το τελευταίο στάδιο του εγκλεισμού.
Για τα παιδιά του γυμνασίου και του δημοτικού, η ανάγκη δημιουργικής απασχόλησης, σωματικής εκτόνωσης, κοινωνικής επαφής, προκαλεί πολλές φορές αντίδραση και αποφυγή των καθηκόντων τους. Δημιουργεί “τρύπες” στη σχολική χρονιά, αλλά και εντάσεις στο σπίτι. Πώς θα μεταβούμε στο επόμενο σκαλοπάτι χωρίς να μεγαλώσει το κενό, αλλά αντίθετα, ξεπερνώντας το όσο καλύτερα μπορούμε;
Το να αναγνωρίσουμε στο παιδί μας πως έμεινε πίσω στις εργασίες του ή ξαφνικά δεν θέλει να παρακολουθεί καθόλου την τηλεκπαίδευση, μπορεί να μας δημιουργεί θυμό ή συναισθήματα απογοήτευσης. Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι συμβαίνει.
Εργαλεία Αντιμετώπισης για τους Πιο Μικρούς
Τα μικρότερα παιδιά ηλικίας 5-12 χρονών νιώθουν την κούραση ή τη βαρεμάρα χωρίς να το λένε. Αντιθέτως αντιδρούν, είτε στριφογυρίζοντας διαρκώς στην καρέκλα τους, είτε σηκώνονται και τσιμπολογούν ανά μισάωρο χωρίς να πεινούν στ’ αλήθεια. Λειτουργούν με αυτό τον τρόπο για να εκφράσουν την κούραση ή τη ζάλη που τους προκαλεί η οθόνη. Στο τέλος της ημέρας αρνούνται να κάνουν οτιδήποτε. Τι πρέπει να κάνουμε ως γονείς για να τα ξεκουράσουμε;
Η κατανόηση, ως εργαλείο αντιμετώπισης, λειτουργεί καλύτερα από τον θυμό. Διαφορετικά, τα παιδιά συμπεριφέρονται με αμυντικό τρόπο ή υψώνουν τείχος απέναντι μας. Αυτό που χρειάζονται είναι να τους δείξουμε ένα νέο μοτίβο επίλυσης προβλημάτων και μια στρατηγική για να νιώσουν ασφάλεια ότι είμαστε εκεί και τους βοηθάμε ουσιαστικά.
Βασικό συστατικό, στην προσπάθεια να κατανοήσουμε τα μεγαλύτερα παιδιά, είναι να δούμε τι πραγματικά έχουν ανάγκη και τι όχι
Ένας άλλος τρόπος είναι να επικοινωνούμε με τους δασκάλους τους, ώστε να μας δίνουν τις κατάλληλες οδηγίες σε ποια σημεία υπάρχει ανάγκη να εστιάσουμε, με αποτέλεσμα να ξεπερνάμε τα κενά που έχουν δημιουργηθεί. Βάζουμε καινούργιους στόχους και οργανώνουμε μαζί τον χρόνο. Καταγράφουμε σε ένα σημειωματάριο τις επιδόσεις σαν παιχνίδι, ώστε να επιβραβεύσουμε τον κόπο τους ανάλογα. Κάνουμε μικρά διαλείμματα διαβάζοντας τους βιβλία για να χαλαρώσουν ή βγαίνουμε να πάρουμε μια ανάσα στο μπαλκόνι. Προσπαθούμε να τους δώσουμε μια νότα αισιοδοξίας για να προχωρήσουν.
Πώς Να Ακούμε Καλύτερα τους Εφήβους
Οι σχολικές ώρες, δια ζώσης, σίγουρα κυλούν ομορφότερα και πιο αποτελεσματικά. Η προσοχή στο online μάθημα είναι δύσκολη. Οι καθηγητές και οι καθηγήτριες δεν μπορούν πολλές φορές να ελέγξουν την διαδικασία και να προχωρήσουν την ύλη. Από την άλλη μεριά, οι μαθητές είναι πολύ εύκολο να “φύγουν” από την ώρα τους, χωρίς να γίνει αντιληπτό και να περιπλανιούνται καθ’ όλη την ώρα στο διαδίκτυο.
Βασικό συστατικό στην προσπάθεια να κατανοήσουμε τα μεγαλύτερα παιδιά είναι να δούμε τι πραγματικά έχουν ανάγκη και τι όχι. Στη διάρκεια αυτής της χρονιάς, αρκετοί έφηβοι δεν ήξεραν ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αντεπεξέλθουν στα μαθήματα τους, κάποιοι ήξεραν αλλά δεν το έκαναν, και υπήρχαν και αυτοί που ενώ χρησιμοποιούσαν όλες τις δυνάμεις τους, δεν έφθαναν ποτέ τις προσδοκίες τους. Σε μερικές περιπτώσεις, μαθητές με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής ή υπερκινητικότητα αντιμετώπισαν θέματα όταν παρακολούθησαν τα μαθήματα online για πολλές ώρες.
Σύμφωνα με δύο παλαιότερες συγγραφείς που ασχολήθηκαν με την παιδοψυχολογία, την Adele Faber και την Elaine Mazlish, στην προσπάθεια να μιλήσουμε με έναν έφηβο για το “τι δεν πήγε καλά” χρειάζεται να είμαστε ευγενικοί και όχι να μπούμε στο ρόλο του ντετέκτιβ. Το μήνυμα που πρέπει να περάσουμε είναι ότι δεν βρίσκεται σε αδιέξοδο, χωρίς να απαλλάξουμε τον/την έφηβο από τις υποχρεώσεις του/της. Το να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα και να βρεθεί λύση ενθαρρύνει πρώτα απ’ όλα την ψυχολογία τους. Σκεφτείτε ότι τους είναι αρκετά δύσκολο να ζητήσουν βοήθεια έγκαιρα.
Μικρές Συμβουλές Βοήθειας
Βάλτε τα παιδιά σε μια διαδικασία σκέψης για τις ανάγκες τους και τα θέλω τους. Είναι στα αλήθεια αναγκαίο για εκείνους να έχουν υψηλή βαθμολογία σε όλα τα μαθήματα ή θέλουν να δώσουν την ενέργειά τους μόνο στα μαθήματα που τους ενδιαφέρουν περισσότερο;
Καμιά φορά το να ξεκινάμε με χαμηλότερες προσδοκίες, εν μέσω μιας δύσκολης περιόδου, μπορεί να βοηθήσει να φέρουν καλύτερα αποτελέσματα. Μην επιμείνετε στην υψηλή βαθμολογία. Είναι προτιμότερο να κατανοήσουν ότι όλο αυτό γίνεται για να μάθουν να λύνουν μόνοι τους κάποια προβλήματα, παρά για να συλλέξουν βαθμούς.
Βοηθήστε τα παιδιά να αποφορτιστούν ήδη από τα πρώτα σημάδια άγχους και εμπνεύστε τους αυτοπεποίθηση για να αντιμετωπίσουν την όποια δυσκολία. Σε μια τόσο δύσκολη χρονιά με τόσους περιορισμούς δεν χρειαζόμαστε σφιχτά όρια, αλλά αντιθέτως όρια κατανόησης και αγάπης. Αυτό είναι ένα μάθημα να μας οδηγεί πέρα από κάθε πανδημία.
Σας προτείνω το βιβλίο Πώς Να Μιλάτε στους Εφήβους Ώστε να σας Ακούν και Πώς να τους Ακούτε Ώστε να σας Μιλούν από τις εκδόσεις Πατάκη για χρήσιμες συμβουλές στα συγκεκριμένα θέματα επικοινωνίας.
