Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος επιλέγει για αυτή τη σεζόν, υπό την σκέπη του θεάτρου του Νέου Κόσμου, να ανεβάσει δύο παραστάσεις που έχουν μια λεπτή εσάνς από χιούμορ και βαθιά κοινωνικά μηνύματα με κοινό άξονα την κακοποίηση. Τα έργα «Ο Τρόμος του Κροκόδειλου» και «Βρέχει στη Βαρκελώνη».
Επίκαιρες –δυστυχώς– οι κακοποιητικές συμπεριφορές, παίρνουν μορφή λεκτικής, σωματικής και συναισθηματικής βίας και απασχολούν θεατρικά, αφήνοντας πικρή επίγευση. Το έργο του Καταλανού θεατρικού συγγραφέα Pau Miró, με όχημα ένα ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο στη Βαρκελώνη των αντιφάσεων, φωτίζει την αθέατη πλευρά ανθρώπων του περιθωρίου που παρακμάζουν με το να ζουν παρασιτικά ή με το να κάνουν μια δουλειά «βρώμικη» και χωρίς μέλλον.
Παράλληλα στηλιτεύει έμμεσα τον επιφανειακό καθωσπρεπισμό της «καλής» κοινωνίας μέσα από τη διανοουμενίστικη φιγούρα του Νταβίντ, του «ευγενούς» βιβλιοπώλη που είναι από τους εκλεκτούς πελάτες της σεξεργάτριας Λάλι.
Η απλοϊκή, εν πρώτοις ανάλαφρη, ρομαντική κομεντί είναι ρέουσα, με τη γραμμικότητα της πλοκής να διαδέχεται μια αναπάντεχη κορύφωση, ενώ κατά τη διάρκεια ξεδιπλώνονται με ρυθμό οι χαρακτήρες και οι συναισθηματικές διακυμάνσεις τους χωρίς εξάρσεις. Σκηνοθετικά, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ακουμπά μαλακά στο έργο του Pau Miró και αναγνωρίζει τις δυναμικές που αναπτύσσονται ανάμεσα στους ήρωες, τις οποίες «πέρασε» και στους ηθοποιούς που τους υποδύονται.
Ένα Εύρυθμο Έργο
Η υπόθεση δεν διακρίνεται για την πολυπλοκότητά της. Πρόκειται για μια πόρνη, τη Λάλι (Δήμητρα Ματσούκα), που ζει στο σπίτι του άεργου συντρόφου-προαγωγού της (Ανδρέας Κοντόπουλος), τον οποίο και συντηρεί από τις ταρίφες. Η γνωριμία της Λάλι με τον Νταβίντ (Κώστας Καζανάς), τον μορφωμένο βιβλιοπώλη πελάτη, της αλλάζει την κοσμοθεωρία και της γεννά την ελπίδα –φρούδα εν τέλει– για ελευθερία από τα δεσμά του πεζοδρομίου, του νταβατζιλικιού και της εκμετάλλευσης.
Η Δήμητρα Ματσούκα, ο Κώστας Καζανάς και ο Ανδρέας Κοντόπουλος ακολουθούν ερμηνευτικά τη χαμηλών τόνων περιρρέουσα ατμόσφαιρα του έργου και τη σκηνοθετική λιτότητα, που εστιάζει στη μοναξιά, στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων και στα προσωπικά τους αδιέξοδα και όχι στην καθεαυτή δράση.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα εύρυθμο έργο που επιδέχεται συζήτησης γιατί, αφενός, κανένας από τους χαρακτήρες δεν παρουσιάζεται με ένα mainstream μοτίβο –αν και ο χρόνος δεν επαρκεί για περισσότερη εμβάθυνση–, αφετέρου το θέμα που θίγεται είναι καίριο και αφορά την άνιση κακομεταχείριση του γυναικείου φύλου. Το σκηνογραφικό κάδρο, που έχει επιμεληθεί ο Αντώνης Δαγκλίδης, δίνει παραστατικά την εικόνα του καταγωγίου, που στο κέντρο του έχει τοποθετηθεί συμβολικά ένα μεγάλο κρεβάτι. Οι φωτισμοί (Σάκης Μπιρμπίλης) και η μουσική (Νίκος Κυπουργός) πλαισιώνουν σωστά τον χώρο δράσης.
Πληροφορίες
Το έργο «Βρέχει στη Βαρκελώνη» του Pau Miró παίζεται από το Θέατρο του Νέου Κόσμου στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης έως τις 16 Φεβρουαρίου.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος | Μετάφραση: Els de Paros | Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης | Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού |
Μουσική: Νίκος Κυπουργός | Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης | Επιμέλεια κίνησης: Ξένια Θεμελή | Σχεδιασμός βίντεο: Παντελής Μάκκας | Βοηθός σκηνοθέτη: Πάνος Κορογιαννάκης | Βοηθός σκηνογράφου: Αγγελική Πολίτη | Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας |
Trailer: Θωμάς Παλυβός. Παίζουν: Δήμητρα Ματσούκα, Κώστας Καζανάς, Ανδρέας Κοντόπουλος
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Από Πότε Έπαψε να Είναι Βαρετή η Ιστορία;
