Τι κάνετε αυτό το καλοκαίρι; Πήγατε ή έχετε προγραμματίσει τις διακοπές σας; Αν ναι, τι είναι αυτό που σας ενέπνευσε για να το επιλέξετε; Αυτό το καλοκαίρι, θα κάνω κάτι που δεν έχω ξανατολμήσει. Θα προσπαθήσω να μην κάνω τίποτα. Θα ξυπνάω χωρίς ξυπνητήρι, χωρίς πλάνα, χωρίς λίστες. Ούτε εκδρομές που πρέπει να «χωρέσουν» σε λίγες μέρες, ούτε φωτογραφίες για να μοιραστώ.
Αυτό το καλοκαίρι, θα αφήσω τον εαυτό μου απλώς να υπάρχει. Θα βγαίνω στο μπαλκόνι με τον καφέ μου και θα κοιτάω τον ουρανό χωρίς να σκέφτομαι τι ώρα είναι. Δεν θα απαντάω σε mails. Θα αφήνω το κινητό στο αθόρυβο, ίσως και στο συρτάρι. Θα πίνω νερό με λεμόνι και θα μετράω τα παγάκια αντί οτιδήποτε άλλο που θα υπήρχε στην λίστα μου. Θα γράψω με μεγάλα γράμματα σε ένα τετράδιο: Καλοκαίρι 2025 – Non faccio niente. Και κάθε πρωί θα το διαβάζω. Θα περπατάω αργά. Θα κοιτάζω ανθρώπους στα μάτια. Θα ακούω ιστορίες χωρίς να σκέφτομαι τι θα απαντήσω. Θα βουτάω στη θάλασσα χωρίς να με νοιάζει αν είναι «ιδανική ώρα». Θα μυρίζω αντηλιακά και καρπούζι και δεν θα προσπαθώ καν να σκεφτώ αλλοτινά καλοκαίρια.
Τι Σημαίνει Να Μην Κάνεις Τίποτα;
Η ιταλική φράση «non faccio niente» σημαίνει «δεν κάνω τίποτα». Όχι με την έννοια της τεμπελιάς ή της αδράνειας, αλλά ως συνειδητή επιλογή αποσύνδεσης από την υπερδραστήρια καθημερινότητα. Είναι η στιγμή που επιτρέπεις στον εαυτό σου να υπάρξει χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πίεση, χωρίς προσδοκίες. Απλώς να είσαι. Σήμερα, σε μια εποχή που ο χρόνος μετριέται σε παραγωγικότητα και η ξεκούραση μοιάζει «πολυτέλεια», το «non faccio niente» μοιάζει σχεδόν επαναστατικό. Είναι δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο. Χρειάζεται τόλμη να «κλείσεις» τον κόσμο για λίγο και να ξανασυναντήσεις τον εαυτό σου.
Σε αυτές τις διακοπές λοιπόν, θα αφήσω χώρο στον εαυτό μου, στην ησυχία. Θα μείνω ξύπνια απλώς γιατί έχει ωραίο φεγγάρι. Θα ακούσω μουσική χωρίς να θυμάμαι τίποτα. Θα κάνω μια μικρή επανάσταση απέναντι στην καθημερινή φρενίτιδα – κι ας μην το προσέξει κανείς. Εγώ θα το νιώσω. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω κάθε μέρα. Ίσως κάποιες φορές να με παρασύρει πάλι η συνήθεια. Αλλά θα προσπαθήσω. Να μην «εκμεταλλευτώ» τον χρόνο. Να μην γεμίσω την ημέρα. Θα επιλέξω το «non faccio niente». Και με αυτό, θα κερδίσω κάτι που μου έχει λείψει πολύ. Την ησυχία μου.
Θα επανασυνδεθώ με τον εαυτό μου. Θα νιώσω ξανά τη χαρά της απλότητας και του αυθεντικού. Θα μάθω να εκτιμώ τις σιωπές, τις μικρές στιγμές που συνήθως προσπερνώ. Θα ξαναβρώ την επαφή με τους ανθρώπους γύρω μου — όχι μέσα από υποχρεώσεις, αλλά μέσα από ουσιαστική παρουσία. Θα φροντίσω την εσωτερική μου ισορροπία και θα επιστρέψω με καθαρό βλέμμα, γεμάτη εικόνες, μυρωδιές και αισθήσεις. Όχι από περιπέτειες, αλλά από ηρεμία. Και αυτό, ίσως τελικά, να είναι το πιο πολύτιμο καλοκαίρι που έχω ζήσει. Γιατί τελικά, ίσως το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας, είναι λίγες μέρες που δεν περιμένουμε τίποτα —και τέλος καταλήγουμε να έχουμε τα πάντα.
Μια Φράση που Ταιριάζει Απόλυτα στο Καλοκαίρι
Είναι επίσημα καλοκαίρι. Και κάπου ανάμεσα σε μια ξαπλώστρα, μια βουτιά και ένα εσπρέσο στο χέρι, ακούγεται μέσα μας —ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε— η πιο λυτρωτική φράση της εποχής. Η φράση αυτή δεν είναι απλώς ιταλική. Είναι σχεδόν φιλοσοφική. Είναι ολόκληρη κοσμοθεωρία. Σε μια καθημερινότητα γεμάτη απαιτήσεις, σχέδια, στόχους, productivity apps και «πρέπει», το να παραδέχεσαι χωρίς ντροπή ότι δεν κάνεις τίποτα —και μάλιστα να το απολαμβάνεις— μοιάζει με επανάσταση. Μια ήσυχη, χαλαρή, χαμογελαστή επανάσταση κάτω από μια ομπρέλα με ήχο κύματος στο background.
Το «non faccio niente» θα μπορούσε εύκολα να ήταν και ελληνικό ρητό. Γιατί αν κάτι ξέρουμε καλά στην Ελλάδα, αυτό είναι το πώς να μην κάνουμε τίποτα… σωστά. Όχι από τεμπελιά. Από ανάγκη. Από σοφία. Από τη βαθιά εσωτερική γνώση ότι μερικές φορές το σώμα και το μυαλό έχουν απλώς ανάγκη να σταματήσουν. Και όχι, δεν χρειάζεται απολογείσαι. Δεν χρειάζεται να απαντήσεις στο «τι κάνεις αυτόν τον καιρό» με μια λίστα project και υποχρεώσεων. Μπορείς απλώς να πεις: «τίποτα». Και αυτό να είναι αρκετό.
Μικρή Αντίσταση στην Κουλτούρα της Απόδοσης
Σκεφτόμουν τελευταία τι είναι πραγματικά οι διακοπές; Να «γεμίσεις μπαταρίες», να «τακτοποιήσεις σκέψεις», να «χαλαρώσεις από νέους στόχους». Αλήθεια, δεν μπορούμε απλώς να ξεχαστούμε λίγο; Το «non faccio niente» δεν είναι η έλλειψη κινήτρου. Είναι συνειδητή παύση. Είναι μια στιγμή για να ακούσεις το άκουσμα των τζιτζικιών ή απλώς να κοιτάς την θάλασσα χωρίς καμία αγωνία ότι χάνεις χρόνο.
Η Αξία του «να μην Κάνεις Τίποτα» στην Ψυχική Υγεία
Πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες επιβεβαιώνουν κάτι που βαθιά μέσα μας ήδη ξέρουμε: η ξεκούραση, η βαρεμάρα ακόμα, είναι απαραίτητες για την καλή λειτουργία του εγκεφάλου. Οι δημιουργικές ιδέες δεν γεννιούνται συνήθως την ώρα που «δουλεύεις σκληρά», αλλά όταν χαλαρώνεις. Όταν χαζεύεις τη θάλασσα, όταν πλένεις πιάτα, όταν περπατάς χωρίς προορισμό.
Το καλοκαίρι λοιπόν, αυτή η παύση αποκτά μεγαλύτερη σημασία. Όχι γιατί είναι μόδα το «slow living», αλλά γιατί το έχεις ανάγκη. Και όχι μόνο εσύ. Όλοι μας. Μπορεί αυτό το καλοκαίρι να μη χρειάζεται πρόγραμμα. Ούτε αξιοθέατα. Ίσως δεν χρειάζεται να πας παντού, να δεις τους πάντες, να αξιοποιήσεις κάθε λεπτό. Ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να πεις: «Φέτος, θα κάνω λίγο τίποτα».
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Νevronas | Δεν Σχεδιάζουμε «για» τους Ανθρώπους, Σχεδιάζουμε «Μαζί τους»
