Δίπλα στο τραπέζι της οικοδέσποινας υπάρχει μια συλλογή κρασιών στην οποία διακρίνεται η ποικιλία Μαυροδάφνη. Από κάτω, αναγράφεται: “Αχάϊα Clauss Εσοδείας 1898 V.L.L. Βαρέλιον εκ δρυός της Ιστορίας Βασιλεύς Γεώργιος Α”. “Πρόσεχε μη σου πέσει! Είναι συλλεκτικό!”, αναφωνεί αγχωμένη. Μου εξηγεί πως πρόκειται για το παλαιότερο κρασί σε ολόκληρη την Ελλάδα και με παρακινεί να το διερευνήσω περαιτέρω.
Η Δημιουργία του Πρώτου Οινοποιείου στην Ελλάδα από τον Gustav Clauss
Στους πρόποδες του Παναχαϊκού, στο οροπέδιο Ριγανόκαμπος, μόλις 8 χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα, ο Βαυαρός Gustav Clauss χτίζει το 1854 το πρώτο ελληνικό οινοποιείο και παρουσιάζει την έννοια του “οινικού πύργου” σε 82 στρέμματα, γοητευμένος από τη γευστική δυναμική των αμπελιών της Πάτρας. Ονόμασε την περιοχή “Gutland” – αντίστροφο της γερμανικής λέξης “Landgut” που σημαίνει “κτήμα” και κατά προέκταση “εύφορη γη”. Το μικρό οινοποιείο θα μεταμορφωθεί σταδιακά σε ολόκληρο οινικό συγκρότημα και εκτός από την πρώτη ελληνική οινοποιία και το πιο επισκέψιμο οινοποιείο της Ελλάδας, θα γίνει ένα διεθνές σημείο αναφοράς για τον οινοτουρισμό.
Δεν θα εκπλαγώ αν στο μέλλον δω τη Μαυροδάφνη της οικοδέσποινας σε μεγάλα auctions συλλεκτικών αντικειμένων στο εξωτερικό!
Εξεπλάγην όταν διάβασα πως αποτελεί την παλιότερη ανώνυμη εταιρεία της χώρας μας, με επιστολές από τον Otto Von Bismarck (1886), τον Jimmy Carter (1991) και τον Οδυσσέα Ελύτη και σημαντικούς επισκέπτες όπως την Αυτοκράτειρα Elisabeth της Αυστροουγγαρίας, τον Βασιλιά Γεώργιο Α’ και Γεώργιο Β’, τον Πρίγκιπα Αλβέρτο του Μονακό κ.ά.
Το 1861, έγινε η πρώτη φύτευση των αμπελώνων. Δεδομένου πως εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ο σημερινός εξοπλισμός για την καλλιέργεια αμπελώνα, αφού γινόταν το ισοπέδωμα του χώματος με άλογο, η φύτευση γινόταν με φτυάρια και τσουγκράνες και η τοποθέτηση νέων φυτών με γνώμονα την κυπελοειδή διαμόρφωση. Για τη φύτευση της αμπέλου χρησιμοποιούσαν ένα χοντρό σίδερο με το οποίο δημιουργούνταν μικρά ανοίγματα 25 εκατοστών στο έδαφος, όπου και φυτευόταν το αμπέλι. Ακολουθούσε πότισμα και κάθε φυτεμένο αμπέλι σημαδευόταν μ’ ένα καλάμι.
H Achaia Clauss Σήμερα
Το 1919 η Achaia Clauss πέρασε σε ελληνικά χέρια και άρχισε ο εκσυγχρονισμός των τεχνικών οινοποίησης.
Σήμερα, εκτός από οινοποιείο, αποτελεί τουριστικό προορισμό για γευσιγνώστες, οινόφιλους και φιλοπερίεργους ταξιδιώτες. Η φήμη της είναι διαδεδομένη και η πρόθεσή της είναι να αναδείξει τα κρυμμένα μυστικά του ελληνικού αμπελώνα σε τουλάχιστον 43 χώρες του κόσμου.
Τόσα χρόνια μετά, ο αμπελώνας του κάστρου είναι καλοστεκούμενος και αποδεικνύεται πως η επιλογή του Clauss να καλλιεργήσει τα ανωτέρας ποιότητας σταφύλια του σε εκείνο το σημείο ήταν σωστή, τόσο για την προστασία από τις συνθήκες παγετού και τη θερμότητα του καλοκαιριού, όσο και για το αμμοαργιλώδες έδαφος με την καλή αποστράγγιση νερών.
Το Ρουμπινί Porto και η Άτυχη Δάφνη
Όσο για την ποικιλία Μαυροδάφνη, το ατίθασο, επιδόρπιο, γλυκό κρασί που πρωτοπαρήγαγε ο Gustav Clauss το 1873, πρόκειται για μία από τις πιο γνωστές ερυθρές ποικιλίες και καλλιεργείται κυρίως στην Πελοπόννησο και τα Ιόνια νησιά. Ονομάστηκε Μαυροδάφνη από την Ελληνίδα αγαπημένη του που είχε όμορφα μάτια, της Δάφνης, και απεβίωσε νέα.
Η συγκεκριμένη ποικιλία ενδιέφερε τον Clauss διότι δημιουργούσε ένα ζεστό και γλυκό κρασί, με χρώμα ανάλογο του Porto. Τον 19ο αιώνα, το Porto ήταν ο πλούτος και η δόξα της Πορτογαλίας, διότι εξαγόταν αποκλειστικά στην Αγγλία και τον γερμανικό κόσμο. Έτσι, τον 20ό αιώνα η Μαυροδάφνη απέκτησε φήμη στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το ερώτημα είναι κατά πόσο η οινοποίηση της ποικιλίας χρήζει αναθεώρησης.
Δεν θα εκπλαγώ πάντως αν στο μέλλον δω τη Μαυροδάφνη της οικοδέσποινας σε μεγάλα auctions συλλεκτικών αντικειμένων στο εξωτερικό!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Κορινθιακή Σταφίδα: Μια Πριγκίπισσα στο Διάβα των Αιώνων
