Μια από τις πιο συγκινητικές και τρυφερές στιγμές της πρόσφατης απονομής των βραβείων BAFTA για μένα, πέρα από το ίδιο το γεγονός του σαρώματος της “Ευνοούμενης” με την κατάκτηση 7 βραβείων, ήταν όταν ο Γιώργος Λάνθιμος, παραλαμβάνοντας το βραβείο Καλύτερης Βρετανικής Ταινίας, ευχαρίστησε -μεταξύ άλλων- τις τρεις πρωταγωνίστριες της ταινίας του -Olivia Colman, Rachel Weisz και Emma Stone- λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο περήφανος για αυτές.
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων, η Colman γύρισε αυτομάτως και κοίταξε βουρκωμένη τη συμπατριώτισσά της Weisz -με την οποία είχαν ξανασυναντηθεί το 2015 και στον “Αστακό”. Ήταν ένα βλέμμα ευγνωμοσύνης, συναίσθημα που η Weisz έδειξε να συμμερίζεται, ανταποδίδοντάς το με ένα νεύμα χαράς και υπερηφάνειας.
Είναι σημαντική η στιγμή που αντιλαμβανόμαστε, ό,τι δουλειά κι αν κάνουμε, πως τίποτα από όσα καταφέρνουμε δεν αποτελεί επίτευγμα μόνο δικό μας, αλλά είναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας. Και είναι εξίσου σημαντικό να έχει κανείς το μεγαλείο να το αναγνωρίζει και δημόσια. Ιδίως σε έναν χώρο, όπως ο καλλιτεχνικός, όπου οι ίντριγκες, τα πισώπλατα μαχαιρώματα, η ματαιοδοξία κι ο εγωκεντρισμός περισσεύουν.
Κι αυτό ακριβώς έκανε κι ο Λάνθιμος, ως όφειλε. Μοιράστηκε, επί της ουσίας, το βραβείο με όσους συνέβαλαν στην κατάκτησή του: Τους παραγωγούς, τους σεναριογράφους, τους ηθοποιούς του, όσους πάλεψαν 20 χρόνια -τα 10 από αυτά μαζί του- για να γίνει πραγματικότητα αυτή η ταινία.
«The Favourite» – Outstanding British Film
Ο Γιώργος Λάνθιμος παραλαμβάνει το πρώτο από τα επτά βραβεία της «Ευνοούμενης», αυτό της Καλύτερης Βρετανικής Ταινίας, στα χθεσινά BAFTA.Όλα όσα έγιναν στην απονομή των βρετανικών κινηματογραφικών βραβείων εδώ: bit.ly/2ULCSpQ
Gepostet von Σινεμά cinemagazine.gr am Sonntag, 10. Februar 2019
Όσους τίτλους κι αν κατακτήσει κανείς, πάντα θα συγκινείται όταν ο κόπος του αναγνωρίζεται από το σινάφι του. Γιατί είναι αυτή η επιβεβαίωση από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι που σου δίνει τη δύναμη για να συνεχίσεις.
Ο λόγος για την Olivia Colman, κάτοχο πολλών σημαντικών βραβείων -μεταξύ αυτών 4 BAFTA- μια σημαντική ηθοποιό, το ταλέντο της οποίας έχει εξάρει ακόμα και η μεγάλη Meryl Streep χαρακτηρίζοντάς της “θεϊκά χαρισματική”, που τολμά να πειραματίζεται σε μια ευρεία γκάμα ρόλων, χαρίζοντάς μας αξιομνημόνευτες ερμηνείες, μεταξύ άλλων, αυτών στη “Σιδηρά Κυρία”, τον “Αστακό”, το τηλεοπτικό “Broadchurch” και τώρα την “Ευνοούμενη”.
Και κάτι τελευταίο, μιας και βρισκόμαστε σε ρυθμούς Όσκαρ, λίγες μόνο μέρες μακριά από τη μεγάλη βραδιά, σε ό,τι αφορά στην κατηγορία Α’ γυναικείου ρόλου. Ακούγεται ότι εκεί θα δοθεί μια από τις μεγαλύτερες μάχες για τη διεκδίκηση του αγαλματιδίου, με τις Colman και Close να μοιράζονται τις πιθανότητες.
Πριν δω το “The Wife”, ομολογώ ότι ένα κομμάτι μου ήθελε την Glenn Close νικήτρια. Ύστερα από 7 υποψηφιότητες, έχοντας φύγει με άδεια χέρια, στα 72 της, πίστευα ότι ήρθε η ώρα της. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η Colman δεν έχει ανταγωνισμό. Και πως αν η Ακαδημία δεν θελήσει να τακτοποιήσει φέτος χρέη του παρελθόντος, είναι σίγουρο ότι θα φύγει νικήτρια, έχοντας δώσει μια συγκλονιστική, γεμάτη απόγνωση και πόνο, βαθιά ανθρώπινη και ρεαλιστική ερμηνεία, σκιαγραφώντας στη λεπτομέρεια μια ταλαιπωρημένη και στα όρια της τρέλας βασίλισσα.
